΄Αποψη λιμενίσκου Λογγού Παξών.
ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ! Σ' ΕΧΟΥΜΕ ΚΡΥΜΜΕΝΗ,
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ. ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΗ!

Καμπάνες ήχούν, μεσ' στ' Απριλιού τ' ολόχρυσο δειλινό
  και πάνω απ’  τις  κορφές  των κυπαρισσιών,  χρυσά  πουλιά  πετούν.
Γαλάζιο  Πέπλο.  Σκέπη, ευλογημένης  γής  των  ανθέων.
Χρυσό  Φώς,  Ουρανού  Φώς, της  Αγάπης  καί  της  Ελπίδας.
(Από Ποίημα ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΕΠΛΟ. Ρόδος, Φεβρουάριος 1967).

 Κάποιο σπιτάκι φτωχικό,
γιά χρόνια θά 'μενε κλειστό, 
χωρίς χαμόγελο ή τραγούδι.
΄Αδειο από γέλια και χαρές, 
από ωραίες αγκαλιές,
χωρίς ένα λουλούδι!...
(Από Ποίημα ΞΕΝΗΤΕΜΕΝΑ ΝΕΙΑΤΑ. 
Παξοί, Ιούλιος 1972)

ΣΑΪΤ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΙΠΛΟΠΕΝΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ
ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

>
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΥΠΕΡΤΑΤΟΝ (ΑΓΑΘΟΝ) Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΗΚΑΤΕ ΦΙΛΟΥΣ, 
ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝΕ ΣΑΝ ΣΚΥΛΟΥΣ.
ΑΦΟΥ ΜΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΑΝ ΣΚΥΛΟΥΣ,
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ.
ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
ΧΥΔΑΙΑ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΔΙΧΑΣΜΟ.
ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΥΡΙΣΤΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ,
Σ'ΟΛΑ ΤΑ ΜΗΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΗ.
(Από Ποίημα ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΓΕΡΘΕΙΤΕ. Παξοί, Αύγουστος 2015)

ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΦΘΟΡΑΣ, ΟΛΟΙ ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΘΕΙΤΕ.
 ΚΑΙ ΣΕΙΣ ΕΚΕΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ, ΜΗΝ ΕΠΑΝΑΠΑΥΘΕΙΤΕ. 
ΟΧΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΒΟΛΗ. ΝΤΡΟΠΗ ΝΑ ΜΗ ΣΑΣ ΠΙΑΝΕΙ. 
ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ ΨΗΛΑ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΤΑΝΕΙ!
(Από το Ποίημα ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.Πειραιάς, Μάρτιος 2002).

  ΄Ελληνες !!!  Πού  είσθε ΄Ελληνες ;;;
Σας  καλώ !
Πατριώτες !!! Πού  είσθε Πατριώτες ;;;
Σας  καλώ !
Ηγέτες !!!  Πού  είσθε Ηγέτες ;;;
Σας  καλώ !
 
Και σας παντού, της Διασποράς.
Τα θύματα της  συμφοράς !
΄Ολους σας  καλώ.
 
Σας  παρακαλώ,
να βρούμε την Ελλάδα
που αφήσαμε  στα  πλήθη
και  χάθηκε στη  λήθη.
.......................................................
Μονιάστε πλέον ΄Ελληνες.
Ξυπνήστε Πατριώτες.
Συνέλθετε Ηγέτες.
΄Η βρίσκουμε το  δρόμο  μας,
΄Η σβήνουμε για πάντα !...
 (Από Ποίημα ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ. Πειραιάς, Ιούνιος 2014)

ΔΙΑΤΑΖΟΥΝ ΔΟΛΙΟΙ ΕΧΘΡΟΙ, ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΦΙΛΟΙ, ΜΟΧΘΗΡΟΙ:
TH  ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ ΔΙΑΛΥΣΑΤΕ. ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΣΒΗΣΑΤΕ.
ΘΕΡΙΣΤΕ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ. ΕΞΑΘΛΙΩΣΤΕ ΜΕ ΦΘΟΡΑ.
ΔΟΥΡΕΙΟ ΙΠΠΟ ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟΥΣ!
 (Από Ποίημα  ΔΙΑΛΥΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Παξοί, Αύγουστος 2001)

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΣΑΣΤΕ ΣΤΑ ΞΕΝΑ ΠΕΡΑ ΕΚΕΙ,
ΝΑ ΜΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΤΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

.................................................................

ANTIΣΤΑΘΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΙΣ ΥΠΟΥΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ.

ΜΗΝ ΠΟΛΕΜΑΤΕ ΙΔΑΝΙΚΑ. ΑΥΤΟ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΙΣ!

