Έλληνας στους κορυφαίους
Πυρηνικούς Μηχανικούς
στον κόσμο.
ΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ
Ο ΨΕΥΤΗΣ
ΚΑΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ
ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ
ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ
129. ΚΑΜΕΙΣ, ΛΑΒΕΙΣ.
(O
KΡΥΦΟΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ)
Θα είσαι
ο Διευθυντής.
Θα είσαι το κουμάντο.
Θα κάνεις ό,τι θές εσύ.
Να
έρχεσαι να μου
τα λές.
Εγώ θάμαι
από πίσω.
΄Εκθετο δεν θα σ’ αφήσω.
Τότε θα δείς
ποιος είμ’ εγώ.
Θα
σ’ έχω σε
καλή μεριά.
Θα έχεις μόνιμη
δουλειά.
Ο άνθρωπος τ’
αφεντικού.
Φουσκώνει σα
γαλόπουλο.
Πιο χαζός ‘ πό κοτόπουλο!.
Για να κάνει
τη δουλειά του
κάθε αφέντης πονηρός
σου δίνει αέρα
να τρώς.
Εγώ είμαι τ’
αφεντικό.
Θάσαι κρυφός
Διευθυντής.
Σε
κανέναν να μην το πείς.
Με κουβέντες
απατηλές,
το κεφάλι του
φουσκώνει.
Κάθε βλάκα
ξεσηκώνει.
Με
φουσκωμένα τα μυαλά,
ο ηλίθιος παίρνει
φόρα
και όποιονε
πάρει η μπόρα.
Χωρίς
καθόλου να σκεφθεί,
τον καθένανε σταυρώνει.
Μέχρι
ψέμματα καρφώνει.
Με τον αέρα τ’
Αρχηγού
συναδέλφους κυνηγάει.
Για λάθη
παραφυλάει.
Κάνει παντού τον έξυπνο.
Πλακώνει τις οδηγίες
καί τους
πρήζει με βλακείες.
΄Ερχεται
όμως η στιγμή
που ο
ρουφιάνος ο καλός
ξεσκεπάζετ’
ο παλαβός.
΄Ολοι
τονε περιφρονούν.
΄Ετσι
καί το αφεντικό,
τον
στέλνει πρώτο στο καλό.
Γιατί έχει
ξεσκεπαστεί.
Το
έξυπνο αφεντικό,
βρίσκει
κορόϊδο πιό κουτό.
Μα ό,τι κάνεις
θα το λάβεις.
Συμβαίνει αρκετές
φορές
να γίνουν
κάποιες συμφορές.
Δώσε θάρρος του χωριάτη.
Να σ’ ανέβει
στο κρεββάτι,
για
να
σου βγάλει το
μάτι.
Σαν του δώσει ένα
πόστο
o ρουφιάνος
μαγειρεύει
καί πολύ χοντρά
τον κλέβει.
΄Οταν τον
πιάσουν είν’ αργά.
΄Εχει
γίνει ζημιά μεγάλη.
Καί τότε, χαίρονται
οι άλλοι.
Κάποια
παροιμία λέει:
ΞΕΝΟ
ΓΑΪΔΑΡΟ ΚΑΒΑΛΙΚΕΨΕΙΣ,
ΜΕΣΟΣΤΡΑΤΙΣ
ΘΑ ΞΕΠΕΖΕΨΕΙΣ.
Πειραιάς, Μάρτιος 2010
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
91. Ο
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Πρόεδρος δώ,
Πρόεδρος κεί,
Πρόεδρος παραπέρα,
τινάξανε οι
Πρόεδροι
τα
πάντα στον αέρα.
Μεγάλη γκρίνια
ακούγεται.
Φαγώματα, βαβούρα,
μαλλιά κουβάρια
γίνονται
καί φαίνετ' η
σαβούρα.
Πολλοί κοκόροι
διαλαλούν
ότι θα ξημερώσει.
΄Οταν δούμε
πως μας πουλούν
μας έχει
πιά σηκώσει.
΄Οσοι παίρνουνε
μιά θέση
μας τρελλαίνουνε
στο φέσι.
΄Οταν κάποτε
τους ψάλλεις
διαμαρτύρονται πως
σφάλλεις.
Πολλοί λένε πές
τα, πές τα !
κι
άλλοι σου ζητούν
τα ρέστα.
Πού υπάρχει
σοβαρότης,
να
σωθεί η ανθρωπότης;
Θα μας σώσει
ο Δεσπότης !..
