ΣΤΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΘΗΝΙΣΤΑΝ, ΚΛΕΒΟΥΝ ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΚΙ ΑΣΤΑ ΝΑ ΠΑΝ.

 Αθήνα: 

Έβλεπε να κλέβουν το σπίτι της 

και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα.

ΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ

                                             64. ΠΟΙΟΤΗΤΑ  ΖΩΗΣ
 
                                 Ζούμε  σε  μια  Χώρα,  της  απελπισίας.
                                 Τόπο  Παραλόγου  και  Υποκρισίας.
                                 Φόνοι,  Κλεψιές,  Ψευτιές,  Απάτες.
                                 Πόλεμος  με  ληστές  στις  στράτες.
 
                               ΄Ολοι  μας  τα’  αρπάζουνε.  Δεν  αφήνουν  μία.
                               ΄Υστερα  σου  λένε,  φταίει  η  Κοινωνία.
                                 Πήραν  τις  Ταφόπλακες  από   τα  Μνημεία!
                                 Μέχρι  που  ξαφνιάστηκε  κι  η  Αστυνομία.
 
                                 Τι  να  πούμε  για  καρδιές,  τρέλλες,  καταθλίψεις.
                                 Κάθε  βήμα  ένας  καημός!  Πόνος  όπου  στρίψεις.
                                 Τάξανε  Ποιότητα!  Πίστη  στον  Πολίτη !
                                 Κόσκινο  τον  έκαναν.  Τούκλεισαν  το  σπίτι!
 
                                 Τούτα  δώ  συμβαίνουνε,  σε  άλλον  Πλανήτη!
                                 Τίποτα  δε  βλέπουνε,  πέρ’  πό  τη  μύτη.
                               ΄Ο,τι  και  να  γίνεται,  πάντα  πέρα  βρέχει.
                                 Ούτε  πιά  ένα  Θεό,  κανένας  δεν  έχει.
 
                                 Είναι  η  Αργία,  Μήτηρ  της  Κακίας.
                                 Τώρα  τον  πληρώνουμε,  το  Φόρο  Βλακείας!
                                 Πού  θα  πάει  όμως  αυτό.  Πόσο  θα  κρατήσει.
                                 Όταν  κανείς  δεν  μπορεί,  σπίτι  του  να  ζήσει.
 
                                 Είμαστε «υπό  διωγμό»,  μέσα  στην  Πατρίδα!
                                 Σήμερα  δε  φαίνεται,  κάποια  ηλιαχτίδα.
                               ΄Ισως  αύριο  να  φανεί.  Κανένας  δεν  ξέρει.
                                 Χάνεται  η  Χώρα μας….Μέρα  μεσημέρι!…….
 
                                                              Πειραιάς,  Δεκέμβριος  1998
                                                                 Γεώργιος  Βελλιανίτης
                                                                    Παξινός Ποιητής

                 (Τω καιρώ εκείνω, εν έτει σωτηρίω 1998, ότε κατεσκευάζετο

                   ο Σταθμός Μετρό Συντάγματος, εφημερίδες της εποχής

                  έγραψαν ότι άγνωστοι αφαίρεσαν μαρμάρινες ταφόπλακες                            από το Α΄Νεκροταφείον Αθηνών!) 

                              1O.  EKTOΣ  ΕΛΕΓΧΟΥ
.
        Αναβρασμός!  Μέσ'  στην  ψυχή  μας,  μέσ'  στη  ζωή  μας.
        Αμηχανία!  Ποιά  η  επόμενη,  η  κίνησή  μας.
 
        Υπάρχει ένταση.΄Ως  καί  στο  σπίτι  μας.  Γιά  μίλησέ  μου.
        Ποιό  είναι  το  σήμερα.  Ποιό  θάναι τ'  αύριο.  Απάντησέ μου.
 
        Τί  βλέπεις  γύρω  σου.  Παντού  συντρίμια,  όλο  ναυάγια.
        Λίγοι  το  βλέπουνε. ' Ολοι  τα  δέχονται,  ωραία  κι  άγια.
 
        Απατεώνες,  σε  κάθε  βήμα  σου,  δίνουν  καί  παίρνουν.
        Καταστροφή!  Με  το  χαμόγελο,  τη  φρίκη  σπέρνουν.
 
        Ναρκωτικά!  Αυτό  το  βάσανο,  θάνατο  φέρνει.
        Ψυχές  αφύλακτες.  Σαν  καλαμιά,  ο  αέρας  δέρνει.
 
        Τίποτα  όρθιο!  Δεν  έχει  μείνει  πέτρα  στην  πέτρα.
        Κανείς  δεν  έβλεπε,  πώς  χρειαζότανε,  να  πάρει  μέτρα.
 
