173. ΧΩΡΙΣΜΟΣ
Θυμάμαι με νοσταλγία
την καϋμένη τη γιαγιά μου.
Τη βλέπω στα όνειρά μου.
Αυτή ήτανε Αγία.
΄Ημουνα μικρό παιδάκι,
σαν φύγαμε από το χωριό.
΄Εγιναν όλα ρημαδιό.
΄Ηπιαμε πολύ φαρμάκι.
Επήραμε την ευχή της
για να φύγομε στα ξένα.
Θα ‘χανε κείνη εμένα.
Θα ‘χανε καί το παιδί της.
Είχε τα άλλα της παιδιά.
Αλλ’ ο πόνος είναι πόνος.
Δεν τον έσβησε ο χρόνος.
΄Εμεινε μέσα στην καρδιά.
΄Ολοι μαζί γνωρίζαμε
πως δεν θα την ξαναδούμε.
Δεν ξέραμε τι να πούμε,
τη μέρα που χωρίζαμε.
Φθάσαμε στην πρώτη πόλη.
΄Επεσε μεγάλη πείνα.
Είχε φτώχεια κι η Αθήνα.
Τότε υποφέραν όλοι.
Πέρασαν δύσκολα χρόνια.
Kουράστηκα από τότε.
Της μιλάω πότε πότε.
Θα τη θυμάμαι αιώνια.
Κείνο το σπίτι το παλιό,
απ’ των άλλων τα τερτίπια,
είναι τώρα πιά ερείπια.
Πάω εκεί και της μιλώ.
Βρίσκεται πάνω στην πλαγιά,
μέσ’ στο πράσινο χωμένο,
από όλους ξεχασμένο.
Όμως, το βλέπω όπως παλιά.
Της λέω μέσα στα δάκρυα.
Γιαγιά μου ήρθα πάλι εδώ.
΄Ερχομαι δώ για να σου πώ,
με καρδιά χίλια κομμάτια.
Μου πες να πάω στο καλό.
Στη ζωή να προχωρήσω.
Τίμια να αποκτήσω.
Να κάνω πάντα το καλό.
Προχώρησα προσεκτικά.
Δεν αδίκησα κανένα.
Μα αδίκησαν εμένα.
Με πίεσαν ασφυκτικά.
Τώρα όμως δεν πειράζει.
Δώσαμε και τόνομά σου
στη μικρή τρισέγγονή σου.
Με καμάρι το φωνάζει.
Πειραιάς, Δεκέμβριος 2012
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
144.
Ο MΠΑΜΠΗΣ Ο ΦΟΡΤΗΓΑΤΖΗΣ
Ο Μπάμπης ο φορτηγατζής
ήτανε πρώτα μπογιατζής
κι έπιασε το
τιμόνι.
Τα λεφτά ώσπου
να πιάσει
τον ύπνο του
έχει χάσει.
Πολλά βάρη σηκώνει.
Πριν να γίνει φορτηγατζής
εδούλευε σαν μπετατζής
ώσπου τα είδε
όλα.
Τα χέρια του
σκληρύνανε.
΄Ετσι στο τέλος
γίνανε
σαν παπουτσιού η σόλα.
Ακόμα τρέχει σαν
τρελός.
Ο φουκαράς είναι
καλός.
Μα πουθενά δε φτάνει.
Για να προλάβει τις
δουλειές
τις τωρινές
και τις παλιές
το τραίνο παριστάνει.
Συναναστρέφεται πολλούς.
΄Αντε να εύρεις
τους καλούς.
Τον κάνανε πατίνι.
Κοντεύει πιά να τρελαθεί.
Από τον κόσμο
να χαθεί.
Στο σταυρό του τη
δίνει.
Τα έξοδα ένα
σωρό.
Εμπήκε σε τρελό
χορό.
΄Εχει
χάσει τη μπάλα.
Δεν προλαβαίνει πληρωμές.
Όταν τυχαίνουνε ζημιές,
τον πλακώνουνε άλλα.
Θέλει ν’ αλλάξει τη δουλειά.
Όμως σκέφτεται τα
παλιά.
Κάνει και το χαμάλη.
Δε γίνεται ν’
απαλλαγεί.
Δεν ωφελεί η
αλλαγή.
΄Ολα
είναι μαύρο χάλι.
Οι πονηροί μας κυνηγούν.
Λέμε να πάνε
να πνιγούν.
Όμως αυτοί κυριαρχούν.
Πειραιάς,
Οκτώβριος 2010
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
20.05.2022 | 19:40
Newsroom
ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Οι κυρώσεις ευεργέτησαν την Ρωσία και ισοπεδώνουν τις δυτικές χώρες.
Μπορεί η Ρωσία να κατέχει το 25% της πρώην ουκρανικής επικράτειας το 2014 αλλά σε αυτή την έκταση βρίσκονται σχεδόν 20 εκατ. πληθυσμού από τα 43 εκατ. πληθυσμού που αποτελούσαν πριν την έναρξη του πολέμου τον πληθυσμό της Ουκρανίας.
Ο πληθυσμός αυτός είναι ρωσόφωνος στην συντριπτική του πλειοψηφία (90%) και αναμένεται να απορροφηθούν εύκολα από την Ρωσική Ομοσπονδία.
Από τις νότιες περιοχές του Χαρκόβου μέχρι τα δυτικά της Χερσώνας που έχουν περιέλθει υπό την ρωσική κυριαρχία (ή κατά τους Ρώσους «απελευθερώθηκαν»), η πληθυσμιακή «ένεση» που γίνεται στη Ρωσία αντιστοιχεί σε δημογραφική αύξηση του πληθυσμού της κατά 13%!
Οι κάτοικοι της Ρωσικής Ομοσπονδίας από 143 εκατομμύρια πλέον θα ξεπερνούν τα 160 εκατομμύρια με ότι αυτό συνεπάγεται στην οικονομική και κρατική «δυναμική» της Ομοσπονδίας.
Ταυτόχρονα ελέγχεται το 60% των σιτοβολώνων της Ουκρανίας και το 50% του βιομηχανικού της δυναμικού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο ο πυρηνικό σταθμός της Ζαπορίζια, τον οποίο θα λειτουργεί πλέον η Ρωσία αντιστοιχεί σε ένα ποσοστό περί 23% (άλλες πηγές αναφέρουν 20% και άλλες 28%) της ενέργειας που χρειάζεται η Ουκρανία.
Μόνο ο πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια με μία μικρή επέκταση των μονάδων του μπορεί να ηλεκτροδοτήσει ολόκληρα τα νέα εδάφη που θα ενταχθούν στην Ρωσία.
Επίσης στη Ρωσία έχουν ενταχθεί το 80% των μεγάλων λιμένων της Μαύρης Θάλασσας από το 2014, με την Οδησσό και ένα δευτερεύων λιμάνι δυτικά της Κριμαίας να είναι τα μοναδικά της Ουκρανίας που μπορούν να εξυπηρετήσουν εμπορική κίνηση.
Και αυτό για πόσο;
Άλλωστε η Μόσχα έχει ξεκαθαρίσει ότι μόλις τελειώσει με την επιχείρηση στο Ντονμπάς θα προχωρήσει δυτικά προς την Οδησσό.
Άρα η Ρωσική Ομοσπονδία έχει, άμεσα σχεδόν, διπλασιάσει τα έσοδά της από τα ορυκτά καύσιμα (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, άνθρακα κ.α.), έχει σχεδόν τριπλασιάσει τα έσοδά της από τα σιτηρά και μέταλλα, όπως το νικέλιο, έχει αυξήσει τον πληθυσμό της κατά 13% και την γεωστρατηγική της θέση στην βόρεια Μαύρη Θάλασσα σε ποσοστό επί της ακτογραμμής 80% σε σχέση με τον Φεβρουάριο του 2014.
Βέβαια ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα, αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι η Ρωσία θα απωλέσει ένα πόλεμο που γίνεται στα σύνορά της;
Εν τέλει οι μόνοι χαμένοι από αυτή την σύγκρουση είναι οι πολίτες της Δύσης.
Φυσικά θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι η «ελευθερία έχει κόστος και άρα πρέπει να συνεχίσουμε τον απελευθερωτικό αγώνα για λογαριασμό της Ουκρανίας».
Αν όμως το 1939 σε ένα ανάλογο ερώτημα σε ότι αφορά το αν έπρεπε να αναχαιτιστεί η γερμανική πολεμική μηχανή, ήταν αυτονόητη η απάντηση, δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι σήμερα βρισκόμαστε με την «σωστή πλευρά της Ιστορίας» και αν στο τέλος ανακαλύψουμε πως ήμασταν με την «λάθος πλευρά της Ιστορίας», όπως συνέβη με την ελληνική εκστρατεία στην Ουκρανία το 1919, τότε θα είναι «πολύ αργά για δάκρυα«
Πηγή. pronews.gr
