ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΥΧΗ ΔΙΑΒΑΙΝΕ ΚΑΙ ΡΙΖΙΚΟ ΠΕΡΠΑΤΑ
137. ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ
Υποφέρω γιατί είσαι μακρυά μου.
Απελπίζομαι.
Θέλω να βλέπω τα μάτια σου,
να κοιτώ τα μαλλιά σου,
να σε χαϊδεύω με τη ματιά μου,
να σου μιλάω με την Ψυχή μου.
Λιώνω για σένα.
Πές μου μόνο ένα λόγο.
Να τον έχω για πάντα φυλαχτό.
Στη μοίρα μου
να υποταχθώ.
Nα βρώ τη δύναμη να εξαφανισθώ.
Κάνω τον αδιάφορο.
Με έρωτα παράφορο.
Κουράστηκα.
Θέλησα να ονειρευτώ.
Mά δεν μπορώ να γιατρευτώ.
Εχάθηκα.
Δεν έχω άλλες αντοχές.
Νοιώθω πως έχω ενοχές.
Βοήθα με.
΄Ελα κρυφά στον ύπνο μου,
μήπως σε νοιώσω δίπλα μου
και φίλα με.
Με την παρέα έλα δώ,
μόνο για λίγο να σε ιδώ.
Αγωνιώ.
Θα σε κοιτάω σιωπηλά.
Tα μάτια θάχω χαμηλά
και άς πονώ.
Γιατί δεν επιτρέπεται.
Η καρδιά μου δεν σκέπτεται.
Με τυραννά.
Στην άδεια πλέον ζωή μου
θάσαι μέσα στην Ψυχή μου.
Παντοτεινά.
Αφού είσαι δεσμευμένη
κρυφή μου αγαπημένη,
αυτό θα πώ:
Ότι μπορεί να σε χάσω,
αλλά δε θα σε ξεχάσω.
Θα σ’ αγαπώ.
Πειραιάς, Ιούνιος 2010
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
