Εθνική αδήριτη ανάγκη
η συγκρότηση Χωροφυλακής
ΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ
13ΟΣ
ΠΑΝΕΛΛ. ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
27-4-98 Γ΄ΒΡΑΒΕΙΟ ΧΟΝ
24. ΣΗΜΑΤΑ
ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Ένα περιστέρι
βρέθηκε νεκρό.
΄Ηταν έν'
αστέρι είκοσι χρονώ.
Μία μάννα
κλαίει καί μοιρολογεί,
λέει πονεμένα:
Πάει το παιδί.
Βρέθηκε χαμένο
σ΄ ένα πέλαγο.
Κανείς δεν
εσκέφθηκε το δράμα
του.
Ο καθένας
έχει το φορτίο
του
που δεν
τον αφήνει καθαρά
να δεί.
Χάθηκ' η
ζωή του χωρίς
να τη ζήσει.
Πουθενά δε
θέλησε κάτι να
ζητήσει.
Αποκλεισμένο πέρασε
σ' έρημο λειβάδι
ώσπου τέλος
χάθηκε σε βαθύ
σκοτάδι.
Στ' άψυχο
το χέρι υπάρχει
το σημάδι.
΄Εκαν' η
κατάρα τον κόσμο
ρημάδι.
Πώς βρέθηκε
το παιδί σε αυτό το
δρόμο.
Πώς η
μοναξιά του νίκησε
τον τρόμο.
Τώρα το
αστέρι είναι πιά
νεκρό.
΄Ενα περιστέρι
είκοσι χρονώ.
Η καμμένη
μάννα κλαίει, μοιρολογεί,
όλο μουρμουρίζει:
Πάει το παιδί.
Θυμάτ' από
τότε, πριν πολύ
καιρό,
τότε που
το είχε ακόμα
μωρό.
Λέγανε τ'
ανάστησε. ΄Εδωσε την ψυχή
της
να το
δεί να στέκεται
στη ζωή μαζί
της.
΄Ολα πιά
γκρεμίστηκαν. Χάθηκαν τα
όνειρα.
Η ελπίδα
έσβησε.΄Εμεινε στο ράφι.
Αναπάντεχα έγινε
τ' όνειρο εφιάλτης.
Ιστορίες άδικες
η ζωή μας
γράφει.
Πατέρας αμίλητος.
Βαρύς, σκυθρωπός,
μαζί με
τους άλλους το
ίδιο κι αυτός.
Κανείς δεν
εσκέφθηκε ποτέ του να πεί
πως θάφευγ'
απότομα το καλό
παιδί.
Κάποιος φίλος
λέει: Ποτάμι που
κυλάει.
Μα ο
διπλανός του ούτε
κάν μιλάει.
Σκέπτετ' ότι
ίσως κάτι θα μπορούσε
κάτι πιά
να έλεγε τότε,
όταν ζούσε.
Κάτι είχ΄ αρπάξει.
Κάτι είχε δεί.
Μα δεν
ήταν σίγουρος. ΄Ισως νάχε λάθος.
Τότε εφοβήθηκε
δυό λόγια να
πεί.
Τώρα το
κατάλαβε. Τούλειπε το
θάρρος.
΄Ενα παλληκάρι
κείτεται νεκρό.
΄Ητανε καμάρι,
είκοσι χρονώ.
Τώρα η
μάννα κλαίει, κλαίει, μοιρολογεί.
Κάποιος δίπλα
λέει: Κρίμα το
παιδί.
Τί να
φταίει τάχα. Τάχα
ποιός μπορεί,
νάβρει την
αιτία. Σίγουρα να
πεί:
΄Οχι άλλη
πίκρα. Κουραστήκαμε.
΄Οχι αδιαφορία.
Εχαθήκαμε.
Θέλουμε μιά
λύση. Να βρεθεί
το πώς,
ώστε στο
σκοτάδι να φανεί
το φως.
Χωρίς κάποια
μάννα να μοιρολογεί,
μ' ένα
παλληκάρι θαμμένο στη
γή.
΄Ενας άλλος
πάλι στη γωνία
κλαίει,
ενώ μιά
φωνή ακούγεται να
λέει.
Να μην
περιμένεις ποτέ απ'
τους άλλους,
πολύ περισσότερο
από τους μεγάλους.
Στη ζωή
καθένας μόνος προχωράει.
Στα προβλήματά
του κανείς δε
χωράει.
Αυτός μόνο
έχει όλη την
ευθύνη.
Δεν αφήνει
άλλον να τον
κατευθύνει.
Τώρα το
αστέρι είναι πιά
νεκρό.
΄Ενα περιστέρι
είκοσι χρονώ.
Μαζί με
τη μάννα που
μοιρολογεί,
κλαίνε πονεμένα
όλοι το παιδί.
Μιά φωνή
ακούγεται: Εδώ σταματάει;
Ποιός θα
έχει άραγε, τη
σειρά να πάει;
Μα θα
περιμένουμε με δεμένα
χέρια,
να
πέφτουν στα σπίτια
μας νεκρά περιστέρια;
΄Αλαλη η
ομοίγυρη. Πού να
είναι σίγουροι.
Κάπου η
κατάπληξη, κάπου το
παράπονο,
πώς μπορούν
ν' αντισταθούν σ'
έναν κόσμο άπονο.
Πώς, με
τί βοήθεια, που
σ΄αυτά είν΄ άγουροι.
Του μεροκάματου
οι άνθρωποι απλοί,
έχουν γυμνά
τα χέρια τους
καί την καρδιά
αγνή.
Τη
μοίρα δεν περίμεναν
τόσο να τους
λαβώσει,
απρόσμενα ο
θάνατος διπλά να
τους σκλαβώσει.
΄Ισως κάποιος
νάλεγε ότι δεν
αρκεί,
στη δουλειά
να τρέχεις, χωρίς
να προσέχεις,
το στραβό,
το ίσιο καί
το κάθε τί.
Το κακό
στη στήνει, στη
γωνιά εκεί.
Μπροστά τους
παλληκάρι βρίσκεται νεκρό.
Λεβεντιάς κλωνάρι,
είκοσι χρονώ.
Τώρα τούτ'
η μάννα, κλαίει,
μοιρολογεί.
Αύριο ποιός
ξέρει, ποιά ακολουθεί;
Τί να
φταίει τάχα. Τάχα
ποιός μπορεί,
νάβρει την
αιτία. Σίγουρα να
πεί:
΄Οχι άλλη
πίκρα. Κουραστήκαμε.
΄Οχι αδιαφορία.
Εχαθήκαμε.
Πόσα χρόνια
άπρακτα, άρα θα
περάσουν!
Πόσ΄ αμέριμνα παιδιά,
τη ζωή θα
χάσουν!
Ποιός ο
φόρος της ζωής,
θάναι γιά την
άγνοια.
Πιό το
κόστος πιά αυτής,
που τη λέν' Παράνοια!......
Πειραιάς,
Ιούνιος 1995
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
13ος
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
27-4-98
Α΄. ΕΠΑΙΝΟΣ
Χ.Ο.Ν.
25. ΣΗΜΕΙΑ
ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
Στο δρόμο
με την κίνηση,
μέσ' στην ανησυχία,
με σκούντησ'
ένας άνθρωπος. Ιδού η
δυστυχία !
Γυρίζω καλά
να τον δώ.
Γιά κείνον πέρα
βρέχει.
Τα βήματά
του είναι βαρειά.
Αντίληψη δεν έχει.
Το ντύσιμο
νεανικό. Κάτι βαρύ
στους ώμους.
Σαν τύπους
που τους συναντάς
καθημερνά στους δρόμους.
Φαινότανε δεκαοκτώ. ΄Ισως καί
παραπάνω.
Τον κοίταξα
στο πρόσωπο. Τότε είναι πού
τα χάνω.
