143. ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΣΥΜΦΟΡΑ
Σου γράφω ένα ποίημα
οπού θα σε τρελάνω.
Χωρίς να βγάνεις νόημα.
Θα κλάψεις κι από πάνω.
Δεν θα καταλαβαίνεις γρί.
Ψάρια, πουλιά, αστέρια.
Ενώ μιλάω για γρί γρί,
θα βλέπεις περιστέρια.
Λέω πως είναι λεύτερη
η ποίηση που φτιάχνω.
Πως δεν υπάρχει δεύτερη.
Με προσοχή την ψάχνω.
Σου γράφω κάποια μάρμαρα
μέσ’ στης ψυχής τα βάθη.
Την ξεφτιλίζω βάρβαρα
ο καθένας να μάθει.
Να μάθει λόγος τι θα πεί.
Μοντέρνος καί ποιητικός.
Βλέπει αρκούδες στο γιαπί.
Το παίζει κι απαιτητικός.
΄Ετσι χαίρεται ποίηση.
Με στόμφο. ΄Αλλο ήθος.
Χωρίς καν κατανόηση.
Ετούτη είναι μύθος.
Περπατά μέσ’ στα σκοτάδια.
Όλα είναι φωτεινά.
Σοφά λόγια. Κούφια. ΄Αδεια.
Νοήματα σκοτεινά.
Που δεν τα καταλαβαίνεις.
Σου μιλάω παλαβά.
Μία έρημο διαβαίνεις,
με του λόγου τα στραβά.
Τρελάναμε τον ΄Ομηρο
που μίλησε αιώνια.
Τι κρίμα τον κακόμοιρο.
Τον φάγαμε. Τα ψώνια !....
Πειραιάς, Οκτώβριος 2010
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής
Παξινός Ποιητής