Καινοτομία: Υπερφασματικές κάμερες για τον διαχωρισμό των σκουπιδιών θα μειώσουν το κόστος και θα αυξήσουν την απόδοση της ανακύκλωσης.
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στον τομέα της ανακύκλωσης, είναι ο διαχωρισμός των απορριμάτων ο οποίος σε ένα μεγάλο μέρος γίνεται με το χέρι. Είτε αυτό γίνεται στο σπίτι, δηλαδή αυτό που κάνουμε όλοι μας διαχωρίζοντας τα υλικά μεταξύ τους (αν και για να πούμε την αλήθεια στην Ελλάδα οι κάδοι συνήθως στις γειτονιές είναι πολυσυλλεκτικοί) , είτε στο εργοστάσιο όπου καταλήγουν τα σκουπίδια όπου προσωπικό τα διαχωρίζει ώστε να επεξεργαστούν όπως χρειάζεται.
Το κακό με αυτό το σύστημα είναι ότι είναι χρονοβόρο, και ακριβό. Υπάρχουν βέβαια μηχανήματα τα οποία μπορούν να διαχωρίσουν αδρά κάποια υλικά, αλλά και πάλι μιλάμε για υποτυπώδη διαχωρισμό μεταξύ χαρτιού πλαστικού και μετάλλου.
Το ιδανικό θα ήταν να μπορούσε να γίνει διαχωρισμός των υλικών προς ανακύκλωση και με βάση τον τύπο του υλικού (χαρτί, πλαστικό, μέταλλο) αλλά και ως προς το είδος του επιμέρους υλικού. Δηλαδή διαχωρισμός διαφορετικών τύπων πλαστικού, ή μετάλλου ώστε η διαδικασία να είναι περισσότερο αποδοτική.
Το ανθρώπινο μάτι μπορεί να δει το ορατό φως και να διαχωρίσει τα υλικά. Μια κάμερα δεν μπορεί να το κάνει αυτό γιατί δεν αντιλαμβάνεται την διαφορά μεταξύ ενός κόκκινου χάρτινου κυλίνδρου, και ενός κόκκινου αλουμινένιου.
Εδώ όμως είναι που ο στρατός μπορεί να φανεί χρήσιμος (για ειρηνικούς σκοπούς). Οι λεγόμενες υπερ-φασματικές κάμερες (Hyperspectral cameras) , που χρησιμοποιούνται από τον στρατό, έχουν την ιδιότητα να μπορούν να δουν τις αποχρώσεις στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και συγκεκριμένα στα τμήματα του υπεριώδους και του υπέρυθρου.
Μια τέτοια κάμερα μπορεί να δει διαφορετικά ένα κομμάτι πλαστικό από ένα κομμάτι μέταλλο με μεγάλη ευκολία. Ακόμα και μεταξύ δύο διαφορετικών τύπων πλαστικού μπορεί να ανιχνεύσει την διαφορά. Οι δύο ερευνητές από μια στρατιωτική ερευνητική εταιρεία Donald Cowling και Neil Randall αναφέρουν ότι με τη χρήση μιας τέτοιας κάμερας σε συνδυασμό με ρομποτικούς βραχίονες , είναι δυνατή η διάκριση και πλαστικών, και μετάλλων και γυαλιού, όπως επίσης και η δυνατότητα διάκρισης του σχήματος και του πως είναι τοποθετημένο το υλικό στην επιφάνεια μεταφοράς, ούτως ώστε να μπορεί να κατευθύνει τον ρομποτικό βραχίονα κατάλληλα για την συλλογή του.
Μια τέτοια εφαρμογή θα μπορούσε να αυτοματοποιήσει την διαδικασία διαχωρισμού των απορριμάτων σχετικά γρήγορα και οικονομικά, αυξάνοντας την απόδοση της ανακύκλωσης ως διαδικασίας.
Οι δύο ερευνητές έχουν ήδη κατοχυρώσει την πατέντα για την εφεύρεσή τους καθώς και όλη την διαδικασία που χρειάζεται για να κατασκευαστεί μια τέτοια μηχανή διαχωρισμού.
Αυτό που απομένει είναι κάποια εταιρεία (ή ακόμα και οι ίδιοι) να την θέσουν σε εφαρμογή για να δούμε τα αποτελέσματα…
