(΄Ηχοι και
Σημεία εις την
Αττικήν Χώραν)
Κύριε Ελέησον,
Κύριε Ελέησον, Κύριε Ελέησον.
Κτυπούν καμπάνες.Παντού καμπάνες. Η
ηχορύπανση δίνει και παίρνει.
Η ανοησία τους ΄Ελληνες δέρνει.
Δεν φτάνουν τα
προβλήματα, η ρύπανση, οι θόρυβοι
των μεγαλουπόλεων, η
ηχορύπανση, η ένταση, η ανέχεια, η
αγωνία, το άγχος,
η μανία. Ακούς
από πάνω τις
ηχηρές καμπάνες της
εκκλησίας να κτυπούν
συνεχώς την ώρα. Σαν να
μην έχομε ρολόγια.
Λές και είμαστε
στα χωράφια προ
αμνημονεύτων ετών. Κάποιος
παρακαλεί εγγράφως κάποιον πρωτοπρεσβύτερο να το ρυθμίσει. Εκείνος
όμως αφρίζει. Σαν αστακός
κοκκινίζει. Μιλάει αφυψηλού εριστικά
πως κάτι σοβαρότατο
συμβαίνει. Το σύνδρομο των
Αγάδων, πλήν όμως
ήπιων, πράων, ταπεινών
παπάδων. O αιτών
υποβάλλει έγγραφο παραπάνω,
λαμβάνοντας την απάντηση
ότι πρέπει η καμπάνα
να κτυπά κάθε ώρα, ώστε
να μας θυμίζει
ότι ο χρόνος
μας στη γή
τελειώνει, προκειμένου να
μετανοούμε. Χαχαχαχαχα. Να
και η θρησκευτική
απάντηση. ΄Αρες μάρες κουκουνάρες.
Όχι παίζουμε. ΄Αντε να
συνεννοηθείς. Τόλμησε να πείς
στους πολλά βαρείς
ότι δεν είναι έτσι. Θυμίζουν
δασκαλοπαπάδες του
Δημοτικού, σατράπες κάποιων εποχών, που αδικούσαν, χλεύαζαν και
τάραζαν τα φτωχά
παιδιά στο βρωμόξυλο.
Κύριε, γιατί φέρνεις
στην πλώρη μας
όλους τους παλαβούς,
οι οποίοι με
το πρόσχημα ότι
σε υπηρετούν, βαράνε
και δέρνουν;;; Δεν
φτάνουν όμως αυτά.
Το λιγότερο. Τώρα
πιά κτυπούν άγριες
καμπάνες. Μας τάραξαν στα
χαράτσια. Πρόστιμα πέφτουν παντού. Φορολογείται το
σπίτι, το χωράφι. Οι
ελπίδες πάνε στράφι. Φορολογούν τα κοτέτσια. ΄Οποιος
έχει στο χωριό ένα
παληό σπίτι, το
βαπτίζουν βίλα. ΄Επεσε
πολύ σαπίλα. Η
Ελλάδα τρώει τις σάρκες
της. Οι ΄Ελληνες
παλάβωσαν. Επί δεκαετίες εκραύγαζαν
λυσαλέα για μια
Ελλάδα Νέα, ενώ από τους
εκλεκτούς έφευγαν βροχή τα κλοπιμαία.
Τελικά μείναμε στον
άσσο κλαίγοντας τη
μοίρα μας. Δώσε
Κύριε κουράγιο στον
κοσμάκη, να βρίσκει
καθημερινά λίγο ψωμάκι,
είτε από κάποια
σπίτια, είτε από
τα σκουπίδια. Xάρισέ του Υγεία
γιατί πλέον στις
μέρες μας εμφανίστηκαν επίσημα
τέρατα και σημεία.
΄Εχουν γκρεμιστεί τα
πάντα. ΄Εκλεισαν νοσοκομεία. Καλύτερα να
πάς σε τρελοκομείο
παρά σε νοσοκομείο.
Αλλά όπως νάχει,
αν καμμιά φορά
σου λάχει, αν
δεν έχουν απεργία,
θα βρείς ουρές
Πακιστανούς, Αιγύπτιους και Αλβανούς,
απ’ το Μπάγκλα
Ντές και Αφγανούς, Κίτρινους και
Αφρικανούς. Ο ΄Ελληνας απ’ τη γωνία,
τρελλαίνεται με αγωνία. Αυτός
έμεινε νηστικός να
φτιάξει σχολεία και
νοσοκομεία. Δι ευχών των πατέρων ημών
όλες οι φυλές
του Ισραήλ τα
βρήκαν έτοιμα, έτι δε
κλέβουν, δολοφονούν,
λεηλατούν. Ο ΄Ελληνας αναρωτιέται. Την κακή
του μοίρα καταριέται. ΄Εχουμε πήξει
στις αργίες, μας
διάλυσαν κι οι απεργίες.
Δεν υπάρχει εργασία.
Μας έφαγε η
υποκρισία.. Ελέησον Κύριε
τον λαόν Σου. Βοήθησον
τους ταλαίπωρους ΄Ελληνες. Για
χρόνια πήγαιναν προς
τον γκρεμό. Δώσε τους
πιά λίγο μυαλό,
μήπως δούνε κάτι
καλό. Μέχρι τώρα
κατάφεραν τον κακό
τους τον καιρό. Αμάν, Αμάν,
Αμήν.
!!!
Πειραιάς, Ιούνιος 2011
Γεώργιος Βελλιανίτης.
Παξινός Ποιητής
207. ΨΑΛΜΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟΣ
ΟΞΕΩΝ, ΔΥΝΑΤΩΝ ΠΟΝΩΝ ΤΩΝ ΟΡΧΕΩΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΚΙΝΔΥΝΟΣ
ΣΥΣΣΤΡΟΦΗΣ ΟΡΧΕΩΣ
Θεέ και Κύριε Παρακαλώ, δέξου τις
ειλικρινείς ευχαριστίες μου. Το κείμενο αυτό καταγράφω μήπως βοηθήσω αποτελεσματικά κάποια
παιδιά που θα είχαν την ατυχία να
διατρέξουν κίνδυνο συσστροφής όρχεως. Ενδεχόμενες βλακώδεις θρησκοληψίες τρίτων, αποκλείονται ασυζητητί.
΄Ημουν 14 ετών, καλοκαίρι. Θα πήγαινα Γ΄ Γυμνασίου.
Περπατούσα στον έρημο, παραλιακό τότε χωματόδρομο κάτω από το
σπίτι μου, ώσπου διπλώ-θηκα από οξείς,
δυνατούς πόνους στην κάτω κοιλιακή χώρα, ιδίως στους όρχεις. ΄Ανθρωπος ούτε για
δείγμα. Προ ημερών είχα νοιώσει παροδικές σφαξιές στην περιοχή αυτή. Τους
θεώρησα νευρόπονους. Τώρα όμως είδα τον ουρανό σφοντήλι. Κοίταξα απέναντι στο
νησάκι της Παναγίας, λέγοντας. Παναγία μου συγχώρησέ με, λες και έκανα
κάτι κακό. Κάποτε οι πόνοι τελείωσαν. Ντράπηκα να το πώ στους γονείς
μου. Τόσο μυαλό είχα. Μετά από δύο τρείς ημέρες πάλι οι ίδιοι πόνοι, ηπιότεροι. Επανελήφθησαν με την πάροδο
των ημερών, όχι τόσο έντονοι, ούτε διαρκείς. Σκέφθηκα, νευρόπονοι
είναι. Δεν σήκωσα κάτι βαρύ, να πάθω κήλη. Θα περάσουν κάποια στιγμή. Και
να το έλεγα στους
γονείς, ίσως με καθησύ-χαζαν, ίσως να με πήγαιναν στη μοναδική αγροτική γιατρό
του μικρού νησιού των Παξών, η οποία
υποθέτω τότε δεν θα είχε ιδέα περί συσστροφής όρχεως. Αυτό απαιτεί
άμεσο χειρουργείο. Μετά 15
περίπου ημέρες πρόσεξα στην κάτω κοιλιακή χώρα τριχοφυϊα. ΄Ωστε αυτό ήτανε? Και
γώ νόμιζα ότι είχα διαπράξει κανένα έγκλημα? ΄Ημουν τυχερός. Ενίοτε η άγνοια
βοηθά.
Νυμφεύτηκα μικρός, έχοντας μεγάλα
εγγόνια. ΄Ετσι μπόρεσα να οδηγήσω ασφαλώς σε παρουσιασθείσα ανάγκη. Ο εγγονός
μου 18 χρονών τότε, πέτυχε στη Μαθηματική Σχολή Αθηνών, εγκατασταθείς μόνος για να διαβάζει τις νύκτες συνήθως,
σε ένα σπιτάκι σε άλλη περιοχή, ένεκα ελλείψεως χώρων. Ένα πρωϊνό γύρω
στις 6 η ώρα κτυπάει το τηλέφωνο. Απαντά η γυναίκα μου. Της ανέφερε ότι όλη
νύκτα τον πονούσε ο όρχις συνεχώς. ΄Εκανε υπομονή, να μη μας ενοχλήσει! Δεν άντεξε και τηλεφώνησε παρά
το γεγονός ότι ο πόνος άρχισε να γίνεται ηπιότερος. Σηκώθηκα
αμέσως. Δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε,
θυμήθηκα τα δικά μου, αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά. Τα συμπτώματα ήταν πολύ
διαφορετικά. Αιφνιδιασμένος σκέφθηκα να ζητήσω άμεσα ιατρική βοήθεια αλλά
από ποιόν γνωστό γιατρό τέτοια
ώρα? Παίρνω ένα κουτάκι φάρμακα, βλέπω το τηλέφωνο Κέντρου Δηλητηριάσεων πιστεύοντας ότι υπάρχει
συνεχής ιατρική βάρδεια. Απάντησε αμέσως μία
γυναίκα γιατρός λέγοντάς μου,
πηγαίνετέ τον γρήγορα σε νοσοκομείο μήπως πάθει συσστροφή και χάσει τον
όρχι του. Δεν διευκρίνισε ότι πρέπει να εισαχθεί αμέσως στο χειρουργείο, επειδή ίσως να μην απαιτείτο
εφόσον ήταν στην αρχή. Οι γιατροί ξερουν πώς να επαναφέρουν τον όρχη όταν
το συμβάν είναι στην αρχή. Ειδοποιήσαμε
να ετοιμασθεί περιμένοντας στο δρόμο. Πήγαμε στο Νοσοκομείο, έγινε υπέρηχος, περιμέναμε
στη σειρά σαν βλάκες μη έχοντες ιδέα της
κατάστασης, οπότε φθάσαμε στους
ουρολόγους. Τότε έσκασε η βόμβα. Ο ουρολόγος είπε, υποχρεούμαι να σας πω
την αλήθεια. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο ασθενής πρέπει να εισέλθει εντός 4 ωρών
στο χειρουργείο, ώστε να αποφευχθεί συσστροφή όρχεως, κατά την οποία ο όρχης όταν
σταματήσει να πονάει, παύει να αιματώνεται, νεκρώνει. Τότε τον αφαιρούμε για να
μην επέλθει σηψαιμία, για ψυχολογικούς δε λόγους τοποθετούμε ψεύτικον
από σιλικόνη. Είχαν περάσει ώρες. Μας ήρθε «νταμπλάς». Πρόσθεσε ότι θα έκανε
ό,τι είναι δυνατόν. Υπήρχε περίπτωση να
προλάβομε. Δρόμο λοιπόν για το χειρουργείο. Κατέφθασε γρήγορα ο γιός
μου, ο θείος του δηλαδή, ενώ εντός τεσσάρων περίπου ωρών κατέφθασαν οι
γονείς αεροπορικώς από την
επαρχία, αφού είχε εξέλθει από το
χειρουργείο. Είχαμε υπογράψει εμείς, ώστε
να αρχίσει η εγχείρηση, ένδεκα ώρες από την ώρα που άρχισαν οι πόνοι. Ζόρικα πράγματα. ΄Όταν βρισκόταν μέσα, ρωτήσαμε ένα νοσοκόμο του χειρουργείου. Πως πάει ρε
παλληκάρι, τελείωσε, πέτυχε,
κατάλαβες κάτι? Απάντησε μην
ανησυχείτε. Έχω δεί παιδιά και
μεγάλους που μπήκαν στο χειρουργείο μετά από 16 με 18 ώρες και έγιναν καλά. Ανακουφιστήκαμε.
Να είναι καλά όπου βρίσκεται. Η εγχείρηση πέτυχε. ΄Ωσπου να κλείσει η τομή
πέρασε σχεδόν ένας
μήνας. Ο καϋμένος ήρθε με όρεξη
να αρχίσει να διαβάζει, αλλά βρέθηκε εμβρόντητος
στο χειρουργείο με λιγοστές ελπίδες επιτυχίας. Δύο μήνες έκανε να πιάσει
βιβλίο. Που όρεξη. Σκεφθείτε να μην προλάβαινε. Ούτε όρεξη για διάβασμα,
Ψυχολογικά προβλήματα έντονα με όλα τα συναφή επακόλουθα. Τελείωσε Μαθηματικός με άριστα.
Ένα χρόνο αργότερα πήγε στη Χαλκίδα με
συμφοιτητές του. Στο γυρισμό τον έπιασαν πόνοι. Πάλι στο νοσοκομείο,
πανικόβλητοι. Ξανά υπέρηχοι.΄Ελα όμως που
οι χειρουργοί είχαν κάνει καλά τη
δουλειά τους και του είχαν δέσει και
τους δύο όρχεις! Που
να πάθει συσστροφή πλέον. ΄Επειτα από λίγο καιρό επανήλθαν οι πόνοι, αλλά τελείωσαν γρήγορα. Είχε γίνει καλή δουλειά. Συνέστησαν
όποτε τύχει να πονέσει, να εμφανίζεται
σε νοσοκομείο με όλες τις εξετάσεις, για δική του ψυχολογική σιγουριά. ΄Εκτοτε
δεν ενοχλήθηκε.
Από τότε,
πληροφορώ τους πάντες, ιδίως
μανάδες, να ενημερώνουν τα παιδιά, τους
άνδρες και συγγενείς τους, προκειμένου να αναφέρουν αμέσως κάθε παρόμοιο
περιστατικό, το οποίο μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε. Η ηλικία δεν παίζει
ρόλο. Αλλά τέτοιο στραπάτσο σε παιδιά, τα
καταστρέφει.
Ευχαριστούμε Θεέ μου για τη Βοήθειά
σου στην άγνωστη, δύσκολη, ύπουλη αυτή
ασθένεια. Φώτιζε τους πάσχοντες όσο τους οικείους αυτών, να αποφεύγουν βλακώδεις προκαταλήψεις, ζητώντας
άμεσα ιατρική βοήθεια, ώστε να προλαμβάνουν το Χειρουργείο εγκαίρως, ιδίως όταν βρίσκονται σε
απομακρυσμένες νησιωτικές περιοχές υπό δυσμενείς καιρικές συνθήκες! Αμάν, Αμάν,
Αμήν.
Πειραιάς, Ιούλιος 2015
Με ευγνωμοσύνη και συγκίνηση
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
187. Η
ΠΕΘΕΡΑ
Κάθε κακούργα πεθερά
ταράζει πάντα τα
νερά.
Με τα παλαβά
κουμάντα
τους κάνει όλους στην πάντα.
Είναι κακομαθημένη
και κακοαναθρεμμένη.
Θέλει πάντα
το παιδί της
υπό την επιρροή
της.
Το γιό της τον
θέλει βλάκα
και τους
ταράζει στην πλάκα.
Τη νύφη τη θέλει δούλα.
Της μιλά
σα νάναι μούλα.
Γιά τη δική
της τη χάρη
τσακώνεται το ζευγάρι.
Γίνεται το
σπίτι μύλος.
Τους γαυγίζει και
ο σκύλος.
Ο πεθερός κουκιά
σπέρνει.
Αυτή βαράει
και δέρνει.
Όταν τελειώνει
τις βρισιές
ξεκινά για
τις εκκλησιές.
Κάνει ψεύτικα
πως κλαίει
κι όλα στον
παπά τα λέει.
Του
αναφέρει το θέμα
βάζοντας μπόλικο ψέμμα.
Για να
τηνε συγχωρήσει,
ώστε να
την κοινωνήσει.
Σκέφτεται. ΄Αν τον
τουμπάρει,
θα πάρει τη
Θεία Χάρη!
Να περνάει
το δικό της.
Κοροϊδεύει το
Θεό της.
Λέει το
σωστό. Αφρίζει.
Το ζευγάρι
το χωρίζει.
Μακρυά ‘πό
την πεθερά.
Δηλητηριάζει
τη χαρά.
΄Αν δεν
την κάνετε πέρα,
σας τινάζει
στον αέρα.
Πειραιάς, Απρίλιος
2013
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής