ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ. Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ. ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ.

 Οι συμβουλές των ψυχολόγων 

για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα 

στις Πανελλαδικές Εξετάσεις.

ΗΧΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ

141. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ  ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ
(ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ  ΜΕ  ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΑ)
 
Μή!  Πρόσεχε! Ακούς;
Μην  εμπιστεύεσαι  κανέναν.
΄Ο,τι  σου  λέω  εγώ να  κάνεις.
΄Οχι  μόνο  θα  πικραθείς,
αλλ’  απ’  τον  κόσμο  θα  χαθείς.
Μπορείς  να  κάνεις ό,τι  θέλεις.
 Αλλά να  ξέρεις. Θα  πληρώσεις.
Απολογία  θα  μου  δώσεις.
Μόνο Εγώ  ξέρω  τι  πρέπει.
Θέλω  να  είσαι  καθώς πρέπει.
Εγώ  σου  λέω  το  σωστό.
Ποτέ  μην  το  ξεχνάς  αυτό.
Να  προσέχεις.  Να  προσέχεις.
Το  νού  σου  πάντα να  έχεις.
΄Οχι  εκείνο. ΄Οχι  το  άλλο.
Eίναι  αμάρτημα  μεγάλο.
Να  ξέρεις  που  καί  πώς  θα  πάς.
΄Ετσι τα λέει  κι  ο  παππάς.
Ας μην   έχει  μιά  παπαδιά.
Ας  μην έχει  ούτε  παιδιά.
Όμως  μας  δίνει συμβουλές.
Αυτές  είναι  πολύ  καλές.
Ποτέ  μην  κάνεις  το  δικό  σου.
Οι  γονείς  θέλουν το  καλό  σου.
  Να  διώχνεις  τις  δικές  σου  σκέψεις.
Μην  έχεις  παραπέρα  βλέψεις.
Μην  έχεις  όνειρα  δικά  σου.
Πρέπει να  κάθεσαι  στ’  αυγά  σου.
Θα  κάνεις  ό,τι  καί  οι  άλλοι;
΄Εχουν  αμαρτία  μεγάλη.
Ξέρω  το  πώς  να  περπατήσεις.
Δεν  πρέπει  νάχεις  αντιρρήσεις..
΄Ετσι  θα  πάν  όλα  καλά.
Να  μη   σου  παίρνουν  τα  μυαλά.
Πρέπει  να  με  κατανοήσεις.
Τί  λές πως  θα  αυτοκτονήσεις.
Ο  Διάβολος  σε  παρασύρει.
Στο  χάος  θέλει  να  σε  σύρει.
Μα  το  παιδί  δεν έχει  ελπίδες.
Του  στρίψανε  όλες  οι  βίδες.
Οι  ξένοι  βρήκαν  ένα  χόμπυ.
Το  κοροϊδεύουνε  σαν  ζόμπι.
Οι  γιατροί  έχουν αποτύχει.
Λέν’  ότι  είχε  κακή  τύχη.
Δεν  ξέρουν  πιά  τί  να  πιστέψουν.
Αδυνατούν  να  το  γιατρέψουν.
Αντί  λοιπόν  να  βρεθεί  λύση,
κατάντησε  ν’  αυτοκτονήσει.
 
                     Πειραιάς, Ιούνιος 2010
                     Γεώργιος  Βελλιανίτης
                      Παξινός Ποιητής
 
 (Καθημερινά συμβαίνουν τέτοια περιστατικά.
 Με μιά βόλτα στα νεκροταφεία, τα συναντούμε!
Προσοχή λοιπόν στις γονικές εξυπνάδες.
Οι περισσότεροι γονείς είναι γιά τα σίδερα, 
χωρίς φυσικά να το γνωρίζουν.
Η ασφαλέστερη κίνηση είναι
 η προληπτική επίσκεψη στον Ψυχίατρο. 
Αυτή πιθανόν να σώσει τη ζωή του παιδιού μας
και να μας απαλλάξει από μακροχρόνιο πένθος!...
Υπ' όψιν. Ουκ εν τω πολώ το ευ).

154. ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ  ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟΝ
ΨΑΛΜΟΣ  ΠΑΛΑΒΟΣ  ΟΓΔΟΟΣ
Τω  καιρώ  εκείνω  Σόδομα  και  Γόμορα  εγένετο  εν  Ελλάδι.
Οι  πονηροί  εβγάζανε  των  Ελλήνων  το  λάδι.
΄Οργια,   Σπατάλες,  Διωγμοί,  Αδικίες,  Αρπαχτές.
Οι  πάντες   παραληρούσαν,  οι  δε  ξένοι  απορούσαν.
΄Εβλεπαν  τους  ΄Ελληνες  τους  παλαβούς,
να  κλείνουνε  τα  μάτια  τους, κάνοντας  τους  στραβούς.
Εκραύγαζαν  λυσσαλέα  για  μια  Ελλάδα  Νέα,
ενώ  οι  επιτήδιοι,  άρπαζαν  κλοπιμαία!
΄Ενας  γέρος  είπε  «Η  Ελλάς  είναι  ένα  απέραντον  Φρενοκομείον».
Αυτά  γινότανε  για  χρόνια,  ώσπου  έπεσαν  τα  χιόνια.
΄Ηρθανε δύσκολες  μέρες.  Τα  δανεικά  βγήκαν  ξινά.
Ευκαιρίες  δεν  έρχονται  ξανά.
Οι  ΄Ελληνες  έμειναν  νηστικοί  γιά  να  φτιάξουνε
 Σχολεία, ΄Εργα  καί  Νοσοκομεία,
να   έρθουν  οι  φυλές  της  γής, για  να  βρούνε  θαλπωρή.
Να  μην  είμαστε  ρατσιστές  έλεγαν  οι  σοφοί.
Πρέπει  να ανεχόμαστε,  για  νάμαστε  σωστοί.
Σαν  να  μην  έφταναν  αυτά  ήρθαν  εγκληματίες.
Εσκότωναν  τους  ΄Ελληνες.  Κλέβανε  κι  εκκλησίες.
Οι  ΄Ελληνες  χωρίς  δουλειά,  άγρια  τραβούσαν  τα  μαλλιά.
Δεν  ήξεραν  που  να  πάνε.  Ούτε  είχανε  να  φάνε.
Πού  συζήτηση  για  γάμο.  Οι  ελπίδες  πέφταν  χάμω.
Αλλά  και  οι  παντρεμένοι  εμιλούσαν  σαν  χαμένοι.
Πώς  θα  εκάνανε  παιδιά,  αφού  δεν  είχανε  δουλειά.
΄Εβλεπες  παντού  τους  γέρους  άχαρους  μέσ’  στην  πλατεία,
μαύρα  της  ζωής  ναυάγια γέμιζαν  τα  καφενεία,
που  ήταν οι  προθάλαμοι  για  τα  νεκροταφεία.
Οι  γυναικούλες  έτρεχαν  σε  κάθε  εκκλησιά
κι  όλοι  μαζί  αργοπέθαιναν  σε  σπίτια  σαν  κλουβιά.
Και  ενώ  οι  νεώτεροι  δεν  έβρισκαν  δουλειά
μειώσανε  τις    συντάξεις  να  πεθάνουνε  στην  ψάθα
                      ώστε  να  τους  αφανίσουν  μη  μπορώντας  να  μιλήσουν.
Τα βλέπανε   απ’  τον  καναπέ, απολαμβάνοντας  φραπέ.
Οι  πιο  πολλοί  κολλημένοι,  οι  πονηροί  βολεμένοι.
Θέριζαν  οι κομματάρχες. ΄Ετσι,  έβγαιναν  στρατάρχες,
που  τους  έκοβαν  τα  πόδια  και  τους  έσφαζαν  σαν  βόδια.
΄Ελεγαν  λεφτά  υπάρχουν.  Η  Χώρα  δεν  είναι φτωχή.
Η  Ελλάς  αργοπέθαινε,  όπως  στην  Κατοχή.
Κάποιος  είπε  μαζί  τα  φάγαμε.  Το  έκανε  το  λάθος.
Δεν  πρόσεξε  τα  λόγια  του  πόσο  είχανε βάθος.
΄Ετσι  το  Δημογραφικόν,  το  άθλιον  Ελληνικόν,
πήγαινε  κατά  διαόλου,  χωρίς  μέλλον  όλως  διόλου.
Οι  νέοι  ήταν  άχρηστοι.  Τσιγαρλίκια,  σκουλαρίκια,
όλοι  στις  καφετέριες.  Κουτοί  σαν  τα  ραδίκια.
Οι  ΄Ελληνες,  τα  βόδια,  χωρίς  πλέον  εφόδια,
ως  πρόβατα  επί  σφαγήν,  πουλούσανε  τζάμπα  την  γήν.
Εβάζανε  τα  χέρια  τους  κι  εβγάζανε  τα  μάτια  τους.
Τους  διέλυσαν  κι οι σύμμαχοι. Nα  τώρα  η   κατάντια  τους.
Την  Ελληνική  Σημαία   οι  ξένοι  στους  δρόμους   καίνε,
κι κείνοι  που  την  τίμησαν,  σαν  μικρά  παιδιά  κλαίνε.
ΖΗΤΩ  Η  ΕΛΛΑΣ  !!!!!   AMAN !!!  AMAN  !!! Α Μ Η Ν  !!!!!
 