Πειραιάς, Φεβρουάριος 2004
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ.
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ
ΝΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙ, ΣΚΟΤΩΝΕΙ.
AΠΟΓΝΩΣΗΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
116. O AYTOXEIΡ
Όταν φουντώνει η Ψυχή,
χάνεται ο Ουρανός κι η Γή.
Όλα του
φαίνονται θολά.
Τον πνίγει ο πόνος για καλά.
Πολύ χρόνο υπομένει.
Να
συνέλθει περιμένει.
Δέχεται καταπίεση.
Λειτουργεί υπό πίεση.
Πολλοί δείχνουνε
αντοχές.
Αλλά όποιος έχει αρχές
δεν μπορεί να συμβιβασθεί.
Την αδικία να δεχθεί.
Απέχει απ’ τις καταστάσεις
που απαιτούν οι
περιστάσεις.
Κλείνεται μέσ’ στον εαυτό
του
και κουβαλάει το Σταυρό του.
Χάνει την επικοινωνία
μ’ αυτή τη σάπια κοινωνία.
Μέσα στο αδιέξοδο
ψάχνει να βρεί μια έξοδο.
Όταν την έξοδο δεν
βρίσκει
το ενδιαφέρον αποθνήσκει.
Μπαίνει στο μάτι του κυκλώνα.
Μάχεται σ’ άνισον αγώνα.
Μέσα του γίνεται μια πάλη.
Ο νούς του πάει στη σκανδάλη.
Με ένα μπάμ να τελειώσει.
Κανένας πιά να μην τον σώσει.
Παντού βλέπει εμπόδια.
Δεν έχει τα εφόδια
να
τα καταπολεμήσει.
Απ’ το νού του να τα σβήσει.
Είναι πολύ ευαίσθητος.
Δεν
μπορεί νάν’ αναίσθητος.
Το κάθε τι τον κτυπάει.
Κάτι στην Ψυχή του σπάει.
Κατανόηση
γυρεύει.
Kατάθλιψη τον παιδεύει.
Προσδοκά λίγη βοήθεια.
Νοιώθει βάρος πά’ στα στήθεια.
Βρίσκεται σε μία φάση,
που τον έλεγχο έχει χάσει.
Απ’ τα μάτια τρέχει δάκρυ.
Δεν μπορεί να βγάλει άκρη.
΄Εχει χάσει τον κόσμο του.
Τώρα πιά είναι μόνος του.
Κανείς μέσα του δεν βλέπει.
Δεν γνωρίζει τι δεν πρέπει.
Ατέλειωτη αγωνία.
΄Εχει χάσει τα ηνία.
΄Εχει απογοητευθεί.
Κάθε ελπίδα έχει χαθεί.
Μα πού είναι οι γονείς του;
Πού είναι οι συγγενείς του;
Κανένας δεν τονε βλέπει
ότι πάλλεται και ρέπει;
Μα τόσο αδιαφορούνε;
Να βοηθήσουν δεν μπορούνε;
Το
μυαλό του έχει χάσει.
Μέχρι πού μπορεί να φθάσει;
Δεν υπάρχουνε οι φίλοι
να του
πούν κάτι δυό χείλη;
Δεν τον βλέπουνε θλιμμένο
να πλανιέται σα χαμένο;
Όχι πως δεν τον εννοούν,
αλλά τον καταπολεμούν.
Σε μιά κλειστή κοινωνία
βλέπεις άσχημα σημεία.
Συνήθως φταίνε οι γονείς.
Δεν τους ξεστράβωσε κανείς.
Κάνουνε τους πολύξερους.
Στο τέλος τους ανήξερους.
Δεν προσέχουνε ακόμα
ότι πάσχει και το σώμα.
Χρειάζεται ο ειδικός.
΄Ενας ψυχίατρος καλός.
Πάσχει απ’ την εμμονή του
να τελειώσει τη ζωή του.
Δεν το λέει σε κανένα.
Τα βλέπει όλα χαμένα.
Δεν
είναι μόνο ο έρωτας.
Είναι πολλά. Μην τα ρωτάς.
Δεν είναι λίγες οι φορές
που
έρχονται καταστροφές.
Και παίρνει την απόφαση
ν’ απαλλαγεί απ’ την κόλαση.
Μέσα
στην απόγνωσή του,
τελειώνει τη ζωή του.
Αυτά είναι τα δράματα.
Μετά αρχίζουν
κλάματα.
΄Ολοι άναυδοι έχουν μείνει.
Όμως το κακό έχει γίνει.
