Γερμανικός Τύπος:
«Η Ελλάδα εξοπλίζεται»
Αλλάζουν οι ισορροπίες στο Αιγαίο
με την υποστήριξη Γαλλίας – ΗΠΑ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ
(( ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ))
32. Ο ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗΣ
Θυμάμαι από μικρό παιδί ακόμα,
μέσ' στη ζωή προτίμησες την τιμή καί τον κόπο.
Δεν εβρέθηκε ποτέ ούτ' ένα στόμα
που να μην πεί γιά σένα καλό λόγο.
Σε ξένα χέρια από τότε δούλεψες
λίγο ψωμί, μία υπόληψη να κερδίσεις.
Βρήκες χίλια δυό εμπόδια. Επάλεψες,
τίμια, υπερήφανα, σαν καλός άνθρωπος να ζήσεις.
Bρέθηκες αρκετές φορές χωρίς στοργή.
Αντίκρυσες πολλών ασυνειδήτων την οργή,
μα πάντα στάθηκες στο λόγο σου πιστός.
Από τη στάση σου έφεγγε της ευπρεπείας φώς!
Πολλούς ανθρώπους γνώρισες καί έμαθες πολλά.
΄Αλλους καλούς, άλλους κακούς, σαν λέγομε ξύλα στραβά.
΄Ολα τα εμπόδια μ' υπομονή προσπέρασες.
Σούδωσ' η τύχη άχυρα. Καί σύ της χαμογέλασες !
Με καλωσύνη στην καρδιά επροχωρούσες.
Με τόσες πίκρες, βάσανα, τα πάντα προσπερνούσες.
Να φτάσεις κεί, ώς της ψυχής το μεγαλείο,
που τόσο λίγοι φτάνουνε απ' της ζωής το μεταλλείο !
Συνέχισες το δρόμο σου, μ' αγάπη, καλωσύνη.
Δεν έδειχνες βαρειά καρδιά, ούτ' άσχημη βιασύνη.
΄Ηθελες πάντοτε να δίνεις σ' όλους τη χαρά,
που τόσο λίγοι ξέρουνε να δίνουνε χωρίς παρά.
Από νωρίς του κόσμου την εκτίμηση,
την έλαβες χωρίς ποτέ να δείξεις περηφάνεια.
΄Ηθελες να προσφέρεις σ' όλους την αγάπη,
μιά που αυτήν σου στέρησε η τρομερή ορφάνεια.
Με τη βοήθεια του Θεού μαζί σου,
οφέλη από τους κόπους σου απέκτησες πολλά.
Καί με το χαρακτήρα σου λές στον κόσμο "θυμίσου".
Εγώ σου φέρνομαι καλά κι ας φέρθηκες σκληρά !
Τράβα το δρόμο σου παιδί μου τιμημένο,
σ' όλους τους άλλους δίνοντας παράδειγμα λαμπρό.
΄Οπου κι άν βρίσκεσαι, πάντα Kαλή σου ΄Ωρα.
Τέτοιους ανθρώπους λαχταρά να έχει κάθε Χώρα !
Πειραιάς, Ιούλιος 1972
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
32. Ο ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΗΣ
Θυμάμαι από μικρό παιδί ακόμα,
μέσ' στη ζωή προτίμησες την τιμή καί τον κόπο.
Δεν εβρέθηκε ποτέ ούτ' ένα στόμα
που να μην πεί γιά σένα καλό λόγο.
Σε ξένα χέρια από τότε δούλεψες
λίγο ψωμί, μία υπόληψη να κερδίσεις.
Βρήκες χίλια δυό εμπόδια. Επάλεψες,
τίμια, υπερήφανα, σαν καλός άνθρωπος να ζήσεις.
Bρέθηκες αρκετές φορές χωρίς στοργή.
Αντίκρυσες πολλών ασυνειδήτων την οργή,
μα πάντα στάθηκες στο λόγο σου πιστός.
Από τη στάση σου έφεγγε της ευπρεπείας φώς!
Πολλούς ανθρώπους γνώρισες καί έμαθες πολλά.
΄Αλλους καλούς, άλλους κακούς, σαν λέγομε ξύλα στραβά.
΄Ολα τα εμπόδια μ' υπομονή προσπέρασες.
Σούδωσ' η τύχη άχυρα. Καί σύ της χαμογέλασες !
Με καλωσύνη στην καρδιά επροχωρούσες.
Με τόσες πίκρες, βάσανα, τα πάντα προσπερνούσες.
Να φτάσεις κεί, ώς της ψυχής το μεγαλείο,
που τόσο λίγοι φτάνουνε απ' της ζωής το μεταλλείο !
Συνέχισες το δρόμο σου, μ' αγάπη, καλωσύνη.
Δεν έδειχνες βαρειά καρδιά, ούτ' άσχημη βιασύνη.
΄Ηθελες πάντοτε να δίνεις σ' όλους τη χαρά,
που τόσο λίγοι ξέρουνε να δίνουνε χωρίς παρά.
Από νωρίς του κόσμου την εκτίμηση,
την έλαβες χωρίς ποτέ να δείξεις περηφάνεια.