...........................................................................................................
ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΠΛΕΟΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΩΡΑ.
ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΠΙΑ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ, ΤΗΝ ΕΡΜΗ ΕΤΟΥΤΗ ΧΩΡΑ!

.................................................................
ΕΛΛΑΔΑ, ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΣΟΥ ΚΑΡΑΔΟΚΟΥΝ.
ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΣΟΥ, ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ!..
ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΝ. ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ.
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΝΑΛΟΓΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ!..
ΔΕΝ ΟΦΕΛΟΥΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΤΩΝ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΕΡΠΕΤΩΝ!.
(Από το Ποίημα ΓΙΑΤΙ... Παξοί, Σεπτέμβριος 2002)

 ..........................................................................
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΙΕΖΕΤΑΙ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΠΙΕΖΕΙ,
ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΝΟΜΟΥΣ.

Τ' ΑΤΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.
ΤΟΥΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝΕ ΣΚΛΑΒΙΑ, ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ!
(Από το Ποίημα ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, Αθήνα, Οκτώβριος 1998)
224.  ΧΑΙΡΕΤΕ ΠΑΞΟΙ!
 
Χαίρετε Παξοί!
΄Ενδοξο Νησί.
Βγάζετε Υπουργούς.
Βγάζετε Ναυάρχους.
Επίσης  Στρατηγούς,
αλλά και ζουρλούς!
΄Εχετε Φρουρό
μπροστά στο λιμάνι
τον αγωνιστή
Γιώργο Ανεμογιάννη!
Τον Πυρπολιτή
του εικοσιένα
που τον κρέμασαν
από μιά αντένα.
Από τουρισμό
έχετε κορεσμό.
Με μιά ομορφιά
σκέτη ζωγραφιά.
Πολλοί γιά σας λένε.
Παξοί, Αντιπάξοι,
Λονδίνα δεκάξη.
Πάντα προσπαθείτε
κάπως να σταθείτε.
΄Ομορφοι Παξοί.
Σας αφήνουν μόνους
να ζείτε σκληρά
με μεγάλους πόνους.
Τα φτωχά παιδιά σας
λένε τ'όνομά σας
πέρα εκεί στα ξένα
ζώντας πικραμένα.
Πατρίδα μας Γειά σου.
Σ' έχουμε κρυμμένη
μέσα στην Ψυχή μας.
Πολυαγαπημένη!
 
Πειραιάς, Μάρτιος 2022
Γεώργιος  Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ


 ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Υπέρ της Ειρήνης του Σύμπαντος Κόσμου
(Εις μνήμην του δημιουργού αυτών των σελίδων, αείμνηστου Γιάννη Τσίπα).
Σημείωση:
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΜΟΥ ΣΕ ΑΛΛΑ ΣΑΪΤΣ

132. ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΓΟΝΕΩΝ.

 

             (ΜΠΑΤΕ  ΣΚΥΛΟΙ  ΑΛΕΣΤΕ ΚΙ  ΑΛΕΣΤΙΚΑ  ΜΗ  ΔΩΣΕΤΕ)
             (ΑΠΟ  ΡΟΔΟ  ΒΓΑΙΝΕΙ  ΑΓΚΑΘΙ  ΚΙ  ΑΠ’  ΑΓΚΑΘΙ  ΡΟΔΟ)
 
                    
                                        132.  ΑΜΑΡΤΙΕΣ  ΓΟΝΕΩΝ

                                          Υπάρχουν  οικογένειες
                                          πολλές   ολόγυρά  μας.
                                          Του  σκοινιού  και  του  παλουκιού.
                                          Ευφραίνουν  την  καρδιά  μας.

                                          Σε  κάποια  οικογένεια,
                                          η  μάννα το κουμάντο.
                                          Ο άντρας  της  πουλάει  φελλό.
                                          Όλα  πάν’  άνω  κάτω.

                                          Η  μάννα  σε  συμβούλια
                                          με  ξένους  προς  το  σπίτι.
                                          Ο άντρα  της  αμέτοχος.
                                          Τον  έχει  σαν  αλήτη.

                                          Συνέχεια  πηγαίνουνε 
                                          όλα  κατά  διαόλου.
                                          Τον  άντρα  δεν  τον  νοιάζουνε 
                                          αυτά  όλως  διόλου.
                                                                                                          
                                         ΄Εχουν  ένα  καλό  παιδί.
                                          Του σκάβουνε  το  λάκκο.
                                          Οι λογαριασμοί  φτάνουνε
                                          από  πάκο  σε  πάκο.

                                         ΄Ετσι  πηγαίνανε  καλά
                                          μέχρι  πού  ήρθε  η  μέρα
                                          το  σπίτι  τους  να  χάσουνε.
                                         ΄Εμειναν  στον  αέρα.