                                                                   Πειραιάς,  Μάρτιος 2011                                                                      Γεώργιος Βελλιανίτης  
                   Παξινός Ποιητής

               40.  ΠΑΙΔΙΚΗ   ΟΠΤΑΣΙΑ
                             
                Γλυκόλαλες  καμπάνες,
                ολόασπρες  λαμπάδες,
                ηχούσαν  καί  φωτίζαν
                τη  νύχτα  την  πλατειά.
 
              ΄Ενα  Φώς  μές΄ στην  ψυχή  μου
                φώτισε  το  σκοτάδι  της  βαρειάς
                της  λύπης  που  με  σκέπαζε
                εκείνη  τη  βραδειά.
 
                Μεσάνυχτα.  Απρίλης.
                Απρίλης  δροσερός.
                Σκέπη  πλατειά.  Μεγάλη.
                Μ’  αστέρια  ο  ουρανός.
 
                Της  Ανάστασης  η  Χάρη,
                έλαμψε  στην  εκκλησιά.
                Της  καρδιάς   μου  το  σκοτάδι
                χάθηκε  στην  ερημιά.
 
                Μυρωμένος  ο  αέρας.
                Ευωδιά  απ’  το  λιβάνι.
                Λές  και  ήμουν  στα  ουράνια.
                Σ’  ένα  θεϊκό  λιβάδι.
 
                Ξάφνου,  στη  λάμψη  των  κεριών,
                είδα  δυό  μάτια  φωτεινά.
                Εμοιαζαν  σαν  αγγέλου.
                Δυό  μάτια  γελαστά.
 
                Σκίρτησα  στο  αντίκρυσμά  τους.
                Φοβήθηκα  την  ομορφιά.
                Μορφή  γλυκειά,  ήταν  αλήθεια,
                ή  μήπως  πλάνο  όραμα ;
 
              ΄Ενα  χαμόγελο  στα  χείλη !
                Μία  βελούδινη  φωνή.
                Χρόνια  Πολλά !  Χριστός  Ανέστη !
                είπαν  με  ηχώ  τραγουδιστή.
 
                Χρόνια  Πολλά !  Χριστός  Ανέστη !
                είπα  κι  εγώ  εκπληκτικός.
              ΄Ημουνα  σα  μαρμαρωμένος,
                μα  κατά  βάθος  χαρωπός.
             
              ΄Ηρθ’  η  αυγή  η  μυρωμένη.
              ΄Ενοιωθα  μιά  κρυφή  χαρά,
                μαζί  με  μιάν  ανησυχία.
                Αλήθεια.  Πρώτη  μου  φορά ! 
 
                Αναρωτήθηκα,  τί  είχα.
                Τί  έπαθα.  Μα  πώς  εγώ,
                τέτοια  παράξενη  συνήθεια
                έτυχε  τώρα  να  τη  βρώ.
  
              ΄Αρα, τί  μ’  έκανε  να  νοιώσω
                την  αίσθηση  την  τωρινή,
                προσπάθησα  ν’  ανακαλύψω
                με  μυστηριώδη  προσοχή.
 