Γονείς, σώστε τα παιδιά σας.
Μιλήστε με την καρδιά σας.
Μην κάνετε το δικό σας.
Αυτό θα βγεί σε κακό σας.
Βοηθείστε όσο μπορείτε.
Δεν πρέπει ν’ αδιαφορείτε.
Πριν να σκάσει το μπουρλώτο
να σκεφτόσαστε τον κρότο.
Πειραιάς, Οκτώβριος 2008
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Posted by Xoris Oria
Αρχική ανάρτηση εδώ. 1-11-2015
Ο Λευτέρης Τσουκαλάς θεωρείται ως ο ένας από τους πέντε κορυφαίους Πυρηνικούς Μηχανικούς στον κόσμο. Ενώ μεγάλωσε στην Ελλάδα, το ταλέντο του αναγνωρίστηκε πλήρως στην Αμερική, όπου και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο. Πιστεύει σε βάθος ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να υπερνικήσει την οικονομική κρίση αν η χώρα έκανε επενδύσεις στον τομέα της (πυρηνικής) ενέργειας. Μάλιστα, έχει τονίσει σε πολλές συνεντεύξεις του τη σημασία της πυρηνικής ενέργειας για την Ελλάδα, και επιμένει ότι αποτελεί μονόδρομο όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την ανθρωπότητα.
Γεννήθηκε το 1958 στην Ηλεία. Σαν παιδί, η ζωή του ήταν ιδιαιτέρως δύσκολη, με πολλά εμπόδια. Για παράδειγμα δεν είχε ούτε ηλεκτρικό ρεύμα. Πήγε δημοτικό σχολείο στη Γαστούνη, μια πόλη της Ηλείας, όπου δεν υπήρχε ούτε ούτε καν θέρμανση. Το ευχάριστο ήταν ότι είχε φωτισμένους καθηγητές που τον ενέπνευσαν και του άνοιξαν τα μάτια στον υπέροχο κόσμο της φύσης, τους κανόνες της ελληνικής γλώσσας, και τους νόμους της επιστήμης. Μετά από μερικά χρόνια αποφοίτησε από το Γυμνάσιο της Αμαλιάδας, μια πόλη στη Βορειοδυτική Ηλεία, όπου είχε μια ομάδα από καινοτόμους νεαρούς σε ηλικία καθηγητές, που τον εισήγαγαν στις βασικές αρχές των Μαθηματικών, της Φυσικής, της Χημείας και της Λογοτεχνίας. Ο Λευτέρης Τσουκαλάς πήρε το πτυχίο του από το τμήμα των Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων και Μηχανικών Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις το 1981. Συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Πυρηνική Μηχανική από το ίδιο Πανεπιστήμιο το 1983. Τέλος, πήρε το διδακτορικό του στην Πυρηνική Μηχανική/Επιστήμη Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις το 1989. Διετέλεσε Αναπληρωτής Διευθυντής στις Εφαρμογές Νευρομηχανικής του Πανεπιστημίου του Τενεσί και του Oak Ridge National Lab (στο Νόξβιλ του Τενεσί) από τον Ιούλιο του 1989 ως τον Ιούλιο του 1992. Εκεί έκανε κοινή έρευνα συντονίζοντας δίκτυα και εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης με παρακολούθηση, χρήση οργάνων και έλεγχο μονάδων παραγωγής ενέργειας και παραγωγή, μεταφορά και διανομή ενέργειας. Έχει υπάρξει επίσης Προσκεκλημένος Ερευνητής Υπότροφος στο Ινστιτούτο Έρευνας Ατομικής Ενέργειας στην Ιαπωνία από τον Αύγουστο του 1992 μέχρι τον Αύγουστο του 1993, όπου έκανε έρευνα σε έξυπνα συστήματα παρακολούθησης για πυρηνικές εφαρμογές. Από το 1994 ως και σήμερα είναι Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Purdue. Είναι επίσης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών. Έχει διατελέσει σύμβουλος του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας, του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ , της Αρχής Πυρηνικής Ασφάλειας της Κίνας, του Υπουργείου Επιστήμης, Έρευνας και Τεχνολογίας της Σιγκαπούρης (ASTAR), της Ακαδημίας Αθηνών, του Υπουργείου Βιομηχανίας και της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας της Ελλάδας. Έχει τιμηθεί με το βραβείο “Humboldt” το 2009, την ανώτερη επιστημονική διάκριση της Γερμανίας.
Πηγή. Χοris Oria News
