226. ΨΑΛΜΟΣ ΟΓΔΟΗΚΟΣΤΟΣ ΟΓΔΟΟΣ
ΡΟΥΦΙΑΝΙΑΣ, ΦΘΟΝΟΥ, ΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ
ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΟΣ
ΚΑΙ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟ
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου και
ευλόγησον την κληρονομίαν σου. Τι και ποιόν να πρωτοευλογήσεις. Όλα πάνε μια
χαρά. Πας να βγάλεις ένα μεροκάματο της συμφοράς και αρχίζουν οι ρουφιανιές και
τα μαχαιρώματα. Πας στο στρατό και αρχίζουν οι φωνές από κάποια υποκείμενα που
δεν ξέρουν να βγάλουν τα μάτια τους. ΄Ολοι οι ανίκανοι ουρλιάζουν για να
πουλήσουν μούρη. Μια παροιμία λέει ότι τα άδεια βαρέλια όταν τα κτυπάς κάνουν
κρότο, ενώ τα γεμάτα δεν ακούγονται. Οι
προϊστάμενοι σε κάποιο γραφείο σε έχουν σε απόσταση με έναν ψεύτικο πληθυντικό,
με ψεύτικες ευγένειες και πούστικες κουβέντες, μήπως τύχει και πάρεις αέρα και
τους καταλάβεις ότι είναι τενεκέδες ξεγάνωτοι. Άλλη παροιμία λέει ότι ένα
κομμάτι μπρούτζο όταν το βάλεις στο νερό μαυρίζει, ενώ ένα κομμάτι χρυσάφι όταν
το βάλεις στις λάσπες ή στις βρωμιές, δεν πρόκειται να μαυρίσει ποτέ. Να
περιμένεις να ζήσεις πηγαίνοντας σε μια εργασία τόσον στον ιδιωτικό όσο στο
δημόσιο τομέα έχοντας προϊστάμενο έναν ανίκανο, ο οποίος προσπαθεί να σου
βγάλει το μάτι για να φανεί αρεστός στους ανωτέρους του. ΄Ηδη τα έχω ψάλλει με
τα ποιήματά μου ΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ και
ΚΑΜΕΙΣ ΛΑΒΕΙΣ. Όμως φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Στου κουφού την πόρτα όσο
θέλεις βρόντα. Κουφού καμπάνα κι αν λαλείς, τυφλού κιάν θυμιατίζεις. Προσπαθείς
αν είσαι στον ιδιωτικό τομέα να αλλάξεις δουλειά, εάν είσαι στο δημόσιο να
πάρεις μια μετάθεση μήπως γλυτώσεις. Δεν βαριέσαι όμως! ΄Αδικος κόπος. Οι νέοι
μας σήμερα έχουν ένα και δύο και τρία και τέσσερα πτυχία, σαν να λέμε ένα και
δύο και τρία και τέσσερα παιδιά, κι όταν να μεγαλώσουν όλα, να γίνουν λεβέντες
για χάρη του Πειραιά. Τα παραλαμβάνουν οι παλαιότεροι, μη έχοντες τα προσόντα
αυτά και τους βγάζουν το λάδι για επτά κατοστάρικα. Σήμερα Κύριε, υπάρχει νέα
μόδα. Τόσον στον ιδιωτικόν όσο και στον δημόσιον τομέα, μετά τους έξη ή οκτώ το
πολύ μήνες σε στέλνουν από εκεί που ήρθες.
Σου κάνουν μια ολιγόμηνη σύμβαση στέλνοντάς σε αδιάβαστο για να μην θεμελειώνεις
εργασιακά δικαιώματα. Κάποτε πήγαινε κάποιος σε μια εργασία παίρνοντας σύνταξη
από αυτήν. Τώρα πρέπει στην άχαρη σταδιοδρομία τους οι εργαζόμενοι να κάνουν
είκοσι ακόμη και τριάντα δουλειές. Ο ρουφιάνος, ο φθονερός, ο μοχθηρός, ο
κομπλεξικός, ο κάθε ανίκανος, δηλητηριάζει την Κοινωνία καταπολεμώντας οποιοδήποτε
καλοπροαίρετο θύμα. Σε μια τέτοια αρρωστημένη κατάσταση, σήμερα πιά, πήγαινε να
δημιουργήσεις οικογένεια, να μεγαλώσεις παιδιά. Οι νέοι μας ξενητεύονται για
ένα μεροκάματο. Ετσι, εισάγομε
μετανάστες, ενώ εξάγομεν επιστήμονες. Για τους λόγους αυτούς Κύριε, εάν δεν
έχεις χάσει ακόμη την μπάλα, φώτισον, ευλόγησον, αγίασον, τον πεπλανημένον
τούτον λαόν Σου, μήπως βρεί το δρόμο του, ίνα Σε δοξάζομεν εις τους αιώνας.
Αμάν. Αμαν. Αμήν.
Πειραιάς,
Απρίλιος 2022
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