                                          Σε  άλλη  οικογένεια
                                          ο  άντρας  είναι αυστηρός.
                                          Λείπει  από  το  σπίτι  του.
                                          Είναι  βλέπετε  ναυτικός.

                                          Τη  γυναίκα  του  την  έχει
                                          λές  πως  είναι  μία  μούλα.
                                          Αυτός  είναι  ο  αφέντης.
                                          Αυτήν δε, την  έχει  δούλα.

                                          Όταν  λείπει  ο  νοικοκύρης
                                          τότε είναι  που  ξεσαλώνει.
                                          Του  ξεσκίζει  τα  λεφτά του.
                                          Με  έναν  άλλονε  ξαπλώνει.

                                          Τα  παιδιά  της  πάν’  σχολείο.
                                          Τότε  έρχεται φίλος.
                                           Γίνεται  της  κακομοίρας.
                                           Όλα  τα  αλέθει  ο  μύλος.

                                           Το  περίεργο  όμως  είναι,
                                           έχει  προίκα  η  γυναίκα.
                                           Της   δώσανε  τρία σπίτια.
                                          ΄Ισως  νάχε  φίλους  δέκα.

                                            Με  τα  δικά  του  τα  λεφτά
                                            ο  φίλος  μας  ο  ναυτικός
                                            έκανε  τα  σπίτια  βίλες.
                                            Αλλά  έγινε  πανικός.

                                            Η  ωραία  του  κυρία
                                            τάχε  βάλει υποθήκη
                                            κρύβοντας  τα  συμβόλαια
                                            μέσα  στην  αποθήκη.

                                            Ο  μορφονιός  την  έβαλε
                                            να  πάρει  δάνειο  γερό.
                                            Να  κάνουνε  δουλειά  μαζί.
                                            Εκείνη  μπήκε   στο  χορό.

                                            Της έφαγε τα λεφτά της
                                            και  την  άφησε  στον  άσσο.
                                           ΄Ηρθε η  Τράπεζα  κατόπιν.
                                            Τα  σπίτια  πήγανε  πάσο.

                                            Σαν  γύρισε  ο  άντρας  της
                                            o  νοικοκύρης  ο  καλός,
                                            βρήκε  τα  κατασχετήρια.
                                            Τότε  όμως  έγινε  χαμός.

                                            Του  τη  βάρεσε αγρίως.
                                            Προσπάθησε  να  τη δέσει.
                                            Μα  τούρθε  κείνη  τη  στιγμή
                                            μέσα  στις  γραμμές  να  πέσει.
  
                                            Τονε  προλάβανε  στο  τσάκ.
                                           ΄Ετσι  γλύτωσε  το  τραίνο,
                                            γιατί  δεν  εχρειάστηκε
                                            να  πατήσει  ούτε  φρένο.

                                            Το  κάθε  τι  πληρώνεται.
                                           ΄Αν  εσύ  δεν  τα  πληρώσεις,
                                            Θα  έρθει η  ώρα,  η  στιγμή
                                            στα  παιδιά  να  τα  φορτώσεις.

                                            Τα  παιδιά  τους  ρακέντητα
                                            στο  μεροκάματο  έχουν  βγεί.
                                            Δεν  σταματούν  να  τρέχουνε
                                            από τη  ροδαλή αυγή.

                                           ΄Ολοι  μένουνε  στο  νοίκι.
                                            Οι γονείς  πιά   γερασμένοι
                                             βλέπουνε  τις  αμαρτίες
                                             και  βαδίζουν  σα  χαμένοι.

                                             Σε  άλλη  οικογένεια
                                             αλωνίζει  μια  θεούσα. 
                                             Ψάλλει  όλη  την  ημέρα.
                                            ΄Εχει  καταντήσει  μούσα.

                                             Κάνει  πάντα το  δικό  της.
                                             Όταν  δεν  ψάλλει  γκρινιάζει. 
                                             Και  το  σπίτι  να  γκρεμίσει,
                                             Αυτήνε  δεν  τηνε  νοιάζει.

                                             Υπάρχουνε  παραλλαγές.
                                             Βλέπεις  πολλά  τερτίπια.
                                             Σε  πολλούς  λείπει  το  μυαλό. 
                                             Kλείνουνε  πολλά  σπίτια.

                                             Κρίμα  σε  κείνα  τα  παιδιά
                                             που  έχουν  παλαβούς  γονείς.
                                             Αυτοί  πάνε  στα  μνήματα
                                             κι  αυτά  πληρώνουν  κρίματα..

                                                                 Πειραιάς, Απρίλιος 2010
                                                                    Γεώργιος  Βελλιανίτης
                                                                           Παξινός Ποιητής

ΤΥΧΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...