ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ ΤΟ ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ. ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΖΩΑ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ ΕΘΝΙΚΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,

 Εκατοντάδες παράνομοι μετανάστες «σαρώνουν» τα βουνά της Ροδόπης - 

Οι διαδρομές μέχρι τα ελληνοαλβανικά σύνορα! (βίντεο)

ΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ

                                        170. ΨΑΛΜΟΣ ΕΚΑΤΟN ENTEKA

 

                                    ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΑΣ  ΤΟ  ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

 

Ελέησον  ημάς  ο  Θεός.  Κύριε  Ελέησον.  Οι  ΄Ελληνες  κατέρρευσαν. Την  εποχή  του  δώδεκα τους  πήρε  και  τους  σήκωσε.  ΄Ολοι τρέχουν  στα  ψυχιατρεία.  Το  μάτι  τους  γύρισε  ανάποδα,  οι  γιατροί  δεν  τους  προλαβαίνουν.  Φοβίες,  τρόμοι, αγριάδες, βλασφημίες, εγκλήματα, αυτοκτονίες. Οι  εξετάσεις, τα  εγκεφαλο-γραφήματα,  τα  ηλεκτροσόκ, καθημερινά  φαινόμενα.  Τα  ψυχοφάρμακα   λαμβά-νονται  με  τη  σέσουλα,  σαν καραμέλες.  Οι  αυτοκτονίες έσπασαν  όλα  τα  ρεκόρ. Λένε  3.000  ετησίως.  Καλημέρα  λες  σε  άνθρωπο,  αυτός σε  βρίζει  λέγοντας  που  τη  βλέπεις  την  καλή  μέρα.  Κάποιοι  λένε, Αϊ    στο  διάολο,  από  δώ  εσύ  κι  η  καλημέρα  σου.  Τα  ζευγάρια  μένουν  με  τα  πεθερικά, λόγω  οικονομικών  δυσχερειών.  Οι  πεθερές  παριστάνουν  τον  Γκιουλέκα  έχοντας  τις  νύφες  για  δούλες. Οι  κουτοοικογένειες,  καζάνια  που  βράζουν. Οι  γκρίνιες,  οι  κατάρες,  τα  χαστούκια,  οι  γροθομπατουνάδες,  στην  ημερήσια  διάταξη.  Τα  διαζύγια  πάνε  κι  έρχονται.  Όταν  υπάρχουν  μικρά  παιδιά τα  πράγματα  δυσκολεύουν πολύ.   Παιδάκια  στο  σχολείο λιποθυμούν  σαν  κοτόπουλα  από  την  πείνα.  Οι  δάσκαλοι,  σε  απόγνωση. Πολλοί  ΄Ελληνες ψάχνουν  στους  κάδους  των  σκουπιδιών  για  ένα κομμάτι  ξερό  ψωμί,  όμως  τους  προλαβαίνουν  οι  γάτες  ή  οι  ρακέντυτοι αλλοδαποί. Τα συσσίτια στους  δήμους  και  στις εκκλησίες θυμίζουν  ημέρες  πολέμου. Οι  άστεγοι  κατά  χιλιάδες  κοιμούνται  μέσα  στο κρύο  στα  πεζοδρόμια ή  στις  πλατείες  σε  όποια  γωνιά  βρίσκουν  πάνω σε  χαρτόκουτες ,  σκεπασμένοι  με  κουρέλια. Αυτά  είναι  τα  χάλια  μας,  η  κατάντια  μας.  Εδώ  μας  οδήγησαν  οι  εξυπνάδες  των  φωτισμένων  απατεώνων  με  τα σοφά, κούφια, άχρηστα, ψεύτικα λόγια τους.  Οι  απατεώνες  βασιλεύουν.   Οι  κλέφτες,  θερίζουν,  σκοτώνουν. Η  εγκληματικότητα  έχει  φθάσει  σε  ανεξέλεγκτη  κατάσταση. Κάθε  ώρα μια  ληστεία.  Κάθε  μέρα  ένας  φόνος.  Οι  εκλεκτοί  μας  λένε  λόγια  μεγάλα.  Πως όλα  είναι  μέλι  γάλα. Επί  τέλους  ο λαός  σταμάτησε  να  τους  ακούει,  όμως  τώρα  είναι  αργά.  Τη  χάσαμε  τη  μπάλα. Προβλήματα μεγάλα. ΄Οσα  ψυχοφάρμακα  κι αν  πάρει  ο  κόσμος,  όσοι  κι αν  αυτοκτονήσουν,  τα  προβλήματα  δεν  λύνονται. Μεγαλώνουν.  Δώσε  Κύριε,  λίγο  μυαλό  στους  ΄Ελληνες,  να  ξεστραβωθούν  επί  τέλους, μήπως  ξεφύγουν  απ’  αυτή  την  κατάσταση. Δείξε  τους την  Ανάσταση. Βοήθησε  άλλη  μια  φορά  τον ταλαίπωρον λαόν  Σου,  ο οποίος  τόσα  χρόνια  έβαζε  τα  χέρια  του βγάζοντας  τα  μάτια  του   χωρίς  να  αντιλαμβάνεται ότι  τα  ατομικά  συμφέροντα  σκοτώνουν  το κοινωνικό  σύνολο. Ότι  το  συλλογικό  συμφέρον  είναι  απείρως  ισχυρότερο  από  το  ατομικό.  Συγχώρησέ  του  τις  ανοησίες   τις  οποίες  επί  σειράν  ετών  έκανε,  διότι  άλλοι  έφταιξαν, ενώ την  πληρώνουν  τελικά  αθώοι  που  δεν  φταίνε. Οι  πονηροί  επρέσβευαν για  μια  Ελλάδα  Νέα. ΄Ελεγαν θα μας  σώσουν,  ενώ  μας  την  είχαν  στημένη,   να  μας αποτελειώσουν. Τώρα  που  μας  τελείωσαν,  σε  θυμηθήκαμε  Κύριε,  να  μας  βοηθήσεις  να  βγούμε  μέσα  από  αυτή  την  απύθμενη  κόλαση.  Βέβαια  θα  πείς  ότι  θέλαμε  και  τα  πάθαμε.  ΄Επρεπε  να  σε  είχαμε  σκεφθεί  νωρίτερα.  Δεν  υπάρχει  δικαιολογία να  μας  σώσει  απ’ τη  βλακεία.  Όμως  επειδή  είσαι  φιλεύσπλαχνος  και  συγχωρείς,   τώρα  που  φαίνεται  ότι κατά  μέγα  μέρος ο  λαός  σου  έχει  μετανοήσει, γιατί  υπάρχουν  ακόμη  βλάκες  κολλημένοι, Βοήθησέ  τον  να  μην  σβήσει,  στον  καλό   δρόμο  να  γυρίσει,  δοξάζοντάς  Σε  εις  τους  αιώνας.  Αμάν. Αμάν. Αμήν !!!

