Πιστεύεις πως είσαι σωστός.
Λένε τα ξέρεις όλα.
Σου ρίχνουν πεπονόφλουδες.
Tην τρως καλά τη φόλα.
Oι άλλοι σε δουλεύουνε.
Σου πίνουνε το αίμα.
Εσύ μακρυά νύχτωσες
και ζείς μέσα στο ψέμα.
Κορόϊδο σε πιάνουνε.
Ποτέ δε σε βοηθάνε.
Όταν κάποτε αρνηθείς,
πέφτουνε να σε φάνε.
Με μπόλικο φιλότιμο
κάνεις κάθε θυσία.
Στο τέλος όμως καταντάς
σκέτη ανοησία.
Θα βάλεις κάποτε μυαλό
ν’ ανοίξεις τα στραβά σου,
τι ‘ ναι για σένανε καλό,
νάρθεις στα σύγκαλά σου;
Ξύπνα ανόητε, κουτέ.
΄Ασ’ τις ανοησίες.
Μην κάνεις άλλων τις δουλειές.
Στράφι πάν’ οι θυσίες.
Πίστεψε πως είσαι βλάκας.
Μόνο τότε θα γλυτώσεις.
Απ’ τους ξένους και δικούς σου
γρήγορα θα ξελασπώσεις.
Μεγάλα οφέλη θάχεις
όταν αυτό το πιστέψεις.
Μην κάνεις άλλες βλακείες.
΄Εχε πλέον άλλες σκέψεις.
Σκόπιμα μας κολακεύουν
οι δικοί μας και οι φίλοι.
Δείχνουν δήθεν ενδιαφέρον.
Μα λυσομανούν σαν σκύλοι.
Σύνελθε λοιπόν βρέ βλάκα.
Πάψε πλέον να κοιμάσαι.
Όταν προσέχεις τους άλλους
συνέχεια θύμα θάσαι.
Πειραιάς, Οκτώβριος 2010
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Παξινός Ποιητής