        Μέτρα  στο  σπίτι  του,  στον  εαυτό  του,  στην  Κοινωνία.
       'Οπου  χρειάζοταν,  νάχε  τον  έλεγχο  καί  τα  ηνία.
 
        Παντού  ληστεύουνε.  Μέσ'  στη  ζωή  μας  μπήκαν  οι  κλέφτες.
        Θεό  δεν  έχουνε.  Μικροί  -  μεγάλοι,  γίνανε  ψεύτες.
 
       ΄Ολοι  μπερδεύτηκαν.  Σα  να  συνέβαιναν,  σ'  άλλον  πλανήτη.
        Ήταν  θεόστραβοι.  Ούτε  που  έβλεπαν  πέρ'  απ'  τη  μύτη.
 
        Βλέπαν  το  πρόβλημα.  Μικρό  ή  μεγάλο,  στο  άρπα  -  κόλλα.
        Το  γυροφέρνανε.  Να  λυθεί  μόνο  του.  Φάγαμε  φόλα.
 
        Θέλανε  πρόοδο.  Κόπτονταν  όλοι  τους  γιά  επιτυχία.
        Ζούσαν  στον  κόσμο  τους. Κι  έτσι  μας  φέρανε  τη  δυστυχία.
 
        Τα  ήθη  χάθηκαν.  Αυτός  ο  πλούτος,  πέρ'  απ'  το  χρήμα.
        Είτε  το  θέλησαν,  είτε  αδιαφόρησαν,  μεγάλο  κρίμα.
 
        Παντού  ερείπια.  Μπροστά  σου  πίσω  σου,  όπου  γυρίσεις.
        Αφού  είναι  σίγουρο.  Πως  ό,τι  σπείρεις,  θε  να  θερίσεις.
 
                                                Πειραιάς,  Μάρτιος  1998
                                                  Γεώργιος  Βελλιανίτης
                                                     Παξινός Ποιητής

 

Πηγή. pentapostagma.gr

Κοινωνία 27.10.2021 - 12:45

Newsroom  0

Σοβαρή καταγελλία από την κ. Μαρία από την Αθήνα που έβλεπε να της κλέβουν το σπίτι, κάλεσε την αστυνομία και δεν βρήκε άκρη

Κάτοικος της Αθήνας καταγγέλλει πως έβλεπε να κλέβουν το σπίτι της χωρίς να μπορεί να το σταματήσει ενώ η αστυνομία αδιαφόρησε και την προέτρεψε να μην κάνει μήνυση διότι «θα μπλέξουμε χειρότερα». Η κυρία Μαρία μιλώντας στο MEGA, ισχυρίστηκε πως βρισκόταν στο σπίτι της αδερφής της το οποίο επικοινωνούσε με το δικό της, όταν ο γείτονας την ενημέρωσε πως την κλέβουν.

«Πέρυσι με την καραντίνα ενώ καθόμασταν στα σπίτια μας για το Πάσχα, ακριβώς στο διπλανό σπίτι που καθόμασταν στην αδερφή μου μπήκανε στο σπίτι μου Ρομά, έκλεισαν όλες τις πόρτες και κλέβανε το σπίτι μου. Μας ενημέρωσε ο γείτονας ότι έκλεβαν το σπίτι μου. Μόλις κάναμε κίνηση να μπούμε μας είχαν πάρει όλα τα κλειδιά, είχαν κλείσει όλες τις μπαλκονόπορτες και δεν μπορούσαμε να ανοίξουμε. Όταν προσπαθήσαμε να μπούμε φύγανε τρέχοντας παίρνοντας πολλά πράγματα από το σπίτι μου. Καλέσαμε την αστυνομία και μας είπαν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και να μην κάνετε μήνυση γιατί θα μπλέξετε χειρότερα. Πως θα γίνουμε στόχος», κατήγγειλε η κυρία Μαρία.

«Δεν προλάβαμε να τους δούμε, φεύγουνε σαν τα πουλιά. Γαντζώνονται σαν τις γάτες και μετά φεύγουν. Ο γείτονας μας είπε πως μας κλέβουν. Ήταν Μεγάλο Σάββατο. Μπήκαν μέσα από την μπαλκονόπορτα που είχαμε αφήσει ανοιχτή για να μπαινοβγαίνουν τα πιτσιρίκια, επικοινωνούσαν τα σπίτια και μπήκαν μέσα. Ήμασταν δίπλα και αν δεν έβγαινε ο γείτονας να πει "Χριστός Ανέστη" δεν θα το παίρναμε χαμπάρι. Τα πράγματα τα μετέφεραν μέσω του ακάλυπτου. Η αστυνομία είπε πως αν κάνουμε μηνύσεις θα μας βάλουν στο στόχαστρο», συμπλήρωσε η κυρία Μαρία.

Πηγή. pentapostagma.gr