79. ΚΑΝΕ
Ο,ΤΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ! ....
Σαν σου πεί
αυτή τη φράση,
ο αρμόδιος σ΄ έχει
σκάσει.
Η Ψυχή
σου έχει βράσει.
Μιά αηδία σ'
έχει πιάσει.
Την πρόταση δεν
δέχθηκε.
Τώρα την παραδέχθηκε.
΄Εχει
χάσει τον καιρό
του
να περάσει το
δικό του.
Δεν πρέπει όμως
να χαίρεσαι.
Σφυγμομετρά πώς φέρεσαι.
΄Εχασε
σπουδαίο χρόνο
καί υποχωρεί με
φθόνο.
Σου
πασσάρει την ευθύνη
μέχρι να δεί
τι θα γίνει.
΄Εχει
πάντα την ελπίδα
να σε ρίξει
σε παγίδα.
Η ανάγκη
παραμέχει.
Η συμφορά περιμένει.
Αλλά δεν τον
ενδιαφέρει.
Κοιτάει πώς τον συμφέρει.
Με τέτοια ανεύθυνα
μυαλά,
άντε να πάν
όλα καλά.
Σύ όμως δεν
υποχωρείς.
Μετ' εμποδίων προχωρείς.
Την ευθύνη αναλαμβάνεις.
Με μικρόψυχους τα
βάνεις.
Μεσ΄
στην άχρηστη διαμάχη
δίνεις την
τελική μάχη.
Απαιτείται νάχεις σθένος,
ν' αντέξεις αυτό
το μένος.
Μα
μην ξεχνάς τους
θεατές.
Είναι οι τελικοί
κριτές.
Πειραιάς,
Ιούνιος 2003
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
((( ΔΙΔΑΣΚΕΙ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ
ΣΥ ΒΛΕΠΕΙΣ Μ' ΑΠΟΡΙΑ: )))
78.
ΑΙ ΓΕΝΝΑΙΑΙ ΠΑΣΑΙ........
Που
λές, στον "εικοστόν αιών"
κραύγαζε κάθε
απατεών:
Θα σώσω την
κατάσταση!
Μαζί του φώναζαν
πολλοί.
΄Ελεγαν,
ήτανε καλοί.
Καί διαφανείς,
σαν το γυαλί!
Μα όταν
πέρασ' ο καιρός,
φτιάχτηκε κάθε πονηρός
κλέβοντας. Την παράσταση.
΄Οποιος
πουλάει αέρα
αυτός βλέπει άσπρη
μέρα.
Μιά χαρά τηνε
βολεύει.
Κείνος που
ψάχνει γιά ήθος
καταντάει ξερός λίθος.
Συνεχώς δουλειά γυρεύει.
Τί στον
"αιών" τον εικοστόν
τί στον
εκατομμυριοστόν,
τα κατακάθια
μένουν.
Οι άνθρωποι
οι συνετοί
αυτοί που έχουν
αρετή,
φιμώνονται. Σωπαίνουν.
Με το
άδικο, την πλάνη,
κάθε τίμιος τα χάνει.
Τον διαλύουν. Τον σαρώνουν.
Σ'
όποιον αιώνα καί
νάσαι,
βλέπεις: Αι Γενναιαί
Πάσαι,
τις
ντροπές άλλων πληρώνουν. Αμήν!
Πειραιάς
Μάϊος 2003
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής.
83.
Ο ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΟΣ
Είναι λεβέντης στιβαρός.
Καί χαρακτήρας σοβαρός !
΄Ενας γνωστικός
πολίτης.
Τί κιάν είν'
ένας αλήτης;
Γιά τα
πάντα έχει γνώμη.
Δε λέει ποτέ
συγνώμη.
Μιλάει γιά προνόμιο.
Σπουδές στο
πεζοδρόμιο.
΄Ολ'
αφυψηλού τα βλέπει.
Δεν γνωρίζει τί δεν πρέπει.
Περπατάει κορδωμένος.
Είναι αποβλακωμένος.
Κυκλοφορεί αγέλαστος.
Μα είναι καταγέλαστος.
Σαν περνά κοιτάει
πέρα.
Δεν σου
λέει καλημέρα.
΄Ετσι
κρατά τη θέση
του.
Το φυλαχτό στη
μέση του !
Σου κάνει
καί το δάσκαλο !
Εκεί είναι το
μπάχαλο.
Δεν του φτάνει
πού' ναι όρνιο,
Είναι καί μεγάλο
ψώνιο.
Κανένα δεν ανέχεται.
Ούτε συμβουλές δέχεται.
΄Εχει
μεγάλη ιδέα.
Τη χαλάει την
παρέα.
Ούτε να
το διανοηθείς
μ' αυτόν να
συνεννοηθείς.
Διαστρεβλώνει την κουβέντα.
΄Ενας
βλάκας με πατέντα.
΄Ολοι
κάνουν το σταυρό
τους
να μην έρθει
στο πλευρό τους !
Παξοί, Αύγουστος 2003
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής