Γνωρίζετε Την Αξία Της…Ελλάδας;;;
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ
ΕΚΡΙΘΕΝ
ΑΡΜΟΔΙΩΣ, ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΤΟ
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ (ΔΕΕΛ) ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ 2004.
36. ΞΕΝΗΤΕΜΜΕΝΑ ΝΕΙΑΤΑ
΄Ανθη της λεβεντιάς,
σπαρμένα σ΄ όλα της γής τα πέρατα.
Αγναντεύουν με τα μάτια της ψυχής,
κάθε Φώς, κάθε Λημέρι, κάθε Χρώμα,
το κάθε τι, απ΄ της μάννας γής,
το ΄Αγιο Χώμα.
΄Ανθη της λεβεντιάς,
της πατρίδας καμάρια,
της νοσταλγίας θύματα.
Με γενναία καρδιά
που έχουν μόνο τα λιοντάρια,
με βαρειά βήματα,
προχωρούν ενάντια
προς της σκληρής ζωής
τα κύματα.
Ξενητεμμένα νειάτα,
που ο τόπος τους να τα κρατήσει
δεν μπορούσε.
΄Εβλεπε το αετίσιο βλέμμα τους
και απορούσε.
Βλέμμα γεμάτ΄ ανησυχία και πεποίθηση,
πούβλεπε τόσο μακρυά
και όλα ήθελε
να τα θωρούσε.
Χώρος απλός, τόπος μικρός
για λεβεντιάς κλωνάρια.
΄Εβλεπε αυτός τον πόνο τους
και στέναζε.
΄Οση συγκίνηση κιάν πρόσφερε,
το ήξερε.
Πως κάποτε θα φεύγανε
και νηές και παλληκάρια.
Κάποιο σπιτάκι φτωχικό
για χρόνια θάμενε κλειστό,
χωρίς χαμόγελο ή τραγούδι.
΄Αδειο από γέλια και χαρές,
από ωραίες αγκαλιές,
χωρίς ένα λουλούδι.
Φύγανε πολλά χρόνια τα παιδιά
για να προκόψουνε στη ξενητειά,
που τόσο ξέρει να πλανεύει.
Κι έρχεται η πίκρα η αλμυρή,
φουντώνει μέσα στην ψυχή
σα θάλασσα,
οπού ποτέ δε γαληνεύει.
Είδανε τόπους τα παιδιά.
Πήγανε τόσο μακρυά,
ο Κόσμος φάνηκε μικρός.
Σα νάναι άδειος. Και φτωχός !
΄Εστω ! Κιάν πέτυχαν αυτά,
η νοσταλγία την καρδιά
την έκανε κομμάτια.
Και βλέπουν το μικρό χωριό
κάθε στιγμή, κάθε λεπτό,
με της ψυχής τα μάτια.
Τη σκέψη αυτή του γυρισμού,
την έχουνε συχνά στο νού
και η καρδιά ραγίζει.
Τα μάτια τους βουρκώνουνε,
τα δάκρυά τους τρέχουνε
σαν ποταμάκι του βουνού,
που αργεί να σταματήσει.
Κι όταν, μετά από καιρό,
η σκληρή μοίρα το θελήσει,
να έρθουνε πολλών χρονών
απ΄ της ζωής το άθλιο μεθύσι,
γυρίζοντας στο σπίτι το παληό
με κάποιο άσπρο καραβάκι
που πάει για το νησιώτικο χωριό,
Τρέχουν να τ' απαντήσουνε
χίλιες δυό αναμνήσεις.
Στο δρόμο τα προφταίνουνε
σωρό από συγκινήσεις.
Αγάπες, πίκρες και χαρές.
Κι όλα αυτά, λές κι ήταν χτές.
Πως όλα αυτά τα χρόνια δεν περάσανε.
Λές και δεν έζησαν άλλες στιγμές !
Και φτάνοντας στο μονοπάτι το γνωστό,
σαν φαίνεται το σπίτι το παληό,
από το δάκρυ, θολώνει το μάτι,
που έχει να το δεί τόσον καιρό !
Κάθε γωνιά μιλάει βήμα – βήμα.
Λέει στο νου το κάθε τι και αντηχεί :
Τι να το κάνεις όσο έχεις χρήμα,
αφού δώ πάνω άφησες για πάντα την ψυχή !
΄Ανθη της λεβεντιάς σπαρμένα,
σ΄ όλα της γής τα πέρατα.
Αγναντεύουν το μικρό χωριό
κάθε στιγμή κάθε λεπτό
με της ψυχής τα μάτια,
κι η νοσταλγία την καρδιά
την έκανε κομμάτια ! ……..
Παξοί, Ιούλιος 1972
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
149. ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΘΕΟ
Θεέ και Κύριε.
΄Επειτα ‘πό τη Σύγχρονη Προσευχή,
αναγκάζομαι να Σου στείλω αυτό το γράμμα
γιατί πλέον στις μέρες μας παράγινε το πράμμα.
Ακούγονται Πολλά.
Όλα του κόσμου τα καλά.
Ακούγεται πώς κλέβουνε παγκάρια.
Ρημάξανε τις εκκλησιές.
΄Εχουμε πήξει στις κλεψιές.
Κόπτονται οι καλοί να βοηθήσουν τους φτωχούς.
΄Ετσι φαίνονται όλοι τους τίμια παλληκάρια.
Οι εκλεκτοί μας Κύριε, βουλιάξανε το κράτος.
Κόπτονται για τον πολίτη.
Τον κατάντησαν αλήτη,
και του κλείσανε το σπίτι.
Τώρα ο λαός Σου Κύριε καθημερνά πεινάει.
Τον κυνηγούν με βούρδουλα. Δεν ξέρει που να πάει.
Δεν φταίω εγώ Κύριε. Τα λέν’ τηλεοράσεις.
Δεν ξέρεις πώς να πορευθείς. ΄Αν τα δείς θα τα χάσεις.
Μας πήρανε τον σίτον τον οίνον και το έλαιον
Τώρα θέλουν να πάρουν τα ορυκτά καί το πετρέλαιον.
Κύριε δεν ξέρω αν θέλεις να βοηθήσεις.
Μπορεί να θέλεις να μας αφανίσεις.
Αλλά αφήνεις τα λαμόγια ν’ αλωνίζουνε
και τους αλητήριους τα φρύδια να μας πρήζουνε.
Κανείς δεν ξέρει τίποτε για το φόνο
Ούτε είδε το δολοφόνο.
Την ντουφεκιά άκουσε μόνο.
Από τότε που ενδιαφέρονται για τη Χώρα,
μας βρίσκει κάθε μέρα νέα μπόρα.
Συνέχεια φωνάζουνε «Προχώρα»,
Τρέξτε για να τη σώσουμε τούτην εδώ τη Χώρα.
Την τέλειωσαν. Δεν άφησαν ούτ’ ένα πετραδάκι.
Όλα τα ξεπουλήσανε μόνοι τους το βραδάκι.
Να μην παίρνει άλλος κανείς χαμπάρι
και έπειτα να έρχεται ο διάολος να μας πάρει.
Πειραιάς, Ιανουάριος 2011
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ (ΔΕΕΛ) ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ 2004.
36. ΞΕΝΗΤΕΜΜΕΝΑ ΝΕΙΑΤΑ
΄Ανθη της λεβεντιάς,
σπαρμένα σ΄ όλα της γής τα πέρατα.
Αγναντεύουν με τα μάτια της ψυχής,
κάθε Φώς, κάθε Λημέρι, κάθε Χρώμα,
το κάθε τι, απ΄ της μάννας γής,
το ΄Αγιο Χώμα.
΄Ανθη της λεβεντιάς,
της πατρίδας καμάρια,
της νοσταλγίας θύματα.
Με γενναία καρδιά
που έχουν μόνο τα λιοντάρια,
με βαρειά βήματα,
προχωρούν ενάντια
προς της σκληρής ζωής
τα κύματα.
Ξενητεμμένα νειάτα,
που ο τόπος τους να τα κρατήσει
δεν μπορούσε.
΄Εβλεπε το αετίσιο βλέμμα τους
και απορούσε.
Βλέμμα γεμάτ΄ ανησυχία και πεποίθηση,
πούβλεπε τόσο μακρυά
και όλα ήθελε
να τα θωρούσε.
Χώρος απλός, τόπος μικρός
για λεβεντιάς κλωνάρια.
΄Εβλεπε αυτός τον πόνο τους
και στέναζε.
΄Οση συγκίνηση κιάν πρόσφερε,
το ήξερε.
Πως κάποτε θα φεύγανε
και νηές και παλληκάρια.
Κάποιο σπιτάκι φτωχικό
για χρόνια θάμενε κλειστό,
χωρίς χαμόγελο ή τραγούδι.
΄Αδειο από γέλια και χαρές,
από ωραίες αγκαλιές,
χωρίς ένα λουλούδι.
Φύγανε πολλά χρόνια τα παιδιά
για να προκόψουνε στη ξενητειά,
που τόσο ξέρει να πλανεύει.
Κι έρχεται η πίκρα η αλμυρή,
φουντώνει μέσα στην ψυχή
σα θάλασσα,
οπού ποτέ δε γαληνεύει.
Είδανε τόπους τα παιδιά.
Πήγανε τόσο μακρυά,
ο Κόσμος φάνηκε μικρός.
Σα νάναι άδειος. Και φτωχός !
΄Εστω ! Κιάν πέτυχαν αυτά,
η νοσταλγία την καρδιά
την έκανε κομμάτια.
Και βλέπουν το μικρό χωριό
κάθε στιγμή, κάθε λεπτό,
με της ψυχής τα μάτια.
Τη σκέψη αυτή του γυρισμού,
την έχουνε συχνά στο νού
και η καρδιά ραγίζει.
