Φυσικοί δημιούργησαν νέο είδος φωτός
49.
Η ΨΑΡΟΒΑΡΚΑ
Φουρτουνιασμένο πρωϊνό, δέκα
η ώρα,
γκρίζο το
πέλαγο κι ο
ουρανός.
Κάποια βαρκούλα
διακρίνεται πέρα,
μακρυά στον
αγριεμένο αέρα.
Παλεύει με
τα κύματα τα
μανιασμένα,
πότε φαίνετ'
ολόκληρη καί πότε
χάνεται.
Κάθε λεπτό
περνάει μ' αγωνία,
μέσα στη
μπόρα καί στην τρικυμία.
Δυό
τρείς απλοϊκοί καλοί
ψαράδες,
στέκουν μ'
υπομονή καί περιμένουν
ναρθούν σιγά
σιγά στο λιμανάκι
να πάν'
στο σπιτικό τους
το ψωμάκι.
Είν' όλοι
τους ετούτοι πατεράδες.
Μικρά παιδιά
τους καρτερούν να
φθάσουν.
Να χαρούνε.
Να παίξουν. Να
γελάσουν.
Με το
ψωμί καί την
αγάπη να χορτάσουν.
Βοήθα Παναγιά
κι ΄Αη Νικόλα,
λέν' οι
μανούλες μ' αγωνία
στην καρδιά,
αγκαλιάζοντας τα
μικρά αθώα παιδιά,
οπού γιά
χάρη τους θυσιάζονται
όλα.
΄Αργησε η
βαρκούλα να γυρίσει,
αλλά νάτηνε !
Φάνηκε μακρυά !
Τι ανακούφιση,
αλλά καί τι
χαρά,
νοιώθ' η
μανούλα σαν την
αντικρύσει !
Πειραιάς,
Δεκέμβριος 1972
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Δημοσιεύθηκε 28 Φεβρουαρίου 2018 07:15 στην κατηγορία ΚΛΟΙΟΣ
Σημαντική πρόοδο στον χώρο των κβαντικών υπολογιστών χάρη στη χρήση φωτονίων «υπόσχεται» νέα κατάσταση φωτός που παρατήρησαν επιστήμονες του ΜΙΤ και τουHarvard University.
Κανονικά, τα μεμονωμένα φωτόνια που αποτελούν το φως δεν
αλληλεπιδρούν- απλά το ένα προσπερνά το άλλο. Ωστόσο, εάν τα σωματίδια του φωτός μπορούσαν να «πειστούν» να αλληλεπιδράσουν, προσελκύοντας και απωθώντας το ένα το άλλο, όπως τα άτομα στην ύλη, ανοίγουν πολλές νέες πιθανότητες: Οι φίλοι του «Star Wars» μπορούν εδώ ελεύθερα να φανταστούν τα διάσημα φωτόσπαθα των ταινιών, ωστόσο το πιθανότερο θα ήταν δύο ακτίνες φωτός να ενωθούν και να δημιουργήσουν μία και ισχυρή.
Μια τέτοια «συμπεριφορά» φαίνεται εκ πρώτης όψεως ότι θα παραβίαζε τους νόμους της Φυσικής, ωστόσο, όπως αναφέρει τοMIT News,επιστήμονες στο ΜΙΤ, στοHarvard Universityκαι αλλού έχουν επιδείξει πως τα φωτόνια μπορούν όντως να αλληλεπιδράσουν, πρακτικά δημιουργώντας ένα νέο είδος φωτονικής ύλης. Η σχετική έρευνα, από ομάδα υπό τον καθηγητή Βλάνταν Βούλετιτς (ΜΙΤ) και τον καθηγητή Μιχαήλ Λούκν (Harvard University),δημοσιεύτηκε στοScience.
Σε ελεγχόμενα πειράματα, οι ερευνητές διαπίστωσαν πως, όταν περνούσαν μια πολύ αδύναμη ακτίνα λέιζερ μέσα από ένα πυκνό νέφος εξαιρετικά ψυχρών ατόμων ρουβιδίου, αντί να βγαίνουν από αυτό ως μεμονωμένα φωτόνια σε τυχαίες αποστάσεις μεταξύ τους, τα φωτόνια συνδέονταν σε ζεύγη ή τριάδες, υποδεικνύοντας κάποιου είδους αλληλεπίδραση μεταξύ τους.
Αν και τα φωτόνια κανονικά δεν έχουν μάζα και κινούνται με την ταχύτητα του φωτός (300.000 χλμ το δευτερόλεπτο), οι ερευνητές διαπίστωσαν πως τα συνδεδεμένα φωτόνια είχαν αποκτήσει ένα κλάσμα της μάζας ενός ηλεκτρονίου. Αυτά τα νέα σωματίδια ήταν επίσης σχετικά δυσκίνητα, ταξιδεύοντας 100.000 φορές πιο αργά από τα «φυσιολογικά» φωτόνια που δεν αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.
Σύμφωνα με τον Βούλετιτς, τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας δείχνουν πως τα φωτόνια μπορούν όντως να προσελκύουν ή να εμπλέκονται το ένα με το άλλο. Εάν μπορούν να «πειστούν» να αλληλεπιδρούν με άλλους τρόπους, μπορούν να «δαμαστούν« έτσι ώστε να πραγματοποιούν ταχύτητους και πολύπλοκους κβαντικούς υπολογισμούς, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στον τομέα των κβαντικών υπολογιστών.
«Τα φωτόνια μπορούν να ταξιδεύουν πολύ γρήγορα σε πολύ μεγάλες αποστάσεις, και χρησιμοποιούμε φως για τη μετάδοση δεδομένων, όπως στις οπτικές ίνες» λέει ο Βούλετις. «Αν τα φωτόνια μπορούν να αλληλοεπηρεαστούν, τότε αν μπορείς να τα εμπλέξεις και το κάνεις, μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις για να διανείμεις κβαντικές πληροφορίες με έναν πολύ ενδιαφέροντα και χρήσιμο τρόπο».
Πηγή: naftemporiki.gr & triklopodia.gr
