ΑΠΟ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΜΟΥ ΑΜΑΡΤΙΩΝ
ΑΣΘΕΝΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ
ΑΣΘΕΝΕΙ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ
183. ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
(
Ι ε ρ α ρ χ ι κ ώ ς )
Κύριε
Ημών Ιησού Χριστέ !ΘΕΜΑ: Αναφορά Παραπόνων. Ευχαριστίες. Ερωτήματα.
ΣΧΕΤΙΚΑ: α. Σύγχρονη Προσευχή μου, από την εποχή των «Εκσυγχρονιστών».
β. Γράμμα μου στο Θεό, από την εποχή των «Σωτήρων».
Αναφέρω επακριβέστατα το ακόλουθο
πραγματικό περιστατικό:
1. Ωδηγούσα το
αυτοκίνητό μου σε περιφερειακό, πλήν
όμως κεντρικό μονόδρομο. Εισήλθα δεξιά
πάλι σε μονόδρομο όπου επιτρεπόταν,
ακολουθώντας τα σήματα της
Τροχαίας. Εισερχόμενος βλέπω
μπροστά μου κοντά στη
στροφή ένα αυτοκίνητο
στραμμένο προς το
μέρος μου αντικακονικά
χωρίς να το
περιμένω. Εάν δεν
ωδηγούσα προσεκτικά με την
έλλειψη ορατότητος πριν τη
στροφή, θα έπεφτα
πάνω του. Παρά ταύτα
ευρισκόμενος σε ετοιμότητα,
πλακώθηκα στα φρένα. ΄Ορθιος δίπλα στη
θέση του οδηγού
βρισκόταν ένας «Πάτερ» (πατήρ). Κοκκάλωσα, περιμένοντας να ιδώ τι
θα κάνει.
Πρόσεξα όμως ότι αγρόν ηγόρασεν. Περίμενε. Ρώτησα Τι θα γίνει. Απάντησε δείχνοντας με το χέρι: Κάνε πίσω όπως ήρθες, να περάσω. Απάντησα, Δεν άκουσα. Επανέλαβε. Κάνε πίσω για να περάσω. Δηλαδή ήθελε να κάνω ανάποδα σε μονόδρομους για να περάσει αντικανονικά, ώστε να αποφύγει τον γύρο του τετραγώνου, ως ώφειλε. Ρωτώ λιγάκι φτιαγμένος πιά. Τι λες μωρέ. Να κάνω ανάποδα στο αντίθετο ρεύμα πάνω στη στροφή για να με σκοτώσουν; Βλακωδώς συνέχισε απτόητος: Δε σε σκοτώνει κανείς. ‘ Όμως, Κύριε, στη θέση που βρισκόμουν κοντά στη στροφή, κινδύνευα. ΄Επρεπε να τελειώνω ταχέως. Εάν ερχόταν κανένα καλόπαιδο πατημένο ως συνήθως γίνεται, θα μου την μπουμπούνιζε. Ο «Πάτερ» θα έφευγε, εμένα ίσως να με πλήρωνε το καλόπαιδο, όμως θα μου έκανε το αμάξι λαμπόγυαλα. Θα περίμενα ενάμισυ μήνα περίπου μέχρι να ξεμπερδέψω αν δεν φτάναμε στα δικαστήρια. Εξακολούθησε μάλιστα: Κάνε πίσω !. ΄Ω λά λά !!! Μη δυνάμενος να κάνω αλλιώς έχοντας υπόψη ότι εκεί κινδύνευα, δεν χωρούσαν χωρατά, το θέμα ήταν κατεπείγον η δε ψυχολογία της στιγμής περίεργη, αναγκάσθηκα να φωνάξω αγριεμένος μια κι έξω μήπως γλυτώσω: «Κάνε πίσω ρε (( βλάκα)) άντε ((στο καλό)) από δώ που θα μας μάθεις και γράμματα. Κουνήσου γρήγορα ανόητε μην μου τη μπουμπουνίσει κανείς». Τότε ο Πάτερ (πατήρ) φάνηκε ότι συνήλθε από το βλακώδη λήθαρχο, μπήκε στο αμάξι, εισήλθε στο ιδιόκτητο πάρκινγκ απελευθερώνοντας το δρόμο, οπότε επί τέλους συνέχισα την πορεία μου. Σημειωθήτω Χριστέ μου ότι φαινόταν στην ηλικία μου, άνω των εξήντα. Πρώτη φορά είδα παπά Τροχονόμο. Δεν περίμενα όμως να επιμένει να παρανομήσω !!! Ταύτα συνέβησαν εις την Αττικήν Χώραν, ώραν απογευματινήν.
2. Κατόπιν των
ανωτέρω, Ευχαριστώ θερμά για
τη βοήθειά Σου
διότι γλύτωσα κάτι χειρότερο. Υποβάλλω Παράκληση, όπως βοηθήσεις
να μην πέσω
ξανά πάνω σε
παπά Τροχονόμο, διότι
θα ξεχάσω και αυτά
που ξέρω. Επίσης
Παρακαλώ, Φώτισε τον
κάθε «Πάτερ» να μην
έχει μεγάλη Έπαρση, όπως
δυστυχώς συνήθως συμβαίνει!..Μήπως και οι
«Πατέρες» χρειάζονται στις
μέρες μας Κατηχητικό
(Σεμινάριο) Γενικής Παιδείας;;; Πρόσεξα όμως ότι αγρόν ηγόρασεν. Περίμενε. Ρώτησα Τι θα γίνει. Απάντησε δείχνοντας με το χέρι: Κάνε πίσω όπως ήρθες, να περάσω. Απάντησα, Δεν άκουσα. Επανέλαβε. Κάνε πίσω για να περάσω. Δηλαδή ήθελε να κάνω ανάποδα σε μονόδρομους για να περάσει αντικανονικά, ώστε να αποφύγει τον γύρο του τετραγώνου, ως ώφειλε. Ρωτώ λιγάκι φτιαγμένος πιά. Τι λες μωρέ. Να κάνω ανάποδα στο αντίθετο ρεύμα πάνω στη στροφή για να με σκοτώσουν; Βλακωδώς συνέχισε απτόητος: Δε σε σκοτώνει κανείς. ‘ Όμως, Κύριε, στη θέση που βρισκόμουν κοντά στη στροφή, κινδύνευα. ΄Επρεπε να τελειώνω ταχέως. Εάν ερχόταν κανένα καλόπαιδο πατημένο ως συνήθως γίνεται, θα μου την μπουμπούνιζε. Ο «Πάτερ» θα έφευγε, εμένα ίσως να με πλήρωνε το καλόπαιδο, όμως θα μου έκανε το αμάξι λαμπόγυαλα. Θα περίμενα ενάμισυ μήνα περίπου μέχρι να ξεμπερδέψω αν δεν φτάναμε στα δικαστήρια. Εξακολούθησε μάλιστα: Κάνε πίσω !. ΄Ω λά λά !!! Μη δυνάμενος να κάνω αλλιώς έχοντας υπόψη ότι εκεί κινδύνευα, δεν χωρούσαν χωρατά, το θέμα ήταν κατεπείγον η δε ψυχολογία της στιγμής περίεργη, αναγκάσθηκα να φωνάξω αγριεμένος μια κι έξω μήπως γλυτώσω: «Κάνε πίσω ρε (( βλάκα)) άντε ((στο καλό)) από δώ που θα μας μάθεις και γράμματα. Κουνήσου γρήγορα ανόητε μην μου τη μπουμπουνίσει κανείς». Τότε ο Πάτερ (πατήρ) φάνηκε ότι συνήλθε από το βλακώδη λήθαρχο, μπήκε στο αμάξι, εισήλθε στο ιδιόκτητο πάρκινγκ απελευθερώνοντας το δρόμο, οπότε επί τέλους συνέχισα την πορεία μου. Σημειωθήτω Χριστέ μου ότι φαινόταν στην ηλικία μου, άνω των εξήντα. Πρώτη φορά είδα παπά Τροχονόμο. Δεν περίμενα όμως να επιμένει να παρανομήσω !!! Ταύτα συνέβησαν εις την Αττικήν Χώραν, ώραν απογευματινήν.
