ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ. Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΜΑΣΤΙΖΕΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ. ΤΟΥΣ ΕΤΟΙΜΑΣΑΝΕ ΣΚΛΑΒΙΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ.

 Στοιχεία-σοκ από την Eurostat: 
1 στα 3 Ελληνόπουλα είναι φτωχό 
και χωρίς μέλλον! - 
500.000 παιδιά δεν έχουν να φάνε!

ΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ

          ΒΡΑΒΕΙΟ  ΤΟΥ  «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ»  Δ.Ε.Ε.Λ.  5-2-99.
                                 
                   (TA  KΑΣΤΡΑ  ΠΕΦΤΟΥΝ  ΕΚ  ΤΩΝ  ΕΣΩ)
 
                                     3.     ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ         
 
                          Έλληνες,  βλέπετε  μπροστά.        

Μη  σας  πτοούν  τα  πάθη.
Δείτε !  Δεν  έχουμε  καιρό
να  κάνουμ’  άλλα  λάθη.
 
Μαζέψτε  τα  συντρίμια  μας.
Αυτό είναι  το  χρυσάφι.
Μην  κάνετε  τον  αρχηγό.
Πάει η  Ελλάδα  στράφι.
 
Τ’ ατομικά  συμφέροντα
σκοτώνουν  τα  παιδιά  μας.
Tους  ετοιμάζουνε  σκλαβιά,
τα  χέρια  τα  δικά  μας.
 
Ξυπνήστε  πλέον  ΄Ελληνες
την  τελευταία  ώρα.
Αφήστε  την  πιά  να  σταθεί
την έρμη  ετούτη  Χώρα!
 
                 Aθήνα, Οκτώβριος  1998
                   Γεώργιος   Βελλιανίτης
                         Παξινός Ποιητής

                                                     182.  Φ Τ Ω Χ Ε Ι Α       
 
                                          Βλέπεις  ματάκια  απορημένα.
                                          Ματάκια αθώα,  φοβισμένα,
                                          Ο  πόνος  των  μικρών παιδιών.
 
                                          Λύπη  στα μάτια  της  μητέρας.
                                          Απελπισμένος  ο πατέρας.
                                          Μαύρα  σημεία  των  καιρών.
 
                                          Παππούς,  Γιαγιά,  μέσα  στο  δάκρυ.
                                          Στέκουν θλιμμένοι  σε  μιαν  άκρη.
                                          Θρηνούν  προσπάθειες  ετών.
 
                                          Βλέπεις  τους  άστεγους  στο  δρόμο.
                                          Στα  μάτια  τους  διακρίνεις  τρόμο.
                                          Ποιά η  κατάληξη κι  αυτών.
 
                                          Καταγράφονται  αυτοκτονίες.
                                          Οργιάζουν  οι  συντεχνίες,
                                          απατεώνων  και  κλεπτών.
 
                                          Η  Πρόνοια  έχει  εκλείψει.
                                          Κάθε  ευθύνη  έχει  λείψει.
                                          Πειράματα  των  ισχυρών.
 
                                          Ποιοί  όμως  έχουν  την  ευθύνη;
                                          Η  Κοινωνία  έχει  γίνει
                                          Σύνολο  ζωντανών  νεκρών.
 
                                          Δεν  θα  αργήσει όμως  η  μέρα.
                                          Θα  κάνομε  τον  τρόμο  πέρα,
                                          λυτρώνοντας  τον  τόπο  αυτόν.
 
                                                      Πειραιάς, Μάρτιος  2013
                                                        Γεώργιος  Βελλιανίτης
                                                          Παξινός Ποιητής 

  (Tω  καιρώ εκείνω, είπεν ο  παπαδοδάσκαλος του  Δημοτικού στο φτωχό μαθητή  του:  Εσένα    ο  πατέρας  σου  είναι  εργάτης.  Πρέπει  να  γίνεις  και  σύ  εργάτης. Τον  χλεύαζε,  απαξιώνοντάς  τον,  επιβραβεύοντας τα  παιδιά  φίλων  του  και  προυχόντων. Το  παιδί  απογοητευμένο  όσο  προκατειλημμένο,  δεν  προχώρησε.  ΄Εγινε εργάτης.  Τότε δε, οι  γονείς  έλεγον. Βάρα  δάσκαλε  το  παιδί  μου  να  γίνει  καλός  άνθρωπος.  Οι  δάσκαλοι  της  εποχής, κτυπούσαν  με  το  παραμικρό  δέρνοντας  αλύπητα  τα  μικρά,  αθώα,  φτωχά  παιδιά !!).

