151. ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΑ
(ΠΛΑΝΗΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ)
Προχωρείς μόνος σου ξυπόλυτος στ’ αγκάθια
περιμένοντας να γίνει ένα θαύμα.
Μα θαύματα δεν γίνονται.
Μπορούν να γίνουν υπερβάσεις.
Εκεί όμως χρειάζεται να έχεις γερές βάσεις.
Ωστόσο προσπαθείς να υπερβείς τον εαυτό σου
φορτωμένος με άχρηστα ή άρρωστα βιώματα
χωρίς να σού έχουν δώσει αντισώματα.
Mε τις ανοησίες που σ’ ανέθρεψαν,
με όσα ψέμματα σε πότισαν,
ώστε να σε εξουσιάζουν για να κάνουν το δικό τους.
Πρώτοι οι δικοί σου έχουν το σκοπό τους.
Χωρίς να σου προσφέρουνε τα φόντα,
σε ρίχνουν στα βαθειά νερά και σε παραμυθιάζουν.
Μπορείς με την αξία σου να βρείς την ευκαιρία σου.
Συ προσπαθείς, τρέχεις, ιδρώνεις.
Συνέχεια σκοντάφτεις, πελαγώνεις.
Μέσα στην ατυχία σου μπορεί ενίοτε να σταθείς τυχερός.
Γιατί φάνηκες τολμηρός.
Mα οι μικρές επιτυχίες δεν μετράνε,
όταν κακοί καί άχρηστοι το μόχθο σου ρουφάνε.
Ποτέ δεν θα μπορέσεις να πετύχεις,
εκείνο που πραγματικά πεθύμισες.
Πουθενά δεν υπάρχει αξιοκρατία.
Σε όλα τα επίπεδα κυριαρχεί η αλητεία.
Ασφαλώς με το μόχθο σου συ γράφεις Ιστορία.
Παρ’ όλες τις προσπάθειες σου μένει η απορία.
Δεν σου αναγνωρίζουνε καμμιά αξία.
Για τους κρατούντες, άλλα έχουν σημασία.
Πώς να σε εκμεταλλευθούν.
Ως κι οι δικοί σου θέλουνε στην πλάτη σου να φορτωθούν.
΄Ολοι σου τάζουνε την ευτυχία Αλλά στο τέλος αποκτάς ψιχία.
Γίνεσαι δούλος των ονείρων σου,
μέχρι να συνειδητοποιήσεις τί πράγματι συμβαίνει γύρω σου.
Όταν μετά από καιρό μείνεις στον άσσο,
απ’ την εξάντληση δεν κάνεις ούτε πάσο.
Σαν τα κοράκια οι καλοί σ’ αρπάζουν.
Στην κρίσιμη στιγμή όλοι σ’ αδειάζουν.
Ποτέ μην εμπιστεύεσαι αυτούς που λένε λόγια.
Ανεύθυνους, πομπώδεις, πνευματώδεις.
Όχι μόνο δεν προσφέρουν καμμιά λύση,
αλλά καί με τον τρόπο τους καλλιεργούνε μίση.
Δουλεύουν για συστήματα. Δημιουργούνε θύματα.
΄Αν οι γονείς σου εύκολα τους πονηρούς πιστεύουν,
τότε είναι τα θύματα που εκείνοι τα ληστεύουν.
Δεν λύνονται προβλήματα με τις ευχές.
Είναι αέρας των ανόητων γονιών οι προσευχές.
Κι άν τις αναποδιές εσύ δεν περιμένεις,
Θα έρθει η ώρα που θα πείς: «Ουαί τοις ηττημένοις».
Πειραιάς, Ιανουάριος 20011
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
περιμένοντας να γίνει ένα θαύμα.
Μα θαύματα δεν γίνονται.
Μπορούν να γίνουν υπερβάσεις.
Εκεί όμως χρειάζεται να έχεις γερές βάσεις.
Ωστόσο προσπαθείς να υπερβείς τον εαυτό σου
φορτωμένος με άχρηστα ή άρρωστα βιώματα
χωρίς να σού έχουν δώσει αντισώματα.
Mε τις ανοησίες που σ’ ανέθρεψαν,
με όσα ψέμματα σε πότισαν,
ώστε να σε εξουσιάζουν για να κάνουν το δικό τους.
Πρώτοι οι δικοί σου έχουν το σκοπό τους.
Χωρίς να σου προσφέρουνε τα φόντα,
σε ρίχνουν στα βαθειά νερά και σε παραμυθιάζουν.
Μπορείς με την αξία σου να βρείς την ευκαιρία σου.
Συ προσπαθείς, τρέχεις, ιδρώνεις.
Συνέχεια σκοντάφτεις, πελαγώνεις.
Μέσα στην ατυχία σου μπορεί ενίοτε να σταθείς τυχερός.
Γιατί φάνηκες τολμηρός.
Mα οι μικρές επιτυχίες δεν μετράνε,
όταν κακοί καί άχρηστοι το μόχθο σου ρουφάνε.
Ποτέ δεν θα μπορέσεις να πετύχεις,
εκείνο που πραγματικά πεθύμισες.
Πουθενά δεν υπάρχει αξιοκρατία.
Σε όλα τα επίπεδα κυριαρχεί η αλητεία.
Ασφαλώς με το μόχθο σου συ γράφεις Ιστορία.
Παρ’ όλες τις προσπάθειες σου μένει η απορία.
Δεν σου αναγνωρίζουνε καμμιά αξία.
Για τους κρατούντες, άλλα έχουν σημασία.
Πώς να σε εκμεταλλευθούν.
Ως κι οι δικοί σου θέλουνε στην πλάτη σου να φορτωθούν.
΄Ολοι σου τάζουνε την ευτυχία Αλλά στο τέλος αποκτάς ψιχία.
Γίνεσαι δούλος των ονείρων σου,
μέχρι να συνειδητοποιήσεις τί πράγματι συμβαίνει γύρω σου.
Όταν μετά από καιρό μείνεις στον άσσο,
απ’ την εξάντληση δεν κάνεις ούτε πάσο.
Σαν τα κοράκια οι καλοί σ’ αρπάζουν.
Στην κρίσιμη στιγμή όλοι σ’ αδειάζουν.
Ποτέ μην εμπιστεύεσαι αυτούς που λένε λόγια.
Ανεύθυνους, πομπώδεις, πνευματώδεις.
Όχι μόνο δεν προσφέρουν καμμιά λύση,
αλλά καί με τον τρόπο τους καλλιεργούνε μίση.
Δουλεύουν για συστήματα. Δημιουργούνε θύματα.
΄Αν οι γονείς σου εύκολα τους πονηρούς πιστεύουν,
τότε είναι τα θύματα που εκείνοι τα ληστεύουν.
Δεν λύνονται προβλήματα με τις ευχές.
Είναι αέρας των ανόητων γονιών οι προσευχές.
Κι άν τις αναποδιές εσύ δεν περιμένεις,
Θα έρθει η ώρα που θα πείς: «Ουαί τοις ηττημένοις».
Πειραιάς, Ιανουάριος 20011
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