΄Ηθελες να προσφέρεις σ' όλους την αγάπη,
μιά που αυτήν σου στέρησε η τρομερή ορφάνεια.
Με τη βοήθεια του Θεού μαζί σου,
οφέλη από τους κόπους σου απέκτησες πολλά.
Καί με το χαρακτήρα σου λές στον κόσμο "θυμίσου".
Εγώ σου φέρνομαι καλά κι ας φέρθηκες σκληρά !
Τράβα το δρόμο σου παιδί μου τιμημένο,
σ' όλους τους άλλους δίνοντας παράδειγμα λαμπρό.
΄Οπου κι άν βρίσκεσαι, πάντα Kαλή σου ΄Ωρα.
Τέτοιους ανθρώπους λαχταρά να έχει κάθε Χώρα !
Πειραιάς, Ιούλιος 1972
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
35. ΚΑΠΟΙΟ ΜΕΡΑΚΙ
Μέσ’ στη φουρτούνα, μέσα στο πέλαγο
σαν μια σταγόνα, μικρό σημαδάκι,
όσο ερχότανε, τόσο μεγάλωνε,
μέσα στα κύματ’ άσπρο καραβάκι.
Μικρό παιδί στου χειμώνα την παγωνιά,
κοίταζα το καράβι από κάποια πλαγιά,
σαν έφτανε στον όρμο κι όταν αναχωρούσε,
με το γνωστό του σφύριγμα με αποχαιρετούσε.
Το έβλεπα σαν έστεκε να περιμένει
νάρθουν οι βαρκούλες να το καλοσωρίσουν.
΄Ηταν όμορφο, κάτασπρο σαν περιστέρι.
Τη σκέψη μου έπαιρνε, αλλού να την πηγαίνει.
«Γλάρο» το έλεγαν το καραβάκι,
που εταξίδευε σε θάλασσα πλατειά.
΄Ηταν για μένανε κάποιο μεράκι
το να με πάει μακρυά στην ξενητειά.
Χρόνια τ’ αγνάντευα. Κι ωνειρευόμουν.
΄Ισως κάποτε, κάποια μέρα και γώ,
νάφευγ’ απ’ το νησί την τύχη μου να βρώ.
Δεν ήταν όμως εύκολο. Γι αυτό αναρωτιώμουν.
΄Ωσπου μία μέρα, κάποιο πρωϊνό,
πριν να βγεί ο ήλιος στα γνωστά λαγκάδια,
μπήκα στο καράβι με στόμα στεγνό,
με θολό το βλέμμα και τη σκέψη άδεια.
Βαρειά η καρδιά από τις συγκινήσεις.
Δώσε της Θεέ μου λίγο κουράγιο,
νάβρει το δρόμο της, να ξεκινήσει,
να ξαποστάσει, να βρεί μουράγιο.
΄Ετρεχαν δάκρυα από τα μάτια.
Ράγισ’ η καρδιά. ΄Εγινε κομμάτια.
Τρέχει η σκέψη και σχολιάζει
κάθε τι γνώριμο. Το αγκαλιάζει.
Ο χωρισμός είναι πίκρα μεγάλη
έστω κι αν θέλουμε αλλού να πάμε.
Γιατί όταν φεύγομε, τότε το νοιώθουμε
ότι τον τόπο μας πολύ αγαπάμε.
Είδα τα λαγκάδια να είναι θλιμμένα.
Πολλές μέρες, βράδυα, δεν θα δούν εμένα.
Μα θάναι τα όνειρα με τούτα δεμένα.
Δεν θα τα ξεχάσω που θάμαι στα ξένα.
Κι αυθόρμητα, ‘ πό της ψυχής τα βάθη,
στο νού μου έρχεται μία υπόσχεση.
Κάτι σαν όρκος έρχεται να ψυθιρίσω.
Γρήγορα στο νησάκι να ξαναγυρίσω.
Ναι! Να γυρίσω με πρώτη ευκαιρία,
που θα βρεθεί μέσ’ στη φτωχή ζωή μου.
Μα είναι η ζωή κακοκαιρία,
και γώ σκουπίδι μέσ’ στην τρικυμία.
Πάει πιά, πολύς χρόνος από τότε.
Όταν το σκέφτομαι, δακρύζω πότε πότε.
Είναι πλανεύτρα η ξενητειά κι αποκοιμάει.
Μα η επιθυμία μου, πάντοτε ξαγρυπνάει.