                Σε  μιά  στιγμή  ξεχάστηκα !
                Είδα  μπροστά  μου  δύο  μάτια.
                Μου  χαμογέλασαν!  Τα  είδα!
                Μούκαναν  την  καρδιά  κομμάτια.
 
                Θυμήθηκα  με  νοσταλγία.
                Ερρίγησαν  τα  σωτικά.
                Δίψα  καυτή  σαν  την  αλμύρα
                άναψε  φλόγα  στην  καρδιά.
 
                Θυμήθηκα  το  πρόσωπό της.
                Την  ομορφιά  της  την  απλή.
                Ποιά  είναι  όμως  η  Ωραία
                η  Ζωγραφιά  η  γελαστή ;
 
                Είμαι   λοιπόν  ερωτευμένος !
              ΄Εχω  χαρά.  Αλλά  γιατί,
                νάχω  μαζί  ανησυχία ;
                Ν’  ανησυχώ  τάχα,  γιατί ;
 
                Μήπως  ο ΄Ερωτας  δεν  είναι
                κάτι  ωραίο,  ποθητό ;
                Μήπως  κακό  άρα  γε  είναι,
                ή  όνειρο  αγαπητό ;
 
                                      Ρόδος, Απρίλιος 1967
                                     Γεώργιος  Βελλιανίτης
                                          Παξινός Ποιητής

 

Πηγή. el.gr

29 Μαΐου, 2022  1:24 μμ

ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Ψυχραιμία, διαλείμματα από το διάβασμα και επικοινωνία με τους φίλους προτείνουν οι ψυχολόγοι στους μαθητές που δίνουν Πανελλαδικές έτσι ώστε να μην τους κυριεύσει το άγχος και να είναι αποτελεσματικοί στις φετινές εξετάσεις που ξεκινούν.

«Οι γονείς πρέπει να κάνουν τα παιδιά να καταλάβουν πως δεν κρίνονται από τον βαθμό τους» επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχοθεραπεύτρια Ανδριάννα Γεροντή και συνεχίζει: «Έχουμε απαίτηση από τα παιδιά να κάτσουν και να διαβάσουν ώστε να δώσουν το καλύτερο που έχουν. Το καλύτερο που έχει ένας μαθητής είναι αυτό που κάθε γονιός ξέρει ότι έχει το παιδί του. ‘Αρα, να του ζητάει περισσότερα είναι σαν να του δείχνει ότι ποτέ δεν είναι αρκετό και αυτό συμβάλλει αρνητικά και στις υπόλοιπες εξετάσεις αλλά και στην υπόλοιπη ζωή του. Ο γονιός είναι σημαντικό να είναι δίπλα χωρίς όμως να ρωτάει συνεχώς αν διάβασε πιέζοντας το παιδί. Απλώς να είναι δίπλα του να το ρωτήσει αν χρειάζεται κάτι χωρίς να είναι πάνω από το κεφάλι του, χωρίς να προσπαθεί να τον διαβάσει ο ίδιος, χωρίς να δείχνει ο γονιός το άγχος που έχει για να γράψει το παιδί καλά. Οι μαθητές δεν πρέπει να ξεχνούν να βρουν χρόνο για τους φίλους τους, για να αποφορτίζονται και να γεμίζουν ξανά τις μπαταρίες τους».

Ανάμεσα στα συμπτώματα του στρες που μπορεί να νιώσει ένας μαθητής την περίοδο των εξετάσεων σύμφωνα με τους ειδικούς είναι: πονοκέφαλοι, ζαλάδες, γαστρεντερικά προβλήματα, εφίδρωση και τρέμουλο χεριών, δύσπνοια, ταχυπαλμία και δυσκολία στον ύπνο. Επιπλέον, η μειωμένη απόδοση είναι αποτέλεσμα του υπερβολικού άγχους. «Το άγχος ως σύμπτωμα είναι κάτι το οποίο μας κινητοποιεί, όταν υπάρχει μέσα σε φυσιολογικά πλαίσια» επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχολόγος/ψυχοθεραπεύτρια, Μαρία Λαΐου. «Δεν είναι τόσο καταστρεπτικό όσο το έχουμε στο νου μας γιατί μπορεί να μας δώσει ενέργεια και κίνητρο για να κινητοποιηθούμε για κάτι που είναι σημαντικό για εμάς. Όταν όμως το άγχος γίνεται κατακλυσμιαίο εκεί είναι που βλέπουμε συμπτώματα όπως κρίσεις πανικού, δυσκολία με τον ύπνο, μειωμένη όρεξη και δυσφορία. Όταν το άγχος γίνεται καταστροφικό είναι γιατί αυξάνεται πάρα πολύ η αίσθηση πως αν αποτύχω καταστρέφομαι. Εκεί είναι που χρειάζεται να υπάρχει και η ενθάρρυνση από τους γονείς ότι κανείς δεν καταστράφηκε επειδή είχε κακό αποτέλεσμα στις πανελλήνιες και ότι υπάρχουν ευκαιρίες και δυνατότητες. Μέσα από τα λάθη είναι που μαθαίνουμε και μπορούμε να οδηγηθούμε σε κάτι το οποίο μπορεί να είναι καλύτερο για το μέλλον» συμπληρώνει η Μ. Λαΐου.

Οι ρεαλιστικές προσδοκίες και η καλή οργάνωση του χρόνου θεωρούνται σύμμαχοι για το καλό αποτέλεσμα. «Οι πανελλήνιες είναι μια κατάσταση που έχει πολύ άγχος και φόβο για το μέλλον. ‘Αρα είναι και έντονος ο φόβος της αποτυχίας. Οπότε οι μαθητές χρειάζεται να εστιάσουν τώρα στην προσπάθεια που μπορούν να κάνουν σε μια ψυχραιμία, οργάνωση, όχι κάτι εξαντλητικό, που δεν έχει και αυτό αποτέλεσμα. Και να υπάρχουν κυρίως ρεαλιστικές προσδοκίες και από τους γονείς και από τους ίδιους τους μαθητές, βήμα- βήμα να προσπαθήσουν. Συνήθως μπορεί να υπάρχει θυμός ή απόσυρση προς το τέλος. Είναι σημαντικό για τους καθηγητές να εμψυχώσουν τους μαθητές να κάνουν ό,τι μπορούν να αναγνωρίσουν την προσπάθεια τους. Από εκεί και πέρα οι πανελλήνιες είναι ένα σημαντικό κομμάτι αλλά δεν καθορίζει και όλη την επαγγελματική πορεία ενός ατόμου. Είναι μια αφορμή οι πανελλήνιες ώστε γονείς και παιδιά να αναπτύξουν πιο ισχυρούς δεσμούς εμπιστοσύνης και καλύτερη επικοινωνία», τόνισε μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η ψυχολόγος Αλεξάνδρα Παυλέτση – Στεφανή.

Η Ένωση «Μαζί για το Παιδί» αναφέρει ότι «όσο κι αν φαίνεται περίεργο, μερικές φορές η επιμονή των γονέων ή των δασκάλων στην απόδοση του παιδιού, μπορεί να αυξήσει το άγχος του αλλά και να μειώσει την απόδοσή του. Συνήθως, η πίεση για απόδοση δημιουργεί περισσότερο άγχος και ανασφάλεια στο παιδί με αποτέλεσμα να χάνει την συγκέντρωσή του ή/και να αποεπενδύει από την μαθησιακή διαδικασία και από πράγματα από τα οποία αντλεί χαρά.

Είναι σημαντικό οι γονείς να είναι σε επαφή με το δικό τους συναίσθημα, να μπορέσουν να το αναγνωρίσουν προκειμένου να αντιληφθούν που σταματούν οι ίδιοι και που ξεκινά το παιδί. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να διαχωρίσουν αυτό που αφορά πραγματικά τον έφηβο από το δικό τους συναίσθημα και να μην τον επιβαρύνουν περισσότερο. Μέσω μιας τέτοιας διαχείρισης, θα είναι πιο εύκολο να ακούσουν πραγματικά τον έφηβο και τις ανάγκες του αυτήν την περίοδο, να είναι σε θέση να τις φροντίσουν και να σεβαστούν το ρυθμό του και τις δυνατότητές του».

photo intime

Πηγή. el.gr