37. ΑΠΕΙΛΗ.
--Απ'
έξω από την πόρτα σου εγώ ξεροσταλιάζω.
Δεν μου ανοίγεις για να μπώ. Μένω να ξεπαγιάζω.
Ξυλιάσανε
τα χέρια μου. Παγώνει η καρδιά μου.
Ως
πόσο πια θα καρτερώ να μπείς στην αγκαλιά μου.
.
-Στην
αγκαλιά σου για να ρθώ δεν το αποφασίζω.
Να'μαι
μία απ’ το σωρό; Καλύτερα αξίζω.
Σε
μένα τώρα αυτά που λές τά πες αλλού πιο πρώτα.
Γι’αυτό
ακόμα σφαλιστή είναι για σένα η πόρτα.
-Εις
την ζωήν μου ορκίζομαι, όσες κι αν με εμπλέξαν,
Σβήσανε
τώρα σαν σκιά. Μα δεν με σημαδέψαν.
Εγώ
Εσένα αγαπώ. Σε άλλη δεν γυρίζω.
΄Ολο
τον κόσμο ζήτησε. Εγώ θα στον χαρίσω.
-Στα
λόγια ξέρω πιο καλός, είσαι απ’ τον καθένα.
Αν
θές με έργα δείξε μου πώς άλλαξες για μένα.
Όμως
το ξέρω. Η ουρά του σκύλου δεν ισιώνει.
Πώς
να πιστέψω απ' τις πολλές ότι θα είμαι η μόνη.
-Χαρέμι
αν είχα μάτια μου πρωτύτερα από σένα,
Τώρα
μάθε. Τα μάτια μου, πάνω σου γυρισμένα.
Μαζί
σου θέλω τη ζωή κοντά σου να τη ζήσω.
Μάζεψα
τώρα το μυαλό. Δεν ξανακάνω πίσω.
Θα
σου ανοίξω!!!! Πείστηκα. ΄Αν όμως με προδώσεις,
να ξέρεις τότε πως πικρά, εσύ
θα μετανοιώσεις.
Αν
ύστερα στον λόγο σου εσύ θα κάνεις πίσω,
να
ξέρεις ότι άχρηστο εγώ θα σε αφήσω .
(Μεταφρασμένο από την Κυπριακή Διάλεκτο)
Λευκωσία 26 Μαρτίου 2016
Μαρούλλα Πανάγου
Κύπρια Ποιήτρια