141. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ
(ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ ΜΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΒΙΑ)
Μή! Πρόσεχε! Ακούς;
Μην εμπιστεύεσαι κανέναν.
΄Ο,τι σου λέω εγώ να κάνεις.
΄Οχι μόνο θα πικραθείς,
αλλ’ απ’ τον κόσμο θα χαθείς.
Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις.
Αλλά να ξέρεις. Θα πληρώσεις.
Αλλά να ξέρεις. Θα πληρώσεις.
Απολογία θα μου δώσεις.
Μόνο Εγώ ξέρω τι πρέπει.
Θέλω να είσαι καθώς πρέπει.
Εγώ σου λέω το σωστό.
Ποτέ μην το ξεχνάς αυτό.
Να προσέχεις. Να προσέχεις.
Το νού σου πάντα να έχεις.
΄Οχι εκείνο. ΄Οχι το άλλο.
Eίναι αμάρτημα μεγάλο.
Να ξέρεις που καί πώς θα πάς.
΄Ετσι τα λέει κι ο παππάς.
Ας μην έχει μιά παπαδιά.
Ας μην έχει ούτε παιδιά.
Όμως μας δίνει συμβουλές.
Αυτές είναι πολύ καλές.
Ποτέ μην κάνεις το δικό σου.
Οι γονείς θέλουν το καλό σου.
Να διώχνεις τις δικές σου σκέψεις.
Μην έχεις παραπέρα βλέψεις.
Μην έχεις όνειρα δικά σου.
Πρέπει να κάθεσαι στ’ αυγά σου.
Θα κάνεις ό,τι καί οι άλλοι;
΄Εχουν αμαρτία μεγάλη.
Ξέρω το πώς να περπατήσεις.
Δεν πρέπει νάχεις αντιρρήσεις..
΄Ετσι θα πάν όλα καλά.
Να μη σου παίρνουν τα μυαλά.
Πρέπει να με κατανοήσεις.
Τί λές πως θα αυτοκτονήσεις.
Ο Διάβολος σε παρασύρει.
Στο χάος θέλει να σε σύρει.
Μα το παιδί δεν έχει ελπίδες.
Του στρίψανε όλες οι βίδες.
Οι ξένοι βρήκαν ένα χόμπυ.
Το κοροϊδεύουνε σαν ζόμπι.
Οι γιατροί έχουν αποτύχει.
Λέν’ ότι είχε κακή τύχη.
Δεν ξέρουν πιά τί να πιστέψουν.
Αδυνατούν να το γιατρέψουν.
Αντί λοιπόν να βρεθεί λύση,
κατάντησε ν’ αυτοκτονήσει.
Πειραιάς, Ιούνιος 2010
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής