Λόγγος:
Ένα ταξίδι στο ερωτικό καταφύγιο
του θεού Ποσειδώνα
(βίντεο)
ΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ
165. ΣΤΩΝ ΠΑΞΩΝ ΤΗΝ
ΝΗΣΙΔΑ
Ιούνιος
του έντεκα
Με
τον ιό των
αγγουριών
κάτω απ’
το φως των
αστεριών
έφτασε μια
Γερμανίδα
εις τών Παξών
την νησίδα.
΄Εφερε κι
αυτόν μαζί της
με το φίνο
μαγαζί της.
Κι
όποιος έφαγε αγγούρι
άγρια τούσπασε
τη μούρη.
Βρήκε εις
τον ΄Αγιο Πέτρο,
οικόπεδο με
το μέτρο.
Αγγούρια για
να φυτέψει.
Ποτέ να μην
επιστρέψει.
Πολλούς τουρίστες
και λοξούς
θα εύρεις
πάνω στους Παξούς.
Εκεί είναι
ο Παράδεισος.
Εκεί είναι
και η άβυσσος.
Όταν ο
καιρός φυσάει
όποιος αγγούρια
μασάει
θα δεί
όλα τα ταβάνια.
Θα φθάσει
ως στα ουράνια.
Aπό φύλακες με
γνώσεις
δεν μπορείς
να τη γλυτώσεις.
Πήρε δρόμο
η Γερμανίδα
χωρίς βρεγμένη
σανίδα.
Μια η
πρέζα, μια τ’ αγγούρια
όλοι τρέχουνε
με φούρια
το μεζέ
τους να τον
φάνε
κασονάτους να τους
πάνε.
ΖΩΗ
ΣΕ ΛΟΓΟΥ ΜΑΣ.
ΑΜΗΝ !!!
Πειραιάς, Ιούνιος 2011
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
ΕΚΡΙΘΕΝ ΑΡΜΟΔΙΩΣ,
ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΤΟ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ
(ΔΕΕΛ) ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ
ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ 2004.
ΞΕΝΗΤΕΜΜΕΝΑ
ΝΕΙΑΤΑ
΄Ανθη της
λεβεντιάς,
σπαρμένα σ΄ όλα της
γής τα πέρατα.
Αγναντεύουν
με τα μάτια
της ψυχής,
κάθε
Φώς, κάθε Λημέρι,
κάθε Χρώμα,
το
κάθε τι, απ΄ της
μάννας γής,
το ΄Αγιο
Χώμα.
΄Ανθη της
λεβεντιάς,
της
πατρίδας καμάρια,
της
νοσταλγίας θύματα.
Με
γενναία καρδιά
που
έχουν μόνο τα
λιοντάρια,
με
βαρειά βήματα,
προχωρούν
ενάντια
προς
της σκληρής ζωής
τα
κύματα.
Ξενητεμμένα
νειάτα,
που
ο τόπος τους να
τα κρατήσει
δεν
μπορούσε.
΄Εβλεπε το
αετίσιο βλέμμα τους
και απορούσε.
Βλέμμα
γεμάτ΄ ανησυχία και πεποίθηση,
πούβλεπε
τόσο μακρυά
και
όλα ήθελε
να
τα θωρούσε.
Χώρος
απλός, τόπος μικρός
για
λεβεντιάς κλωνάρια.
΄Εβλεπε
αυτός τον πόνο
τους
και
στέναζε.
΄Οση
συγκίνηση κιάν πρόσφερε,
το
ήξερε.
Πως κάποτε θα
φεύγανε
και
νηές και παλληκάρια.
Κάποιο
σπιτάκι φτωχικό
για
χρόνια θάμενε κλειστό,
χωρίς
χαμόγελο ή τραγούδι.
΄Αδειο
από γέλια και
χαρές,
από
ωραίες αγκαλιές,
χωρίς
ένα λουλούδι.
Φύγανε
πολλά χρόνια τα παιδιά
για
να προκόψουνε στη
ξενητειά,
που
τόσο ξέρει να
πλανεύει.
Κι
έρχεται η πίκρα
η αλμυρή,
φουντώνει
μέσα στην ψυχή
σα
θάλασσα,
οπού
ποτέ δε γαληνεύει.
Είδανε
τόπους τα παιδιά.
Πήγανε
τόσο μακρυά,
ο
Κόσμος φάνηκε μικρός.
Σα
νάναι άδειος. Και
φτωχός !
΄Εστω !
Κιάν πέτυχαν αυτά,
η
νοσταλγία την καρδιά
την
έκανε κομμάτια.
Και
βλέπουν το μικρό
χωριό
κάθε
στιγμή, κάθε λεπτό,
με
της ψυχής τα
μάτια.
Τη
σκέψη αυτή του
γυρισμού,
την
έχουνε συχνά στο
νού
και
η καρδιά ραγίζει.
Τα
μάτια τους βουρκώνουνε,
τα
δάκρυά τους τρέχουνε
σαν
ποταμάκι του βουνού,
που
αργεί να σταματήσει.
Κι
όταν, μετά από
καιρό,
η
σκληρή μοίρα το
θελήσει,
να
έρθουνε πολλών χρονών
απ΄ της
ζωής το άθλιο
μεθύσι,
γυρίζοντας
στο σπίτι το
παληό
με
κάποιο άσπρο καραβάκι
που
πάει για το
νησιώτικο χωριό,
Τρέχουν
να τ' απαντήσουνε
χίλιες
δυό αναμνήσεις.
