
152. Ο ΑΝΕΡΓΟΣ
Βρέθηκε ξεκρέμαστος στο
πουθενά.
Του ήρθε ο
ουρανός σφοντύλι.
Η γή έφυγε
κάτω απ’ τα
πόδια του.
΄Εμεινε άνεργος. Δεν
είναι μόνο η
ανέχεια.
Είναι κι οι σκέψεις. Toν πνίγουνε συνέχεια.
Η αβεβαιότητα. Το σήμερα.
Το αύριο.
Πώς θα μπορέσει
να τα βγάλει
πέρα.
Από τη μια
στιγμή στην άλλη
βρέθηκε στον αέρα.
Μα πόσο θα
κρατήσει αυτό. Αβεβαιότητα.
Ανησυχία.
Πού να βρίσκεται άραγε η
ευτυχία.
Η εργασία είναι
ευλογία.
Κι όμως όταν
την έχομε τηνε βαριόμαστε.
Αλλά είναι αργός θάνατος
η απραξία.
΄Οποιος έχει δική
του δουλειά είναι
ευτυχισμένος.
Απ’ τη δουλειά του
ξένου σαν φύγεις,
είσαι καταδικασμένος.
Πολλοί ζητούν τα
δικαιώματά τους.
Υπερβάλλουν πολλές φορές.
Και χάνουν τη χαρά
τους.
΄Οποιος κάνει κατάχρηση
της απεργίας
δοκιμάζει την άχαρη ζωή
της ανεργίας.
Πειραιάς, Ιανουάριος 2011
Γεώργιος Βελλιανίτης
Παξινός Ποιητής