                          ((( ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ  ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚHΣ ΕΞΑΡΣΗΣ ΜΑΘΗΤΩΝ)))
 
                                                      62. ΡΥΠΑΝΣΗ  ΨΥΧΗΣ
 
                                              Βρίσκονται  τα  μικρά  παιδιά
                                                   στης  Κοινωνίας  τα  πυρά.
 
                                                  Παίρνουν  το  δρόμο  της  ζωής.
                                                  Αμαρτίες  βαρειές,  να  δείς !
 

                                                            Αρχίζουμε  απ’  τους  γονείς.

                                                            Άχρηστοι  τύποι.  Αδαείς.

 

                                                            Πάντα  τα  εκμεταλλεύονται.

                                                            Αυτά όμως  δε  λέγονται.

 

                                                            Τι  να  πείς  για  τους  δασκάλους.

                                                            Κάνουν  τα  παιδιά  ρουφιάνους.

 

                                                            Βολεύονται  απ’  τις  περιστάσεις              

                                                            και  διαμορφώνουν  καταστάσεις.

                                                            

                                                            Αλλού  κάνουνε  το  φίλο

                                                            και  τα  σπάζουνε  στο  ξύλο.

 

                                                          ΄Οσα  θέλουν  προωθούνε.

                                                           Τα’ άλλα  μέλλον  δεν  θα  δούνε.                                                                                                                                                             

                                                            Γονείς,  δασκάλοι  και  λοιποί,                       

                                                            συνένοχοι  μέσ’  στη  σιωπή.

                                                                           

                                                            Δημιουργούνε  ενοχές,

                                                            να  ελέγχουν   τις  αγνές  ψυχές.

 

                                                            Tους  τσακίζουν  το  Ηθικό.

                                                            Κεί  δεν  υπάρχει  γιατρικό,

 

                                                            Την  Ψυχή  τους  ν’  απαλύνει                         

                                                             για  να  νοιώσουνε  γαλήνη.

                                                                

                                                             Απαιτούνε  το  σεβασμό,

                                                             χωρίς δικαίωμα  σ’αυτό.

                                                                                                                                               

                                                             Ο  σεβασμός  εμπνέεται.

                                                             Ποτέ  δεν  επιβάλλεται                                                            

                                                             Η  δίψα  για  κατάκτηση.

                                                             Ηθική  αγανάκτηση.

 

                                                             Αντί  να  δείχνουνε  στοργή,

                                                             καλλιεργούνε  την  Οργή !

 

                                                             Αυτά  σε  μία  εποχή,

                                                             που  βασιλεύει  η  Ανοχή.

 

                                                             Είν’ ΄Εγκλημα  η  Ανοχή.

                                                             Των  παρατράγουδων  αρχή.

 

                                                             Είναι  σκέτη  συνεργία.

                                                             Η  Ηθική  Αυτουργία.

                                                                          

                                                             Μα  όταν  ο  ΄Ελεγχος  χαθεί,

                                                             το    χάσμα  είναι  πιά  βαθύ.

 

                                                             Αυτοί  δείχνουν  τα  βήματα,

                                                             στα  πιο   σκληρά  εγκλήματα.

 

                                                             Τιμή  σε  κείνα  τα  παιδιά,

                                                             που  έχουνε  καλή  καρδιά !

 

                                                                           Πειραιάς,  Μάϊος 2002

                                                                            Γεώργιος  Βελλιανίτης

                                                                                Παξινός Ποιητής

                                                     223. ΕΘΝΙΚΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑ.

                (Αφιερωμένο στα παιδιά

                 ενδοοικογενειακής βίας

                 και των Ορφανοτροφείων).