Γρήγορα στο νησάκι θα γυρίσω,
το κάθε τι μ’ ευλάβεια να προσκυνήσω,
το πράσινο με το γαλάζιο φώς του ν’ αγναντέψω,
κι άλλο καλύτερο ποτέ, να μη γυρέψω ! ………
Αθήνα, Νοέμβριος 1972
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Πηγή. hellasnow.com
25 Δεκεμβρίου 20213 Mins Read
«Νέα μαχητικά αεροσκάφη, ελικόπτερα και πολεμικά πλοία – η Ελλάδα εξοπλίζεται» είναι ο τίτλος στο δημοσίευμα της οικονομικής επιθεώρησης Handelsblatt. Ξεκινώντας από την προμήθεια των γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών Ραφάλ, ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι «τον επόμενο χρόνο η Ελλάδα θέλει να επταπλασιάσει τις δαπάνες για εξοπλισμούς σε σχέση με το 2020. Αυτό προβλέπει το σχέδιο προϋπολογισμού που ενέκρινε το Σάββατο το ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θέλει απλώς να εξοπλίσει τη χώρα του απέναντι στην όλο και πιο επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας. Η Ελλάδα σκοπεύει να εδραιωθεί ως ένας νέος πυλώνας στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, ανταγωνιζόμενη την Τουρκία, η οποία ολοένα και περισσότερο αντιμετωπίζεται ως προβληματικός εταίρος, λόγω της εριστικής πολιτικής του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Μητσοτάκης υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία και αυτό όχι μόνο για ανιδιοτελείς λόγους. Και οι δύο χώρες περιμένουν επικερδή συμβόλαια με την Αθήνα».
Ο ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας τονίζει ότι «η παράδοση των μαχητικών αεροσκαφών είναι μόνο η αρχή. Ο αμερικανικός εξοπλιστικός όμιλος Lockheed Martin συνεργάζεται με την Hellenic Aerospace για τον εκσυγχρονισμό 84 παλαιότερων μαχητικών τύπου F-16. Επιπλέον, η Lockheed Martin ελπίζει σε μία ακόμη ελληνική παραγγελία για το πιο σύγχρονο αεροσκάφος της, το αόρατο από τα ραντάρ F-35. Αλλά και στη θάλασσα η Ελλάδα εξοπλίζεται. Το 2025 το πολεμικό ναυτικό προμηθεύεται δύο φρεγάτες Belharra από τον γαλλικό όμιλο Naval. Ένα τρίτο πολεμικό πλοίο ακολουθεί το 2025».
Το δημοσίευμα αναφέρεται όμως και στις αντιδράσεις της Τουρκίας: «Όσο οξύνεται η νομισματική και οικονομική κρίση στην Τουρκία, τόσο πιο επιθετικός γίνεται ο τόνος στην ‘Αγκυρα. Την περασμένη εβδομάδα ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου είπε ότι ‘αν χρειαστεί, η Τουρκία θα προασπίσει τα συμφέροντά της στο πεδίο της μάχης’. (…) Σύμφωνα με εκτιμήσεις δυτικών αναλυτών, με τα νέα πολεμικά αεροσκάφη η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει υπεροπλία στο Αιγαίο. Ειδικά μία ενδεχόμενη προμήθεια των F-35 θα ήταν αυτό που αποκαλείται gamechanger».
Τα οθωμανικά όνειρα του Ερντογάν.
H ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung (NZZ), στα πλαίσια ευρύτερης γεωπολιτικής ανάλυσης για την περιοχή της Ευρασίας, επικρίνει τον διστακτικό ρόλο πολλών Ευρωπαίων απέναντι στην Τουρκία. Μεταξύ αλλων διαβάζουμε: «Η Τουρκία μπορεί να συμμετείχε στη διεθνή συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους, αλλά την ίδια στιγμή εξόπλιζε το Ισλαμικό Κράτος που πολεμούσε τους Κούρδους της Ροζάβα (στη Συρία) και συντηρούσε δίκτυα που αντιτάχθηκαν σε αντιτρομοκρατική επιχείρηση της Γαλλίας στην ζώνη του Σαχέλ. Μπορεί να καταργήθηκε το 1924 το Οθωμανικό Χαλιφάτο, αλλά ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξακολουθεί να ονειρεύεται ότι θα γίνει ο μεγάλος χαλίφης στον κόσμο των σουνιτών μουσουλμάνων. Θέλει να βάλει πόδι παντού, όπου κυριαρχούσε παλαιότερα η Οθωμανική Αυτοκρατορία – Αλβανία, Βοσνία, Κόσοβο, ‘Μακεδονία’, Λιβύη, Αλγερία – και να σβήσει από τη μνήμη τις ήττες του παρελθόντος. Έχει και την απαίτηση να ελέγξει τις τουρκικές κοινότητες στην Ευρώπη και τους απαγορεύει να αφομοιωθούν».
Πώς απαντά η Ευρώπη σε όλα αυτά; Ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι «ο Εμανουέλ Μακρόν στράφηκε κατά του Ερντογάν και ενέτεινε τη στρατιωτική συνεργασία με την Ελλάδα. Όμως η επί σειρά ετών καγκελάριος της Γερμανίας αντιμετώπιζε τον Ερντογάν, όπως και τον Βλάντιμιρ Πούτιν, με μία επιφύλαξη που άγγιζε τα όρια της ολιγοψυχίας. Με την απόφασή της να καταργήσει την πυρηνική ενέργεια και να επενδύσει σε λιγνίτη και φυσικό αέριο η Μέρκελ οδήγησε τη χώρα της σε καθεστώς εξάρτησης από τις διαθέσεις του νέου Τσάρου που είναι ο κύριος προμηθευτής για τις συγκεκριμένες μορφές ενέργειας».
Πηγή. hellasnow.com