                                                          Πειραιάς, Μάρτιος 2012

                                                            Γεώργιος  Βελλιανίτης

                                                               Παξινός Ποιητής 

                                                     118.  Ο ΒΑΓΓΕΛΑΣ
 
                                                   Το Βαγγέλα τον πήρανε
                                                   εσώγαμπρο για ράτσα
                                                   κι αυτός κοπροσκυλιάζει
                                                   μέρα νύχτα στην πιάτσα.
 
                                                   Πεθερικά και κόρη
                                                   δουλεύουνε με ζόρι
                                                   τους έκανε ο Βαγγέλας
                                                   να τρέχουνε παπόρι.
 
                                                   Πολύ προσέχουν το γαμπρό.
                                                   Τον έχουνε καμάρι.
                                                   Μέχρι να έρθει η στιγμή
                                                   ο διάολος να τους πάρει.
 
                                                  Γιατί είναι κουβαλητής.
                                                  Ψαρεύει, κυνηγάει,
                                                  περνά καλά τις ώρες του.
                                                  Σ’ άλλη δουλειά δεν πάει.
 
                                                  Δουλεύει δήθεν. Γιά χόμπυ.
                                                  Τον θεωρούν δουλευταρά.
                                                  Γονείς και κόρη ζόμπυ.
                                                  Ταϊζουν τον αληταρά.
                                                 
                                                  Όμως έχει μικρό παιδί.
                                                  Πηγαίνει στο σχολείο.
                                                  Ο προκομμένος  δεν μπορεί
                                                  να πάρει oύτε βιβλίο.
 
                                                ΄Εχει ανάγκες το παιδί.
                                                  Χρειάζεται εφόδια.
                                                  Αλλά αυτά  που να τα βρεί.
                                                  Κοιμούνται όλοι σα βόδια.
 
                                                 ΄Εχει καί γκόμενα ο γαμπρός.
                                                   Πίνει καφέ μαζί της.
                                                   Είναι πελάτης τακτικός
                                                   στο φίνο μαγαζί της.
 
                                                 ΄Ωρες πολλές στον καφενέ
                                                   κοιτάζει το λιμάνι.
                                                   Ποιος ξέρει τι να σκέφτεται
                                                   το άχρηστο τσοκλάνι.
 
                                                   Η κόρη έχει λαλήσει.
                                                   Δεν μπορεί να λακήσει.
                                                   Κουμάντο κάνει η μαμά.
                                                   Τoυς λέει αγγούρια καπαμά.
 
                                                   Κόρη μου, λέει, τον άνδρα σου
                                                   να τον έχεις κορώνα.
                                                   Γιατί αυτός στο σπίτι σου
                                                   είναι γερή κολόνα.
 
                                                   Το γάμο σου να τιμήσεις.
                                                   Τον άνδρα σου μην αφήσεις.
                                                   Μετά τί θα πεί ο κόσμος.
                                                   Για το παιδί σου να ζήσεις.
 
                                                   Ο κόσμος τόχει τούμπανο
                                                   κι αυτοί κρυφό καμάρι.
                                                   Τους κοροϊδεύουν ανοιχτά
                                                   που θρέφουν το γομάρι.
                                                  
                                                   Βρέ λές να έχει η μαμά
                                                   πάρε δώσε μαζί του;
                                                   Νάχει γίνει πελάτισσα
                                                   στ’ όμορφο  μαγαζί του;
                                                
                                                   Ο πεθερός στον κόσμο του.
                                                   Το ρίχνει στο τραγούδι.
                                                   Είν’ ευτυχής για το γαμπρό.
                                                   Ας είναι ένα λουλούδι.
 
                                                   Αντί να τονε στείλουνε
                                                   στο διάολο να πάει,
                                                   αυτοί τονε χαϊδεύουνε.
                                                   Και αυτός, τους πατάει.
 
                                                   Όλα πηγαίνουν μια χαρά.
                                                   Δε βλέπουνε μπροστά τους.
                                                   Τους παίρνει ο διάολος γερά.
                                                   Πετούν απ’ τη χαρά τους.
 
                                                   Μα όταν θα ξυπνήσουνε
                                                   από τον ύπνο το βαθύ,
                                                   θα πάνε να φουντάρουνε.
                                                 ΄Ετσι, το τέλος τους θαρθεί.
 
                                                   MΠΡΑΒΟ ΒΑΓΓΕΛΑ !…..
 
                                                               Πειραιάς, Δεκέμβριος  2008
                                                                 Γεώργιος Βελλιανίτης 
                                                                      Παξινός Ποιητής                                            

                                          

Πηγή. pronews.gr

24/10/2021 - 12:00  |  Τελευταία ενημέρωση: 24/10/2021 - 16:37

Newsroom

Μπορεί τα κανάλια στον Έβρο να 'βλέπουν' σφραγισμένα σύνορα αλλά τα πλάνα των βίντεο είναι αδιάψευστος μάρτυρας του τεράστιου προβλήματος που υπάρχει στα σύνορα σε συνέχεια των όσων σας είχαμε αναφέρει ήδη εδώ.

Αστυνομικοί, συνοριοφύλακες και FRONTEX, σε συνδυασμό με την κατασκευή του φράχτη στα ελληνοτουρκικά σύνορα, μιλούν για εκμηδενισμό των μεταναστευτικών ροών, ωστόσο οι λαθροδιακινητές και οι καθοδηγούμενοι από αυτούς παράνομους μετανάστες βρήκαν νέα κερκόπορτα που οδηγεί στην Ελλάδα.

Πρόκειται για την περιοχή της ορεινής Ροδόπης στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, όπου κατοικούν κυρίως Έλληνες Πομάκοι.

Δεν έχουμε να κάνουμε με μεμονωμένα περιστατικά αλλά σχεδόν για καθημερινό φαινόμενο. Ούτε μιλάμε για 4-5 άτομα, αλλά για πολλές εκατοντάδες!

Η διαδρομή πλέον Τουρκία- Βουλγαρία – Ελλάδα, μέσω του δυσπρόσιτου ορεινού όγκου της Ροδόπης και μετά, εφόσον δεν εντοπιστούν και συλληφθούν μετακίνηση προς άλλες περιοχές της Ελλάδας, με προτίμηση την Ήπειρο (θα δούμε στη συνέχεια το γιατί).

Από τις μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής γίνεται λόγος για περίπου 100 άτομα που κατά ομάδες έρχονται από την περιοχή του Ισάλου και ακολουθούν τους αγροτικούς δρόμους ( η γνωστή «παραεγνατία» ) που τους οδηγούν στο Κόσμιο, απ’ όπου και διασπείρονται σε άλλες τέσσερις κατευθύνσεις… Το ενδιαφέρον είναι ότι οι νεοαφιχθέντες λαθρομετανάστες έχουν σε κινητά και gps καταχωρημένα τα στίγματα ακόμη και των παρακειμένων καφέ εντός του Κοσμίου αλλά και κάτω από τη γέφυρα του Κοσμίου (ο γνωστός πρώην Πλάτανος)».

Παράλληλα γίνεται και πλιάτσικο που γίνεται από τους λαθρομετανάστες στα περιβόλια των κατοικιών των χωριών της Ροδόπης (πεπόνια, καρπούζια, ακόμα και κρεμμύδια (!) λεηλατήθηκαν). Επιδρομές έγιναν επίσης σε κοτέτσια και στάνες. Μάλιστα, στον Ελαιώνα του Κοσμίου βρέθηκαν προβιές από τρία αιγοπρόβατα.

Πηγή. pronews.gr