120. ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ.

                

           120. TIMA TON  ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ

                                        Πρέπει νάσαι καλό  παιδί.

                                       Να ακούς πάντα τους γονείς.

                                       Μόνο έτσι καλό θα δείς.

                                       Εκείνοι ξέρουνε πολλά.

                                       Σε δέρνουνε για το καλό.

                                       Και  σου θολώνουν το μυαλό.

                                       Φοβούνται  μήπως σε χάσουν.

                                       Θέλουνε να σε προσέχουν.
                                       Υπηρέτη τους να σ’ έχουν.

                                       Νοιάζονται  για το μέλλον σου.

                                       Σε ποτίζουν από μικρό
                                       με δηλητήριο πικρό.

                                       Για να κάνουν το δικό τους.

                                       Να μπαίνουνε στη ζωή σου.
                                       Να τους κουβαλάς μαζί σου.

                                       Θέλουν να σε εξουσιάζουν.

                                       Δική τους Ψυχολογία.
                                       Σού το παίζουνε Αγία.

                                       Ξέρουν πως σε καταστρέφουν.

                                       Αλλά θέλουν νάχουν δούλους.
                                       Δεν χρειάζονται συμβούλους.

                                      ΄Ετσι και κάποιος τους τα πεί

                                        γρήγορα τον κάνουν πέρα,
                                        μην  τους πάρει τον αέρα.

                                        Φοβούνται να συζητήσουν.

                                        Αποφεύγουν την κουβέντα,
                                      ΄Εχουν δική τους πατέντα.

                                      ΄Αχ πόσοι άχρηστοι γονείς

                                        άρρωστοι ψυχολογικά
                                        μιλάνε δήθεν λογικά.

                                        Τους υπομένουν τα παιδιά.

                                        Μέχρι να ενηλικιωθούν,
                                        κι από το σπίτι να χαθούν.

                                        Υπάρχουνε όμως κι άλλα.

                                        Τις βλακείες τους πιστεύουν

                                        Μα στο τέλος τα χαζεύουν.

                                        Να είσαι ηθικό  παιδί.

                                        Τους γονείς σου να τιμήσεις.
                                        Κάθε αντίρρηση ν’ αφήσεις.

                                        Σου τάζουν περιουσία.

                                        Για να σ’ έχουνε στο χέρι
                                        Και σου βάζουν το μαχαίρι.

                                       Όταν  έρθει εκείνη η ώρα,

                                        σου τηνε φέρνουν ύπουλα.
                                        Παίρνεις μερικά ψίχουλα.

                                        Σου λένε δήθεν το σωστό.

                                        Σε μαθαίνουν να σέβεσαι.
                                        Εσύ, σα βλάκας χαίρεσαι.

                                        Σε παίρνουν απ’ το σχολείο.

                                        Γι αυτούς θέλουν να δουλέψεις.
                                        Εσύ να μη προοδέψεις.

                                        Να είσ’ υπάκουο παιδί.

                                        Να πιστεύεις τους γονείς σου
                                        Ας είναι σκληροί εχθροί σου.

                                      ΄Ετσι όταν μεγαλώσεις

                                        θα’ σαι ένας καλός δούλος.
                                        Χειρότερος  από μούλος.

                                        Πιο πολύ την πληρώνουνε

                                        τα άβγαλτα κορίτσια.
                                        Τους κάνουνε  τα καπρίτσια.

                                        Να τιμήσεις τους γονείς σου.

                                        Να σου βγάνουνε τα μάτια
                                        μέχρι να γίνεις κομμάτια.

                                        Τότε πιά, θα δείς καθαρά.

                                       ΄Ετσι, αντί να τους τιμάς,

                                         με οργή θα τους βλαστημάς.

                                                 Πειραιάς, Φεβρουάριος 2009

                                                    Γεώργιος Βελλιανίτης

                                                        Παξινός Ποιητής