΄ Η ας πούμε Μεταπτυχιακό;;;;;Ευχαριστώ !...
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
(Tω καιρώ εκείνω, είπεν ο παπαδοδάσκαλος του
Δημοτικού στο φτωχό μαθητή
του: Εσένα ο
πατέρας σου είναι
εργάτης. Πρέπει να
γίνεις και σύ
εργάτης. Τον χλεύαζε, απαξιώνοντάς
τον, επιβραβεύοντας τα παιδιά
φίλων του και
προυχόντων. Το παιδί απογοητευμένο
όσο προκατειλημμένο, δεν
προχώρησε. ΄Εγινε εργάτης. Τότε δε, οι
γονείς έλεγον. Βάρα δάσκαλε
το παιδί μου
να γίνει καλός
άνθρωπος. Οι δάσκαλοι
της εποχής, κτυπούσαν με
το παραμικρό δέρνοντας
αλύπητα τα μικρά,
αθώα, φτωχά παιδιά !!).
((( ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚHΣ ΕΞΑΡΣΗΣ ΜΑΘΗΤΩΝ)))
62.
ΡΥΠΑΝΣΗ ΨΥΧΗΣ
Βρίσκονται τα
μικρά παιδιά
στης Κοινωνίας τα
πυρά.
Παίρνουν το δρόμο
της ζωής.
Αμαρτίες βαρειές, να
δείς !
Αρχίζουμε απ’ τους
γονείς.
Άχρηστοι τύποι. Αδαείς.
Πάντα τα
εκμεταλλεύονται.
Αυτά όμως δε λέγονται.
Τι να πείς
για τους δασκάλους.
Κάνουν τα
παιδιά ρουφιάνους.
Βολεύονται απ’ τις
περιστάσεις
και διαμορφώνουν καταστάσεις.
Αλλού κάνουνε το
φίλο
και τα σπάζουνε
στο ξύλο.
΄Οσα θέλουν
προωθούνε.
Τα’ άλλα μέλλον δε θα δούνε.
Γονείς, δασκάλοι και
λοιποί,
συνένοχοι μέσ’ στη
σιωπή.
Δημιουργούνε
ενοχές,
να ελέγχουν τις
αγνές ψυχές.
Tους τσακίζουν το
Ηθικό.
Κεί δεν υπάρχει
γιατρικό,
Την Ψυχή
τους ν’ απαλύνει
για να
νοιώσουνε γαλήνη.
Απαιτούνε το σεβασμό,
χωρίς δικαίωμα σ’αυτό.
Ο σεβασμός εμπνέεται.
Ποτέ δεν
επιβάλλεται.
Η δίψα για
κατάκτηση.
Ηθική αγανάκτηση.
Αντί να δείχνουνε
στοργή,
καλλιεργούνε την Οργή !
Αυτά σε
μία εποχή,
που βασιλεύει η
Ανοχή.
Είν’ ΄Εγκλημα η Ανοχή.
Των παρατράγουδων
αρχή.
Είναι σκέτη συνεργία.
Η Ηθική Αυτουργία.
Μα όταν ο
΄Ελεγχος χαθεί,
το χάσμα είναι
πιά βαθύ.
Αυτοί δείχνουν
τα βήματα,
στα πιο σκληρά
εγκλήματα.
Τιμή σε κείνα
τα παιδιά,
που έχουνε
καλή καρδιά !
Πειραιάς, Μάϊος 2002
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
ΒΡΑΒΕΥΘΗΚΕ ΑΠΟ
ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΚΕΛΑΙΝΩ"
ΔΙΑΚΡΙΘΕΝ ΚΑΤΑ
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΤΟΣ
ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΟΥ.
((( ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
)))
71. ΕΛΕΟΣ,
ΚΥΡΙΕ !
Σώσον Κύριε τον
λαόν Σου,
από τους ευπρεπισμένους.
Που τον βλέπουν
σαν μηρμύγκι
καί του βγάνουνε
το ξύγκι.
Σώσε μας από
τούς κλέφτες,
τους ρουφιάνους καί
τους ψεύτες.
Βόηθαε κι αυτούς
που κρίνουν
καί το Δίκαιό
Σου δίνουν.
Πήξαμε απ΄ τις ληστείες.
΄Αλλοι λένε, είν'
αστείες !
Λένε, δεν είδαμε
άλλα.
΄Ολα είναι μέλι - γάλα !
Κύριε, τί να
πιστέψω
που κοντεύω να
σαλέψω ;
Προστάτεψέ μας Κύριε
απ' τους απατεώνας.
Να Σε δοξάζουμε
θερμά,
σε όλους τους
αιώνας.........Αμήν !...
Χρόνια Πολλά.
Πειραιάς,
Δεκέμβριος 2002
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός
Ποιητής
Εθνικά Υπερήφανος,
Για μια Ελλάδα
Νέα,
Με
Πολλά Κλοπιμαία!....
149. ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ
ΘΕΟ
Θεέ και
Κύριε.
΄Επειτα ‘πό
τη Σύγχρονη Προσευχή,
αναγκάζομαι να Σου
στείλω αυτό το
γράμμα
γιατί πλέον
στις μέρες μας
παράγινε το πράμμα.
Ακούγονται Πολλά.
Όλα του
κόσμου τα καλά.
Ακούγεται πώς κλέβουνε
παγκάρια.
Ρημάξανε τις εκκλησιές.
΄Εχουμε πήξει
στις κλεψιές.
Κόπτονται οι
καλοί να βοηθήσουν τους φτωχούς.
΄Ετσι φαίνονται
όλοι τους τίμια
παλληκάρια.
Οι εκλεκτοί μας Κύριε,
βουλιάξανε το κράτος.
Κόπτονται για
τον πολίτη.
Τον κατάντησαν
αλήτη,
και του
κλείσανε το σπίτι.
Τώρα ο
λαός Σου Κύριε καθημερνά πεινάει.
Τον κυνηγούν
με βούρδουλα. Δεν ξέρει
που να πάει.
Δεν φταίω
εγώ Κύριε. Τα λέν’
τηλεοράσεις.
Δεν ξέρεις
πώς να πορευθείς. ΄Αν τα
δείς θα τα
χάσεις.
Μας πήρανε τον
σίτον τον οίνον
και το έλαιον
Τώρα θέλουν
να πάρουν τα ορυκτά καί το πετρέλαιον.
Κύριε δεν
ξέρω αν θέλεις
να βοηθήσεις.
Μπορεί να
θέλεις να μας
αφανίσεις.
Αλλά αφήνεις
τα λαμόγια ν’
αλωνίζουνε
και τους αλητήριους τα
φρύδια να μας
πρήζουνε.
Κανείς δεν
ξέρει τίποτε για το φόνο
Ούτε είδε
το δολοφόνο.
Την ντουφεκιά
άκουσε μόνο.
Από τότε
που ενδιαφέρονται για τη Χώρα,
μας βρίσκει
κάθε μέρα νέα
μπόρα.
Συνέχεια φωνάζουνε
«Προχώρα»,
Τρέξτε για να τη
σώσουμε τούτην εδώ
τη Χώρα.
Την τέλειωσαν.
Δεν άφησαν ούτ’
ένα πετραδάκι.
Όλα τα ξεπουλήσανε μόνοι
τους το βραδάκι.
Να μην
παίρνει άλλος κανείς
χαμπάρι
και έπειτα να
έρχεται ο διάολος να
μας πάρει.
Πειραιάς, Ιανουάριος
2011
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