Τα μάτια τους βουρκώνουνε,
τα δάκρυά τους τρέχουνε
σαν ποταμάκι του βουνού,
που αργεί να σταματήσει.
Κι όταν, μετά από καιρό,
η σκληρή μοίρα το θελήσει,
να έρθουνε πολλών χρονών
απ΄ της ζωής το άθλιο μεθύσι,
γυρίζοντας στο σπίτι το παληό
με κάποιο άσπρο καραβάκι
που πάει για το νησιώτικο χωριό,
Τρέχουν να τ' απαντήσουνε
χίλιες δυό αναμνήσεις.
Στο δρόμο τα προφταίνουνε
σωρό από συγκινήσεις.
Αγάπες, πίκρες και χαρές.
Κι όλα αυτά, λές κι ήταν χτές.
Πως όλα αυτά τα χρόνια δεν περάσανε.
Λές και δεν έζησαν άλλες στιγμές !
Και φτάνοντας στο μονοπάτι το γνωστό,
σαν φαίνεται το σπίτι το παληό,
από το δάκρυ, θολώνει το μάτι,
που έχει να το δεί τόσον καιρό !
Κάθε γωνιά μιλάει βήμα – βήμα.
Λέει στο νου το κάθε τι και αντηχεί :
Τι να το κάνεις όσο έχεις χρήμα,
αφού δώ πάνω άφησες για πάντα την ψυχή !
΄Ανθη της λεβεντιάς σπαρμένα,
σ΄ όλα της γής τα πέρατα.
Αγναντεύουν το μικρό χωριό
κάθε στιγμή κάθε λεπτό
με της ψυχής τα μάτια,
κι η νοσταλγία την καρδιά
την έκανε κομμάτια ! ……..
Παξοί, Ιούλιος 1972
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
149. ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΘΕΟ
Θεέ και Κύριε.
΄Επειτα ‘πό τη Σύγχρονη Προσευχή,
αναγκάζομαι να Σου στείλω αυτό το γράμμα
γιατί πλέον στις μέρες μας παράγινε το πράμμα.
Ακούγονται Πολλά.
Όλα του κόσμου τα καλά.
Ακούγεται πώς κλέβουνε παγκάρια.
Ρημάξανε τις εκκλησιές.
΄Εχουμε πήξει στις κλεψιές.
Κόπτονται οι καλοί να βοηθήσουν τους φτωχούς.
΄Ετσι φαίνονται όλοι τους τίμια παλληκάρια.
Οι εκλεκτοί μας Κύριε, βουλιάξανε το κράτος.
Κόπτονται για τον πολίτη.
Τον κατάντησαν αλήτη,
και του κλείσανε το σπίτι.
Τώρα ο λαός Σου Κύριε καθημερνά πεινάει.
Τον κυνηγούν με βούρδουλα. Δεν ξέρει που να πάει.
Δεν φταίω εγώ Κύριε. Τα λέν’ τηλεοράσεις.
Δεν ξέρεις πώς να πορευθείς. ΄Αν τα δείς θα τα χάσεις.
Μας πήρανε τον σίτον τον οίνον και το έλαιον
Τώρα θέλουν να πάρουν τα ορυκτά καί το πετρέλαιον.
Κύριε δεν ξέρω αν θέλεις να βοηθήσεις.
Μπορεί να θέλεις να μας αφανίσεις.
Αλλά αφήνεις τα λαμόγια ν’ αλωνίζουνε
και τους αλητήριους τα φρύδια να μας πρήζουνε.
Κανείς δεν ξέρει τίποτε για το φόνο
Ούτε είδε το δολοφόνο.
Την ντουφεκιά άκουσε μόνο.
Από τότε που ενδιαφέρονται για τη Χώρα,
μας βρίσκει κάθε μέρα νέα μπόρα.
Συνέχεια φωνάζουνε «Προχώρα»,
Τρέξτε για να τη σώσουμε τούτην εδώ τη Χώρα.
Την τέλειωσαν. Δεν άφησαν ούτ’ ένα πετραδάκι.
Όλα τα ξεπουλήσανε μόνοι τους το βραδάκι.
Να μην παίρνει άλλος κανείς χαμπάρι
και έπειτα να έρχεται ο διάολος να μας πάρει.
Πειραιάς, Ιανουάριος 2011
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Πηγή. Ξυπνήστε ρε
Νοεμβρίου 26, 2018
Πάρτε βαθιά ανάσα και διαβάστε!!!
1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας)
και από το τριεθνές στον Έβρο ως.. ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις ΔΥO ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).
Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία.
2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.
3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε….καταθέσεις στην Ελβετία. (δεύτεροι).
4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.
5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν κάθε είδος πλοίου .
6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.
7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά πλοία είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες -5οι στον κόσμο.
8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.
9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα.
10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι Τ11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι – κρατηθείτε – 10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΛΑΡΙΑ !όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.
Πηγή. Ξυπνήστε ρε