Το βλέμμα
έχει απλανές. Παράξενα
κοιτάει.
Τον τσάκισε
η κούραση. Πατάει
δεν πατάει.
Ζεί γιά
καλά στον κόσμο
του. Πλανάται στους αιθέρες.
Ποιός ξέρει
άραγε γι αυτόν, πόσες
θα έρθουν μέρες !
Μάννα, δε
θάρθει το παιδί,
χαμόγελο να φέρει.
Το πήρανε
απ΄ τη ζωή, κρατώντας
το απ΄ το χέρι.
Δεν έχει
πιά τη δύναμη,
ούτε σκοπό να
ζήσει.
Μία ροδόχρωμη
αυγή, τον κόσμο
αυτό θ' αφήσει.
Πώς βρέθηκε
στο χάλι αυτό,
Μάννα μην τα
ρωτάς.
Δε λύνει
τέτοια θέματα δάσκαλος
καί παππάς.
Ούτε σύ
δεν κατάφερες να
δείς μέσ΄ στην ψυχή
του.
Τώρα όμως
εκατάντησε να χάσει
τη ζωή του ! ........
Πειραιάς, Σεπτέμβριος 1995
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Βλέπε στο
ίντερνετ άρθρο Γεωργίου Κ. Μπήτρου,
Καθηγητού Οκονομικού
Πανεπιστημίου Αθηνών, .
με τίτλο " Ναρκωτικά καί Καταστολή".
ΑΠΟΨΕΙΣ. ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. - 5 Μαρ 2020 - 19:50
Ευθύμιος Λάζος
Τα τελευταία γεγονότα που διαδραματίζονται στον Έβρο και στο Αιγαίο, με την μαζική προσπάθεια εισβολής λαθρομεταναστών στην Ελλάδα κινητοποίησε τα Σώματα Ασφαλείας, κυρίως Αστυνομία και Λιμενικό, αλλά και τον Ελληνικό Στρατό (ΕΣ). Πιστεύουμε ότι τα γεγονότα αυτά καταδεικνύουν την αναγκαιότητα σύστασης ενός νέου Σώματος Ασφαλείας: Της Ελληνικής Χωροφυλακής.
Οι νέες απειλές υβριδικού και ασύμμετρου χαρακτήρα επιτάσσουν νέες δυνατότητες ικανές να τις αντιμετωπίσουν και να τις διαχειριστούν αποτελεσματικά. Η εμπλοκή του ΕΣ στο σφράγισμα των συνόρων στον Έβρο ναι μεν είναι λύση ανάγκης αλλά δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Οι απειλές διαρκώς αναβαθμίζονται και αποτελεί εθνική αδήριτη ανάγκη η συγκρότηση Σώματος Χωροφυλακής.
Ο ΕΣ δεν διαθέτει μονάδες, εκπαίδευση και δομή για προσανατολισμό αποστολών εσωτερικής ασφάλειας με εξαίρεση την 71η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία και την 29η Ταξιαρχία Εσωτερικής Ασφάλειας με έδρα τη Κομοτηνή και αποστολή την φύλαξη των μετόπισθεν του Δ Σώματος Στρατού από ακραία στοιχεία της μειονότητας. Χαρακτηριστικά παράδειγμα είναι πως οι μονάδες του ΕΣ και λογικώς δεν διαθέτουν μη θανατηφόρα όπλα ή μέσα διαχείρισης όχλου, εργαλεία αναγκαία για τη φύλαξη των συνόρων.
Πολλά από τα Ευρωπαϊκά κράτη διαθέτουν Χωροφυλακή. Η Γαλλική Χωροφυλακή θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως βάση για την συγκρότηση Ελληνικής.