                ------------------------------------

 

Τα δύστυχα Ελληνόπουλα

χάσανε την Ψυχή τους.

Τα καταστρέψαν οι γονείς

με τους  Σοφούς Πατέρες.

Οπου βρεθούν, όπου σταθούν,

ακούγονται φοβέρες.

Χρειάζοντ' ένα γιατρικό.

Μα που να βρούνε το γιατρό.

 

Δεν έχουνε ούτε τροφή.

Αντί στοργή, βρίσκουν οργή.

Ζουν σε άθλιες συνθήκες.  

Ετσι, καταντούν αλήτες.

 

Πως να πάνε στο Σχολείο.

Δεν υπάρχει ούτε βιβλίο.

Κάθε ώρα πέφτει γκρίνια.

Παντού επικρατεί γκίνια.

 

Ελλάδα, άρρωστη, φτωχή,

σκοτώνουν τα παιδιά σου.

Αυτά είναι ζωντανά νεκρά

μέσα στην  αγκαλιά σου.

 

Υπομένεις νάρθει η Νίκη.

Μήπως φανεί η Θεία Δίκη.

Περιμένεις κάποιο Θαύμα

να σου γιατρευτεί το τραύμα.

 

Δεν φαίνεται όμως Φως.

Σε ξέχασε και ο Θεός.

Εσύ προσπαθείς  μονάχη

να δίνεις άνιση μάχη.

 

Κρίμα έρημη Ελλάδα.

Περιμένουν στην αράδα,

οι εχθροί σου να σε σβήσουν.

Θέλουν να σε αφανίσουν.

 

                   Πειραιάς, Οκτώβριος 2021

                       Γεώργιος Βελλιανίτης

                            Παξινός Ποιητής

       Γ΄ ΒΡΑΒΕΙΟ  ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ  ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ Χ.Ο.Ν. 04-04-05 
                                                                      
                                                         67.  ΓΙΑΤΙ   ….….
 
                                   Τα  σημεία  σαν  φαίνονται  των  καιρών,
                                   προμηνύουν  το  μέλλον  οδυνηρόν.
 
                                   Ελλάδα,  οι  εχθροί  σου  καραδοκούν.
                                   Τα  τέκνα  σου  ενεργούν  κατά  το  δοκούν.
 
                                   Φαντάζουνε  σαν  Θεοί  υπεράνω  Νόμων.
                                 ΄Ετσι,  θερίζ’  η  σπάθη  των  παρανόμων.
 
                                   Περιφρονούν,  γκρεμίζουν  το  κάθε  τι.
                                   Οι  φίλοι  αναλογίζονται  το  γιατί…….
 
                                   Δεν  οφελούν  τα  δάκρυα  των  συνετών,
                                   μπροστά   στο  δηλητήριο  των  ερπετών.
 
                                   Κάποτε  σού  αρπάζανε  τα  παιδιά  σου.
                                   Τώρα  τα  θανατώνουν  στην  αγκαλιά  σου.
 
                                   Γιατί ‘ σαι  Ελλάδα  καταδικασμένη,
                                   να  ζείς  στο  περιθώριο  προδομένη ;
 
                                                             Παξοί,  Σεπτέμβριος  2002
                                                                 Γεώργιος  Βελλιανίτης
                                                                         Παξινός Ποιητής
                                               

Πηγή. pronews.gr

28/10/2021 - 19:14  |  Τελευταία ενημέρωση: 28/10/2021 - 19:33

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Newsroom

Πνευματικές και ψυχικές διαταραχές αντιμετωπίζει πάνω από το 18% των ανηλίκων!

Φτωχό και αντιμέτωπο με τον κοινωνικό αποκλεισμό είναι το 31,5% των ανήλικων Ελληνόπουλων (κάτω των 18 ετών), έναντι ποσοστού 24,2% που είναι ο μέσος όρος στην ΕΕ, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat για το 2020 που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Πάνω από την Ελλάδα σε φτώχεια βρίσκονται μόνο η Ρουμανία (41,5%) και η Βουλγαρία (36,2%)!  Αντίθετα, τα χαμηλότερα ποσοστά στην ΕΕ κατέγραψαν η Σλοβενία (12,1%), η Τσεχία (12,9%), η Δανία (13,5%) και η Φινλανδία (14,5%).