Στο
δρόμο τα προφταίνουνε
σωρό
από συγκινήσεις.
Αγάπες,
πίκρες και χαρές.
Κι
όλα αυτά, λές
κι ήταν χτές.
Πως
όλα αυτά τα
χρόνια δεν περάσανε.
Λές
και δεν έζησαν
άλλες στιγμές !
Και
φτάνοντας στο μονοπάτι
το γνωστό,
σαν
φαίνεται το σπίτι
το παληό,
από
το δάκρυ, θολώνει το
μάτι,
που
έχει να το
δεί τόσον καιρό !
Κάθε
γωνιά μιλάει βήμα – βήμα.
Λέει στο νου το κάθε
τι και αντηχεί :
Τι
να το κάνεις
όσο έχεις χρήμα,
αφού
δώ πάνω άφησες
για πάντα την ψυχή !
΄Ανθη
της λεβεντιάς σπαρμένα,
σ΄ όλα
της γής τα
πέρατα.
Αγναντεύουν
το μικρό χωριό
κάθε
στιγμή κάθε λεπτό
με
της ψυχής τα
μάτια,
κι
η νοσταλγία την
καρδιά
την
έκανε κομμάτια ! ……..
Παξοί, Ιούλιος 1972
Γεώργιος
Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Όταν ο θεός Ποσειδώνας δημιούργησε με την τρίαινά του το ερωτικό του καταφύγιο για τον ίδιο και την Αμφιτρίτη, δεν μπορούσε να γνωρίζει εκ των προτέρων την ομορφιά που θα απέπνεε το νησί με αυτή του την κίνηση.
Πηγή. skai.grΚΑΤΗΓΟΡΙΑ: ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 01/08/2020 - 07:46
Όταν ο θεός Ποσειδώνας δημιούργησε με την τρίαινά του το ερωτικό του καταφύγιο για τον ίδιο και την Αμφιτρίτη, δεν μπορούσε να γνωρίζει εκ των προτέρων την ομορφιά που θα απέπνεε το νησί με αυτή του την κίνηση. Και μπορεί η αποκοπή από την νότια Κέρκυρα να γέννησε τελικά αυτό που πραγματικά ήθελε, όμως έχασε την τρίαινά του κατά την προσπάθειά αυτή, την οποία βρήκαν οι Παξινοί και την έκαναν έμβλημά τους. Από τη στιγμή λοιπόν που ένα νησί δημιουργήθηκε καθαρά από «έρωτα», δεν θα μπορούσε παρά μόνο αγάπη και θαυμασμό να προκαλεί σε όλους τους επισκέπτες του.
Ο Λογγός, είναι ο τρίτος και ο μικρότερος οικισμός του νησιού μετά τον Γάιο και τη Λάκκα. Πρόκειται για ένα γραφικό, παραδοσιακό χωριό με καθαρά επτανησιακό αέρα, που τριγυρίζετε από πράσινο και βέβαια από το αέναο γαλάζιο της ζωογόνας θάλασσας. Τα δέντρα φτάνουν στην άκρη του οικισμού, ενώ το μικρό λιμανάκι με την ρηχή παραλία στα αριστερά του είναι όλα όσα χρειάζεσαι για να ζήσεις ήρεμες και ξέγνοιαστες στιγμές. Οι ψαρόβαρκες λικνίζονται στο ερωτικό κάλεσμα της μόνιμης ερωμένης τους, θυμίζοντάς σου με μιας τον πανέμορφο μύθο της δημιουργίας του νησιού.
Στην άκρη του οικισμού δίπλα από το δημοτικό σχολείο, στέκει εγκαταλελειμμένο μεν, αγέρωχο δε, το παλιό Ελαιοτριβείο – Σαπωνοποιείο, μιας εκ των παλαιοτέρων οικογενειών των Παξών, της οικογένειας Ανεμογιάννη, όπου χρόνια πριν αποτελούσε πηγή ζωής για ολόκληρο το νησί. Μικρές εκκλησιές, παλιοί μύλοι, χρωματιστά κτήρια καθώς επίσης και παραδοσιακές ψαροταβέρνες αλλά και μπαράκια, συνθέτουν ένα ειδυλλιακό σκηνικό, μόλις λίγα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα των Παξών, που προσφέρεται να κλείσει στην αγκαλιά του κόλπου του όλους εκείνους που θα το επισκεφτούν, προσφέροντάς τους ηρεμία, ασφάλεια αλλά και αγαλλίαση ψυχής. Κρίνοντας λοιπόν εκ του αποτελέσματος, ένα είναι σίγουρο… εάν η αγάπη του Ποσειδώνα για την Αμφιτρίτη έμοιαζε έστω και για λίγο στους Παξούς… τότε ναι, ήταν ένας τρυφερός δεσμός, που το μόνο που χρειαζόταν για να κρατήσει ως την αιωνιότητα, ήταν αυτό ακριβώς το νησί!!!
Πηγή φώτο - Βίντεο: Travel Inspiration
Πηγή: Travel Inspiration
Πηγή: https://www.skai.gr/news/entertainment/loggos-ena-taksidi-sto-erotiko-katafygio-tou-theou-poseidona
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook | @skaigr on Instagram
