Υπάρχουν Βουνά Ζάχαρης
Κρυμμένα Στους Ωκεανούς
Που Μόλις Το Ανακαλύψαμε.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ
(( ΤΟ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ΑΙΣΘΗΜΑ ))
185. ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ !
Χρόνια αυτοί ύπουλα δρούσαν.
΄Εκαναν ό,τι μπορούσαν,
να αρπάζουν τα Ταμεία.
Κάνανε κλοπές, απάτες,
πάνω στου ΄Ελληνα τις πλάτες.
Δεν του αφήσανε μία.
Πάρτε πίσω τα κλεμμένα.
Τα πήρανε από σένα,
τάχουν πάρει κι από μένα.
Δεν αρκεί η τιμωρία.
Βρείτε κάθε συμμορία.
ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ !!!
Πειραιάς, Μάρτιος 2013
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
171. ΨΑΛΜΟΣ
ΛΑΜΠΡΟΣ ΜΗΔΕΝΙΚΟΣ
Ο ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ
Κύριε
Ελέησον. (τρίς). Καλής Οικογένειας
το ανάγνωσμα. Η
Οικογένεια είχε δύο αγόρια,
ένα κορίτσι. Το ένα
αγόρι ζαμάν φού. Από
μικρό την έβγαζε
σέρτικα. Όλα του πήγαιναν
ρολόι. Πήρε μια
καλή προικούλα, έκανε
το μαστοράκο, μόνο
δεν φορούσε φράκο.
Το μεροκάματο έτρεχε.
Δόξα ο Κύριος.
Το κορίτσι σεμνό
με τη βοήθεια
του Θεού αποκαταστάθηκε. Το
δεύτερο αγόρι από μικρό, υπόδειγμα. Προσεκτικός, μελετηρός, με
την αξία του
τρομάρα του έδειχνε
ότι θα γίνει
μέγας και τρανός.
΄Ασπρη μέρα δεν
έβλεπε. Με ένα
βιβλίο στο χέρι
προσπαθούσε μόνος του
να τα καταφέρει.
Πήγε σε μια
Σχολή. ΄Εγινε στρατιωτικός. Φόρεσε μεγάλη
στολή. Λαμπρός αξιωματικός. Η τύχη
τον κυνηγούσε αν
και αυτός προσπαθούσε.
Παντρεύτηκε, όμως η γυναίκα
του ήθελε μεγαλεία. ΄Ετσι χώρισαν.
Ποιότητα ζωής, μηδέν. Οι
γονείς του πάντα
έλεγαν ότι δεν
είχε ανάγκη, έπρεπε
να κοιτάξουν τα
άλλα παιδιά. Υπέθεταν
ότι αυτός περνούσε
καλή ζωή με
αρκετά χρήματα. Δεν
του έδιναν σημασία.
Του φορτωνόταν μάλιστα
να βοηθάει οικονομικά τα
αδέλφια του ιδίως
το αδύνατο κορίτσι. Κανείς δεν
τον βοήθησε ποτέ. Παρά
ταύτα πάντα έδινε,
ενώ ο ίδιος
δύσκολα τα έφερνε
βόλτα. Ο καϋμένος
ήταν και ο
ίδιος τόσο βλάκας,
διότι δίσταζε να εκθέσει
τα πράγματα στους
δικούς του, ώστε
να αντιληφθούν ότι
η κατάστασή του
ήταν πολύ δύσκολη, ότι πάντοτε είχε
ανάγκη. Τον πότιζαν με
τις παλαβές αντιλήψεις τους. Αυτός, πίστευε ότι
κάποτε η ζωή
του θα καλυτέρευε
με τον τίμιο
ιδρώτα του. Περνούσαν
τα χρόνια όλοι
έκαναν τη ζωή
τους, ενώ ο βλάκας αξιωματικός περνούσε
μαύρη ζωή με
τρείς κι εξήντα σε
κάποια πολιτεία μακρυά
από τον τόπο
του. Οι κουτογονείς ό,τι
είχαν τα άφησαν στα
άλλα παιδιά τους. Στον
αξιωματικό άφησαν κάτι
ερείπια. Όταν λοιπόν
πήγαν στον ΄Αγιο
Πέτρο, μετά από
καιρό γύρισε στο
χωριό του ο άτυχος, συνταξιούχος
πλέον, με σκοπό να
αναστηλώσει τα λίγα
ερείπια που του
άφησαν οι ανόητοι
γονείς του. Αλλά η
νομοθεσία είχε αλλάξει με
αποτέλεσμα να μην
μπορείς να βάλεις
πέτρα πάνω στην πέτρα
χωρίς άδεια. Δεν
μπορούσε να κάνει
τίποτα κρυφά (στη
ζούλα). Πρώτοι εχθροί
του τα αδέλφια
του με τις
οικογένειές τους. Ρουφιάνοι
άλφα κατηγορίας. H
Κοινωνία στις μέρες
μας έχει απορρίψει
τους στρατιωτικούς. Τους
θεωρεί ρουφιάνους, κλέφτες,
κακούς. Προκαταλήψεις. ΄Αλλοι έχουν
το όνομα κι
άλλοι έχουν τη
χάρη. Εκτός των άλλων
βίωσε και αυτό. Ζύγισε το θέμα από
εδώ, το κοίταξε
από κεί, το
κοίταξε παραπέρα, άκρη
όμως δεν εύρισκε.
Ο καιρός περνούσε
χωρίς αποτέλεσμα. Ο
ίδιος σε προχωρημένη
ηλικία δεν είχε
ούτε εμπειρία, ούτε
τεχνικές γνώσεις, ώστε
να κάνει κάποιες
παραπλανητικές κινήσεις
μόνος του. Τελικά η
ηλικία του μεγάλωνε
και έχασε το
στοίχημα. Είχε ένα
γιό στον οποίο
δεν κατάφερε να δώσει
ένα έτοιμο σπιτάκι
στο χωριό το
οποίο μάλιστα βρισκόταν
κοντά στη θάλασσα
γιά να πηγαίνει τα
καλοκαίρια να ευχαριστηθεί,
όσα ο ίδιος
στερήθηκε. Στο τέλος
αναθεμάτισε την ώρα
που πήγε να
υπηρετήσει την πατρίδα
και το κοινωνικό
σύνολο. Αυτά του βγήκαν
σε κακό. Βλαστήμησε τους
γονείς του και τον
εαυτό του. Διαπίστωσε
τελικά ότι η πατρίδα
και το κοινωνικό
σύνολο ήταν ένα
μάτσο κλεπτών και
απατεώνων ενώ ο
ίδιος ο καθαρός,
ο τίμιος, ο
λαμπρός αξιωματικός κατάντησε
κορόϊδο, ένα ναυάγιο
και μισό. Η
ζωή του πήγε
στράφι. Το μόνο
που του απέμεινε
ήταν να κλαίει
τη μοίρα του. Βοήθησον
Κύριε τους ριγμένους,
αδικημένους, πονεμένους.
Ξεστράβωσε λίγο τους βλάκες.
Μην τους κυνηγάς
από πάνω. Ας
είναι δοξασμένο το
΄Ονομά Σου. Αμάν.
Αμάν. Αμήν !!!
Πειραιάς,Μάϊος2012 Γεώργιος
Βελλιανίτης
Παξινός
Ποιητής
86.
ΤΟ ΑΝΤΙΜΑΜΑΛΟ
΄Εγινες
Ψυχή μου βράχος.
Πάνω σου έπεσε το
πάθος.
Στις
φουρτούνες, γιά θυμήσου!.
΄Επαιξαν
πολλοί μαζί σου.
Πού το βρήκες
τόσο θάρρος
να σηκώσεις
τέτοιο βάρος;
Σε
κυλήσανε στο χώμα
μα σύ
πολεμάς ακόμα.
Που
να πας.
Σε κάθε βήμα,
σε
κτυπάει κι ένα
κύμα.
Νοσταλγείς να
γαληνέψεις.
Δεν γνωρίζεις αν
θ' αντέξεις.
Είσαι όμως πρωτοπόρος.
κατά
βάθος νικηφόφος.
Ισορροπίες συ
κρατάς.
Το σθένος
δεν το παρατάς.
Δεν τους έκανες
τη χάρη
να σε
κλείσουνε στον ΄Αδη.
Αντανακλάς τα κύματα
με προσεγμένα
βήματα.
΄Οταν το
κύμα γυρνάει
τελικά αυτούς κτυπάει.
Το κύμα
τ΄ αντιμάμαλο
κτυπάει κάθε άμυαλο.
Ετοίμαζε επίθεση.
Πέρνα στην εντεπίθεση,
που από καιρό
ετοίμαζαν
αυτοί που σε
ατίμαζαν.
΄Οταν πέσει η
αυλαία,
εσύ βγάλε τη ρομφαία.
Θα δούν πως
έκαναν λάθος.
Τότε κτύπησε με
πάθος.
