ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΥΤΟ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕ
ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ
ΣΤΟ ΕΥΡΩ.
ΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ
Πηγή. triklopodia.grΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ
159. OI EΛΛΗΝΕΣ
ΕΠΙ ΣΦΑΓΗΝ
Ο παππούς μου
ο καϋμένος
ήταν πολύ
πικραμένος.
Εσκοτώθηκε ο
γιός του.
΄Εχασε όλο
το βιός του.
΄Ηταν τότε το
σαράντα.
Δεν ήταν ούτε
τριάντα.
Επήγε με
την ελπίδα
να βοηθήσει την
Πατρίδα.
Κάθε σπίτι πικραμένο
είχε ένα
γιό χαμένο.
Ως πρόβατα επί
σφαγήν
υπερασπίστηκαν την γήν.
Τον θυμάμαι λυπημένο
στην αυλίτσα σαν
χαμένο.
Δεν είχε πιά
πού να πάει
oύτε όρεξη να
φάει.
Οι γονείς του και
οι δύο
χάθηκαν το
εικοσιδύο
σαν έγινε
ο χαλασμός.
Διαλύθηκε ο Ελληνισμός.
Τρέχαν τα δάκρυα
του βροχή.
Πέρασε μαύρη κατοχή.
Μετά είδε και
τα ρέστα
που
αν σου
βαστάει πές τα.
Τον θυμάμαι το
βραδάκι.
΄Ημουνα μικρό παιδάκι.
΄Ελεγε για την
Πατρίδα
που του πήρε
την Ελπίδα.
΄Επειτα ‘πό
τόσα χρόνια
Το δώδεκα
ήρθαν χιόνια.
Πώς να το
χωρέσει ο νούς.
΄Εγινα και
γώ παππούς.
Ξανάρθαν οι κολασμένοι.
΄Ολοι
τους δαιμονισμένοι.
Την Ελλάδα να
αρπάξουν
Τους
΄Ελληνες να τους
σφάξουν.
Τώρα πιά τί να
κοιτάξεις.
Κόπηκαν μισθοί,
συντάξεις.
Πάλι ήρθε καταιγίδα.
Τα πληρώνει
η Πατρίδα.
Πειραιάς, Μάϊος 2011
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός
Ποιητής
92. ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ
Εμπρός! Γενναίοι. Τίμιοι.
Με ψηλά το
κεφάλι,
να σώσουμε
τη Χώρα μας
από το μαύρο
χάλι.
Τη βλέπουμε να μας καλεί
να βοηθήσουμε
πάλι.
Την εξασθένησε πολύ
η φοβερή σπατάλη.
Την επροδώσαν
οι σοφοί.
Ετάξανε παλάτια.
Στις κραυγές ήτανε
κουφοί,
Της βγάλανε
τα μάτια.
Εκραύγαζαν οι ειδικοί
κόντρα στην αδικία.
Οι Ψεύτες
ήταν Moχθηροί.
Είχαν πολλή κακία.
Εμπρός να ανακτήσουμε
τ' απωλεσθέντα
ήθη.
Τιμή να αποκτήσουμε
που χάθηκε στη
λήθη!......
Παξοί, Αύγουστος 2004
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Δημοσιεύθηκε 10 Ιουλίου 2016 22:50 στην κατηγορία ΑΠΟΨΕΙΣ, ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ.
Σε ένα κράτος με εθνική κυριαρχία, το οποίο έχει το δικό του εθνικό ανεξάρτητο νόμισμα, η φορολογία δεν γίνεται για να βρει το κράτος χρήματα να ξοδέψει, αφού το κράτος εκδίδει το χρήμα και μπορεί να εκδώσει όσο θέλει.
Γίνεται για να αφαιρέσει το κράτος χρήμα από την αγορά ώστε να διατηρήσει την αξία του χρήματος και να συγκρατήσει τον πληθωρισμό.
Αντίθετα όταν υπάρχει ύφεση, το κράτος μειώνει τη φορολογία και
αυξάνει τις δαπάνες του (δηλαδή κρυφά εκδίδει χρήμα και το ρίχνει στην αγορά) ώστε να ξαναπάρει η οικονομία μπρος, να αυξηθεί η ζήτηση και να πέσει η ανεργία. Αν μάλιστα η κεντρική τράπεζα του κράτους ανήκει στο λαό και όχι σε ιδιώτες ιδιοκτήτες, τότε ακόμα καλύτερα.
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΥΡΩ;
Το ευρώ δεν είναι εθνικό νόμισμα, είναι ξένο νόμισμα πάνω στο οποίο το κράτος δεν έχει καμία εξουσία.
Επομένως, το κράτος δεν μπορεί να εκδώσει χρήμα και μέσω αυτής της έκδοσης να ασκήσει κυρίαρχη οικονομική πολιτική.
Δανείζεται το χρήμα μέσα από τις ιδιωτικές τράπεζες (αγορές), όπως κάθε δανειολήπτης και είναι εξαρτημένο από αυτές, ενώ ταυτόχρονα είναι και υπεύθυνο για την επιβίωση των τραπεζών από τις οποίες έχει δανειστεί.
Φορολογεί όχι για να ασκήσει την πιο πάνω ρυθμιστική οικονομική πολιτική, αλλά για να βρει χρήματα να πληρώσει τις δαπάνες του και τα χρέη του. Αυτό ακριβώς σημαίνει ότι το κράτος δεν είναι κυρίαρχο, αλλά είναι κι αυτό, όπως οι απλές επιχειρήσεις και οι απλοί πολίτες, εξαρτημένο από την αναζήτηση εσόδων και δανεικών για να επιβιώσει.
Σε περιόδους ύφεσης όπως η τωρινή, το κράτος (για παράδειγμα το ελληνικό), δεν μπορεί να μειώσει τη φορολογία και ταυτόχρονα να εκδώσει χρήμα για να αυξήσει τις δαπάνες του ώστε να αυξήσει την κατανάλωση και να μειώσει την ανεργία. Είναι αναγκασμένο να συνεχίσει να υπερφορολογεί και να μαραζώνει εξαρτώμενο από την δανειακή ενίσχυση των ξένων και τον απόλυτο έλεγχό τους, όχι μόνο για να επιβιώσει το ίδιο, αλλά και για να κρατήσει βιώσιμο ένα υπέρογκο χρέος που δεν βγαίνει με τίποτα.
Αν θέλουμε να ζήσουμε, πρέπει να ανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία και να βγούμε από αυτή την παγίδα.
Από αυτή την παγίδα βγαίνεις με δύο τρόπους.
Είτε με μονομερές κούρεμα του χρέους και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είτε με υπερπαραγωγή,ώστε το κράτος να βρίσκει άνετα έσοδα μέσα από τη φορολογία, για να επιβιώνει το ίδιο και να εξυπηρετεί το χρέος του.
Εμείς πάντως δεν φημιζόμαστε ως παραγωγικό κράτος, η δε μεγάλη φορολογία σκοτώνει εν τη γενέσει της κάθε προσπάθεια ανάπτυξης.
Πέτρος Χασάπης
greek1 & triklopodia.gr