Ουσιαστικά ένα στα τρία ανήλικα Ελληνόπουλα είναι χωρίς ευκαιρίες στη ζωή του, μια κατάσταση που διαμορφώθηκε την τελευταία δεκαετία των Μνημονίων.

Επίσης 76% του ελληνικού πληθυσμού ηλικίας κάτω των 60 ετών ζει σε νοικοκυριά χωρίς σταθερή εργασία και με εξαρτώμενα παιδιά!

Επίσης, το 50,5% των παιδιών με γονείς με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο διατρέχουν τον κίνδυνο της φτώχειας, έναντι 7,7% των παιδιών με γονείς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο.

Σύμφωνα με την Eurostat, με τον κίνδυνο της φτώχειας απειλείται στην ΕΕ το 45% των μονογονεακών νοικοκυριών, το 35% των νοικοκυριών με τρία ή περισσότερα παιδιά!

Συνολικά 500.000 Ελληνόπουλα ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας που σημαίνει ότι δεν χορταίνουν το φαγητό που τρώνε, δεν θερμαίνονται τον χειμώνα όπως πρέπει, δεν ντύνονται όπως πρέπει, δεν έχουν φάρμακα όταν αρρωσταίνουν, ούτε παροχές υγείας, δεν έχουν την παιδική ηλικία που πρέπει. 

Στο σύνολο των παιδιών της χώρας το 25% είναι φτωχά παιδιά, μια γενιά που μοιάζει σε πολλά με την πρώτη μετακατοχική γενιά των Ελληνόπουλων.

Η οικονομική κρίση εκτός από την ανεργία, τη φτώχεια και τη διεύρυνση των ανισοτήτων συνοδεύεται από μειωμένες παροχές υγείας, μειώμενη σίτιση, χαμηλή ποιότητα διατροφής και αυξημένη παιδική νοσηρότητα και θνητότητα, αναφέρουν τα στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν πριν λίγο στην δημοσιότητα. Και όλα αυτά σε πληθυσμό "καθαρών" Ελλήνων λιγότερο από 10 εκατ. ψυχές.

Παράλληλα, 300.000 παιδιά στερούνται τα βασικά αγαθά στην καθημερινότητα τους, με το 9,2% των παιδιών, να μένουν σε σπίτια που όλοι είναι άνεργοι!

«Η κακή διατροφή μιας ολόκληρης γενιάς Ελληνοπαίδων σήμερα θα έχει μακροπρόθεσμα αρνητικές επιπτώσεις και μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα δεκαετίες αργότερα, όταν πια αυτά τα παιδιά γίνουν ενήλικες» είχε επισημάνει ο παιδίατρος-σύμβουλος γαλουχίας Στέλιος Παπαβέντσης σε ανακοίνωσή του με θέμα «Οικονομική κρίση και βρεφική διατροφή».

Kαι μέσα σε όλα, η πνευματική διαταραχή των παιδιών: Στην Ελλάδα το ποσοστό που καταγράφεται με στοιχεία του 2019, πριν δηλαδή από το ξέσπασμα της πανδημίας, είναι τεράστιο: Το 18% παιδιών και εφήβων 10-19 ετών αντιμετωπίζουν κάποια ψυχική διαταραχή. Συγκεκριμένα, πρόκειται για το 17,4% των αγοριών και το 18,7% των κοριτσιών. Φαντασθείτε τι κατάσταση επικρατεί σήμερα...

Μια χώρα πτωχευμένη και χωρίς μέλλον, σε δημογραφική και οικονομική κρίση μόνιμα! Το ερώτημα είναι ποιος ευθύνεται για την εθνική τραγωδία; Και γι'αυτό το εθνικό έγκλημα ποιος θα πληρώσει; Ή μάλλον ποιος θα πρωτοπληρώσει, γιατί στην ουρά της... κολάσεως περιμένουν πολλοί από τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα την τελευταία 12ετία,.,

Πηγή. pronews.gr