Κανέναν να μην
αφήσεις
μέχρι να τους
αφανίσεις.
Κανείς πιά να
μην τολμήσει
να δημιουργήσει
μίση.
Πειραιάς
Ιούνιος 2003
Γεώργιος
Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Πηγή. Ξυπνήστε ρε.
Μαΐου 07, 2022
Στη θαλάσσια βλάστηση υπολογίζεται πως βρίσκεται πάνω σε 1.3 εκατομμύρια τόνους σακχαρόζης παγκοσμίως.
Κρυμμένος κάτω από τα κύματα, ο ωκεανός περιέχει τεράστια αποθέματα ζάχαρης που δεν γνωρίζαμε ποτέ, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως τα λιβάδια υποβρύχιας βλάστησης στον πυθμένα αποθηκεύουν τεράστιες ποσότητες σακχαρόζης, την οποία απελευθερώνουν στο έδαφος από κάτω τους, επηρεάζοντας άμεσα τη ριζόσφαιρά τους, την περιοχή δηλαδή που εκτείνονται οι ρίζες τους.
Η ζάχαρη έρχεται με τη μορφή σακχαρόζης (το κύριο συστατικό της ζάχαρης που χρησιμοποιείται στην κουζίνα) και απελευθερώνεται από τα θαλάσσια χόρτα στο έδαφος από κάτω, μια περιοχή που επηρεάζεται άμεσα από τις ρίζες, γνωστή ως ριζόσφαιρα. Σημαίνει ότι οι συγκεντρώσεις σακχάρου στον βυθό της θάλασσας είναι περίπου 80 φορές υψηλότερες από ό,τι θα ήταν συνήθως.
Στη θαλάσσια βλάστηση υπολογίζεται πως βρίσκεται πάνω σε 1.3 εκατομμύρια τόνους σακχαρόζης παγκοσμίως.
«Υπό συνθήκες μέτριου φωτός, αυτά τα φυτά χρησιμοποιούν τα περισσότερα από τα σάκχαρα που παράγουν για τον μεταβολισμό και την ανάπτυξή τους. Αλλά υπό συνθήκες υψηλού φωτισμού, για παράδειγμα το μεσημέρι ή το καλοκαίρι, τα φυτά παράγουν περισσότερη ζάχαρη από ό,τι μπορούν να χρησιμοποιήσουν ή να αποθηκεύσουν. Στη συνέχεια απελευθερώνουν την περίσσεια σακχαρόζης στη ριζόσφαιρά τους. Σκεφτείτε το σαν μια βαλβίδα υπερχείλισης», αναφέρει η θαλάσσια μικροβιολόγος Νικόλ Ντούμπιλιαρ από το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ.
Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι αυτή η περίσσεια ζάχαρης δεν «καταβροχθίζεται» από μικροοργανισμούς στο περιβάλλον. Για να σταματήσει αυτό, φαίνεται ότι τα θαλάσσια φυτά εκπέμπουν φαινολικές ενώσεις με τον ίδιο τρόπο που κάνουν πολλά άλλα φυτά.
Μάλιστα τα φυτά εκκρίνουν φαινόλες, χημικές ουσίες που βρίσκουμε σε κρασιά, καφέ και φρούτα με αντιμικροβιακές ιδιότητες, για να αποτρέψουν τη μόλυνση της περίσσειας ζάχαρης από μικροοργανισμούς.
Στα πειράματά μας προσθέσαμε φαινόλες που πήραμε από τα φυτά στους μικροργανισμούς της ριζόσφαιρας. Και όντως πολύ μικρότερη ποσότητα σακχαρόζης καταναλώθηκε σε σχέση με όταν δεν υπήρχαν φαινόλες.
Μόνο μία μικρή ομάδα μικροβίων επέζησε στη σακχαρόζη παρά την παρουσία των φαινολών και οι ερευνητές θεωρούν πως αυτά τα “ειδικά μικρόβια” προσφέρουν κάτι με τη σειρά τους στα φυτά, όπως συστατικά που χρειάζονται για να αναπτυχθούν.
Τα θαλάσσια φυτά μπορούν να δεσμεύσουν διπλάσια ποσότητα άνθρακα από τα επίγεια δάση ίδιου μεγέθους και μάλιστα 35 φορές ταχύτερα. Έτσι, θεωρούνται από τους πιο σημαντικούς μηχανισμούς δέσμευσης διοξειδίου του άνθρακα.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Nature Ecology & Evolution.
Πηγή: Sciencealert & Ξυπνήστε ρε