Κατά την άποψη μας το σώμα αυτό θα είναι το ενδιάμεσο σκαλοπάτι μεταξύ της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛΑΣ) και του ΕΣ, στα πρότυπα των αντίστοιχων ευρωπαϊκών χωροφυλακών. Οι δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ και συγκεκριμένα οι διμοιρίες της ΥΑΤ/ ΥΜΕΤ καθώς και η ΕΚΑΜ με τις ΟΠΚΕ δεν μπορούν να βρίσκονται επ’ αόριστον στον Έβρο ούτε επαρκούν για να είναι στα αστικά κέντρα, τα νησιά και τον Έβρο σε διαρκή και ταυτόχρονα μέτωπα αυξημένης κόπωσης. Από την άλλη μεριά τα Τμήματα Συνοριακής Φύλαξης που υφίστανται δεν επαρκούν ούτε διαθέτουν το κατάλληλο προσωπικό, τα μέσα ή τα υλικά για την αποστολή τους. Δεν είναι κάτι παραπάνω από τυπικά αστυνομικά τμήματα με άλλη ονομασία.
Στη διάρκεια της ειρήνης κύρια αποστολή της Ελληνικής Χωροφυλακής θα πρέπει να είναι η επιτήρηση και η ασφάλεια των συνόρων μας, από την Ηγουμενίτσα μέχρι το Δέλτα του Έβρου καθώς και η στήριξη του έργου της ΕΛ.ΑΣ σε μεγάλες αστυνομικές επιχειρήσεις όπως η καταδίωξη επικίνδυνων κακοποιών ή δραπετών από φυλακές.
Σε περίπτωση πολέμου η αποστολή της θα μπορούσε να είναι αυτή της ασφάλειας χώρων και περιοχών στα μετόπισθεν. Επίσης, σε περιπτώσεις μαζικής διασάλευσης της δημόσιας τάξης, θα μπορούσαν να συνδράμουν τις αστυνομικές αρχές, όπως συμβαίνει στη Γαλλία, για παράδειγμα. Παράλληλα, η Χωροφυλακή θα μπορούσε να αναπτύσσει δυνάμεις στα πλαίσια ευρωπαϊκών και νατοϊκών αποστολών εκπροσωπώντας τη χώρα μας και αποκομίζοντας πολλαπλά οφέλη σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο.
Η Χωροφυλακή θα αποτελέσει την απάντηση στις νέες απειλές.
Φυσικά η εκτέλεση αποστολών τέτοιου επιπέδου θα πρέπει να συνοδεύεται και από ανάλογη εκπαίδευση και εξοπλισμό όπως μη-επανδρωμένα συστήματα (αέρος και εδάφους), οχήματα επιτήρησης, αναγνώρισης και συλλογής πληροφοριών, αισθητήρες, σταθερούς και κινητούς, επί της συνοριογραμμής για τον έλεγχο της, μονάδες και ειδικές δυνάμεις πρώτης αντίδρασης, ισχυρό φορητό οπλισμό, φονικό ή μη-φονικό κ.ά.
Πιστεύουμε ότι μια καλά οργανωμένη, εκπαιδευμένη και εξοπλισμένη Ελληνική Χωροφυλακή και ένα εξίσου καλά οργανωμένο, εκπαιδευμένο και εξοπλισμένο Λιμενικό Σώμα-Ελληνική Ακτοφυλακή, ιδιαίτερα με νέα και οπλισμένα σκάφη, θα εξασφάλιζαν τα σύνορα μας, με τον καλύτερο τρόπο και θα αποτελούσαν μια πρώτης τάξεως «πρώτη γραμμή» εθνικής και ευρωπαϊκής ασφαλείας και άμυνας. Υπό αυτή την έννοια θα μπορούσαμε να ζητήσουμε και να λάβουμε την απαραίτητη υποδομή από τα ευρωπαϊκά ταμεία.
Είναι ευκαιρία η Ελλάδα έξυπνα να μπορέσει να διεκδικήσει πόρους για την αναβάθμιση των Σωμάτων Ασφαλείας και την επανίδρυση Σώματος Χωροφυλακής που θα συνιστά έμμεση αύξηση των δυνατοτήτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
defencereview.gr & triklopodia.gr
